My Personal Assistant/Slave (BoyXBoy)Completed

Chapter 2.1

Matagal-tagal nadin simula ng mangyari sakun iyon sobrang sakit pero kailangan bumangon para sa mga mahal ko sa buhay.

Simula ng mangyari yun ay wala nakong balita sa kanila lalong-lalo na sa hinayupak na lalaking iyon at wala akong oras para alamin at makibalita.

Pamilya ko lang ang nakakaalam kung nasan ako ngayon at wala akong balak sabihin sa iba pwera nalang sa aking bespren.

"Miko ang tagal mo, kanina ka pa dyan" katok at malakas niyang sigaw sa labas ng kwarto ko ng isa sa pinakamahalagang lalaki sa buhay ko.

"Oo na po, mauna kanang bumaba at ako patapos nadin namn dito." sagot ko sabay ngiti sa salamin.

"Ok bilisan mo na diyan kung hindi papasukin nakita diyan." banta niya. At narinig ko nga ang hakbang niya palayo.

Kaya na pa irap nalang ako at buntong hininga at dali-dali ng nag aayos. Baka mapagalitan nanaman ako ng mahal na prinsipe.

Dali-dali na akong bumaba pagkatapos ko mag ayos. Naabutan ko siyang naghihintay sasala at mababakas mo talaga sa mukha niya ang inis dahil magka sulubong talaga ang dalawang kilay.

"oh ano pa hinihntay natin. Tara na" sabi ko na may halong pang aasar.

Nagbabagal-bagalan kasi ako sa kadahilanang ayaw ko sa gusto nila kaya ito nalang ganti ko.

"What took you so long?" inis niyang tanong. English yan friend kaya seryoso na si dodong.

Pinipigilan kulang ang matawa kasi yuny mukha niya si talaga masikmura alam kung late na kami sa pupuntahan namin pero wala akong pake.

"alam kung ginagawa moto para di matuloy tuloy o ma delayed ang gagawin natin." dugtong niya pa na seryosong nakatingin sakin.

"Hindi kaya" pag tanggi ko sabay lapit at kapit sa braso niya.

"At tsaka alam mo naman matagal talaga ako maligo at kumilos" dugtong ko. Tinignan niya lang ako. Isang to sarap din minsan itulak. Kiddin lang mahal ko to eh.

"So tara na" sabi ko sabay higit sa kanya.

Tumango nalang siya at nagpatinaod sa akin. Di niya namang magalit talaga ng lubusab. Di niya kaya ako matitiis ganda ko talaga. Sabi ko sa sarili sabay tawa.

"Parang buang ka diyan na tumatawa mag isa. Sakay na" natatawa niyang sabi. Inirapan kulamg nga panira ng moment.

See ngayon naka ngiti na abnormal din yan kasi. Sumakay na ako sa kotse niya at lumarga na kami.

I hate to admit it pero ng dahil sa kanya malaki ang pinag bago ko saking sarili and i must say lalo akong naging maganda. Ano huh laban sabi ko sa sarili sabay tawa nanaman ulit. Ng bigla nalang pumreno ng bigla biglaan.

"LETCHUGAS NA LALAKI KA BALAK MO NABA MAGPAKAMATAY?" Galit kung sigaw sa kanya.

"Kanina pa kita kinakausap di ka nakikinig tas tatawa ka nalang mag isa diyan. Nababaliw kana?" seryoso niyang sabi sakin sabay baling ng tingin.

"sus uso kalabit huh at isa pa mababaliw talaga ako sa mga pang gugulat mo!" inis kung sabi sabay irap sa kanya. Juskoo naloloka ako.

Bumuntong hininga nalang siya tas inistart ulit ang makina ng sasakyan. Tahimik lang kami sa byaheng dalawa taray byahe talaga ganun din naman. Walang gustong unang mag salita pero alam kung siya ang mauunang kumausap sakin kilala kuna to eh.

"okay sorry! Alam kung ayaw mopa o anumapaman pero miss na miss kana ng mga magulang mo kaya i have to do this for them and also for you miku." paliwanang niya sabay ngiti sakin.

Tumango lang ako sa kanya at ngumiti din. I know minsan sumusobra na ako pero andyan parin siya para sakin para umintindi ang swerte kulang sa kanya.

Miss na miss ko narin naman sila pero kahit anong tagal ng panahon eh parang di parin ako makatakas sa aking nakaraan parang kung babalikan ko ang lugar baka bumalik lang sa dati ang lahat.

"i hope you understand me" dugtong niya sabay abot niya ng ulo ko at gulo dito habang nakangiti.

Tinapik ko nga at sumimangot.

"Oh sumimangot kananaman smile smile na dyan pumapangit ka lalo" pang aasar niya sabay halakhak..

"muka mo. Ginawa mokong bata at tsaka pangit sus naman huh kung alam kulang" sagot ko sakanya nanaka ngisi.

"ginagawang bata yun lang? Sus ayaw mo non baby kita" pabalang niya ding sagot.

Patuloy lang kami sa pakikipag asaran sa isat isa tawanan dito tawanan dito kaya masaya lang kami. Hanggang dumating na nga kami sa pupuntahan namin..

Maraming bumabati sa amin binabati din naman namin ng pabalik. Madami nadin kasi kaming na close dito kaya ganun.

.

Buong araw kaming nag ayos ng document punta dito punta doon nakakapagod lang pero enjoy lang din naman.

Andito kami ngayon sa pamilihan bumili ng kahit ano kumain pag nagugutom ganito kami minsan eneenjoy masyado ang life.

Bumili na kami ng damit, grocery at tsaka yung kakainin mamaya.

Kung tinatanong niyo kung magkasama kami sa iisang bahay ang sagot ko ay OO at tatanungin niyo din kung sino ang lalaking kasama ko kayo na bahalang umalam.

Malalaman niyo naman din ito at siguro ngayon may alam na ang iba diyan kung sino sya..

.

"Ang dami naman natin pinamili" sabi ko habang tinutulongan siya papasok ng bahay. Alangan naman tumunganga ako diba.

"Ganun talaga" tipid niyang sagot sabaya ngiti.

"kaloka huh nakakapagod ngayong araw and look ga b na tayo nakadating, letchugas na mga document nayan kasi tas pahahabulin kapa nila." reklamo ko sabay pasok sa bahay at siya naman tawa lang ng tawa na animoy hindi daq haggard at pagod.

Kung alam kulang nag rereklamo din to sa isip niya.

" Before pala tayo umalis bukas is pumunta muna tayo sa company magpapaalam" paalala niya sabay kiss saking noo..

"ok sabi mo eh" sagot ko na naka ok sign sabay lagay ng mga dala namin.

"ay wait isa pa" tawag niya kaya napalingon ako sa kanya.

"Be ready. Tomorrow is uuwi na tayo ng pilipinas" masaya niyang usal sabay akyat ng mga pinamili naming gamit sa taas.

Napabuntong hininga nalang ako sa sinabi niya. Haystt ready naba akong harapin muli ang lugar kung saan nasaktan ako ng sobra.?

"Pilipinas bansang aking pinagmulan.
Pilipinas ang pangalan ng aking kinagisnan
Na kung saan akoy lubusang nasaktan sa pagmamahal na akala koy tunay na aking pinanghahawakan."

Napapatula na ako sa kakaisip oh gosh bahala na kung ano ang mangyayari basta ako mag reready.

TO BE CONTINUED ------------___

Hello hello kamusta kayong lahat.???

Thank you for waiting. Love yah guys..

Camera has a shutter speed used to freeze fast moving subject but my eyes caught you in the act dont deny it i saw you.