《THE♧END》⚠🔮ЦУСД-S2~🔯~Чөтгөрийн~Сүйт~Бүсгүй🔮⚠

⁉🚫🔥❌ЭрЭмДэГ❌🔥🚫⁉

+Намайг үнсээч улаан уруулаараа, намайг тэвчрээч халуун цээжээрэй, надад дуу дуулж өгөөч уянгалаг хоолойгоороо...Нэг, Хоёр, Гурав түүнийг олоорой!!!+

Би: Тэр сар над шиг гуниглаж байгаа юм шиг харагдаж байна. Ингэхэд би яагаад энд байгаа юм бол? Би энэ асуултыг өөрөөсөө олон удаа давтаж асууна даан ч хариулт алга.

- Би санаж байна ах минь намайг тэврээд унтуулж өгдөг байсныг, үсийг минь самнаж өгөнгөө дуу дуулж өгдөг байсныг хүртэл, гэтэл яагаад ийм зүйл болж байгаа юм бэ? Би яг галзуурахын наагуур л байна. Би өөрийгөө хянаж чадахгүй нь би яг л шоронд байгаа юм шиг санагдаж байна хэн нэгэн намайг хорьж бас тамлан зовоож байгаа гэж бодох төдийд л уур минь хүрч галзуу мэт зан ааш гаргах гэдэг боллоо. Аххххх би тэвчихгүй нь гэсээр аймшигтай бодлууд дундаа төөрсөөр ойр хавийнхаа бүх зүйлийг хагалж нурааж шидэлж эхэллээ. Би тайвширалыг олохыг хүсч байна би эргээд хэвийн байдалдаа орохыг хүсч байна би жирийн амьдралаар амьдармаар байна гуйж байна.

Би: Ааааааааааааааахххх *орилох*

Би: Намайг явуул! Би явмаар байна муу новшнуудаа намайг гэрт минь хариул буцаад жирийн амьдралд минь аваач!!!!!! Аааааааааааа

- Залхаж байна би яагаад ийм байдалд байгаан бэ? Өөр нэгэн биш яагаад би гэж хараал идэг гэж 😑

Би: Би галзуурч байна,  би залхаж байна, намайг эд нар тамлаж байна, би эсвэл сэтгэц мэдрэлийн эмнэлэгт байгаан болов уу?

- Хаалга чанга дугарахад тэд аль хэдийнээ орж ирэн намайг тойрон зогсцгоолоо. Шаналал эхэлж байна тиймүү? Гэхдээ энэ шаналал өмнөхөөсөө дээр болов уу? Эсвэл бүр илүү болов уу?

Синчол: Чи шаналаж байна тиймүү?

Би: Тиймээ би шаналж байна бас зовож байна.

Синчол: Бид чамайг зовоогоогүй чи л зовлонг өөртөө дуудаж байна.

Би: Та нарт ямар зүрх гэж байдаг биш дээ. Муу эрэмдэг амьтад 😑

Синчол: Түүнийг ГАВАЛ!!!!!

Би: Та нар иймхэн л өчүүхэн амьтад шдээ. Үүнийгээ мэдэх үү?

Усог: Чи хэтэрхий их ярьлаа! гэж хэлэхэд нь миний нүд харанхуйлсаар би гүн ангал руу унаж байгаа юм шиг л боллоо. 💫

+? Хоногийн дараа+

+Сухён амьдрал нь буцаад хэвэндээ орж байна гэж зүүдлэнэ.......ангийхаа хамгийн хойно суун мөрөөдлөө зуран суух түүний инээмсэглэсэн царай хэний ч өмнө харж байгаагүй үзэсгэлэн гоо. Түүний зүүд өмнөх өдрүүсээс илүү сайхан зүүд байлаа. Тэр аав, ээж, ах гээд хайртай бүх хүмүүсээ цэцэгс дунд байгаагаар дүрслэн зурж байлаа.....гэнэт гадаа тэнгэр бүрхэж аянга цахилгаан цахисаар аадар бороо орж эхэллээ. Тэр санаа зовсон шинжгүй тайван гэх чинь суусаар л байлаа.....гэхдээ түүний санаа зовж эхэлж буй зүйл бол зурсан зураг нь бүгд урсан алга болж байгаа зүйл юм. Түүний толгойнд энэ бүгд хуурамч гэдэг бодол оршиж эхэллээ.+