DARK MOON

-12- "Kanlı Gerçekler"

İnşallah beğenirsiniz. Yorum ve Vote unutmayın. Okuyucu sayımız artıyor. Çok mutlu oluyoruz. Neyse uzatmayım.

Bölümü Avril Lavinge - Bitchin' Summer ile okuyun.

(Ally'nin Ağzından)

Burası dans okulu mu? Ne olmuş buraya böyle? Her yer kan içinde.

Şaşkınlıkla etrafı incelerken bulunduğum dans odasının kapısındaki silüeti gördüm. Ne kadar korksam da yaklaşmaya başladım. Yaklaştıkça yüzü belirmeye başladı. Bu bir kadındı. Evet evet bu kesinlikle Bayan Blue idi. Bayan Blue dans okulu öğretmenlerinden birisiydi.

"Hey! Bayan Blue!"

"Hey!"

"Bayan Blue bekleyin!"

Ben yanına koşarken O hızlı adımlarla benden kaçıyor gibiydi. Bağırıyordum ancak beni duymuyor gibiydi.

O anda uyandım. Yine o saçma bir rüyalardan birisiydi. Ama artık ne olduğumu biliyordum. Ben bir ölüm perisiyim.

Bunu hatırlayınca yatağımdan kalktım. Henüz sabah olmamıştı. Herhalde az sonra olur diye düşünürken saati görünce şaşırdım. Çünkü saat gecenin 2'siydi. Yine kafam bir sürü soru işaretleriyle dolmaya başladı.

Birden içimde istemsiz olarak dışarı çıkma isteği oluştu. Üzerimde askılı tişört ve şorttan oluşan bir gecelik vardı. Bu yüzden üzerime lacivert deri ceketimi alıp ev kapısından çıktım.

Az sonra kendimi Crystal Dans Okulu'nda buldum. Kapısı açıktı. Tabii ben de az değilim. Korksam da kapıyı biraz daha iterek içeriye girdim.

"Kimse yok mu?"

Normal ses tonumla sürekli tekrarlıyordum.

"Kimse yok mu?"

Az sonra 4 numaralı dans odasının ışıklarının açık olduğunu gördüm. Evet burası Bayan Blue'nun sınıfıydı ve bu benim acayip derecede şaşırmama neden oldu. Çünkü daha yarım saat önce rüyamda onu görmüştüm.

"Bayan Blue? Bayan Blue orda mısınız?"

Kapıya doğru ilerliyordum. Kapı açık olduğu için içeriyi görebilirdim. Tam olarak kapının önüne geldiğimde donakaldım. Sanki tüm kanım çekiliyordu. Gördüğüm manzara hayatım boyunca asla unutamayacağım manzaralardan biriydi. Bayan Blue yerde kanlar içinde yatıyordu. Ayrıca vücudu da parçalanmıştı.

O anda kendime engel olamadım. Çığlık attım ve ağlamaya başladım. Kapının yanındaki duvara yaslanarak yere oturdum. Bacaklarımı kendime çektim ve kollarımı bağlayarak dizlerimin üzerine koydum. Kafamı da önüme eğdim. Ağlamaya devam ediyordum. Sanki oraya bağlanmış gibiydim. Hareket edemiyordum. Aynı zamanda sesli bir şekilde ağlamaya devam ediyordum.

...

"Ally! Ally ne oldu burada?"

Birkaç dakika sonra duyduğum Dean'in sesiyle kafamı kaldırabildim. Aslında ağlamam kesilmişti ancak Dean'i görmemle tekrar başladım. Koşarak yanıma geldi. Kollarımı kendine doladı ve bana sarıldı.

"Tamam Ally. Sakin ol. Ben yanındayım tamam mı?"

"Gördün mü?"

"Neyi?" Kollarını benden ayırdı. Şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"Onu."

"Neyi görmem gerekiyor Ally?"

"Onu. O... İçerde... Kan..." Bir türlü cümle oluşturamıyordum. Boğazım düğümlenmişti. Ancak elimi kaldırarak dans odasını gösterebilmiştim.