Çiçekli Bahçemiz (Tamamlandı.)

Ahududu

Şu iç açıcı müthiş güzellikteki meyvenin özellikleri ve faydası.. Sanırım bayılacağım :D

Ahududu ya da frambuaz (Rubus idaeus), gülgiller (Rosaceae) familyasından, yaz ve sonbahar mevsiminde kırmızı renkli ve tatlımeyveler veren bir bitki türü. Adı, ceylan anlamına gelen ahu ile dut kelimelerinden tamlamadır; harfiyen «ceylan dutu» anlamındadır.

Genelde ormanların açık verdiği yerlerde veya önceden yangın ya da ağaç kesimi ile açılan alanlarda büyür. Ahududu çiçeği, arılariçin temel bir nektardır. Nemli iklime sahip bölgelerde kolayca üretilebilir ve kesilmedikçe kendiliğinden ürer.

İki türü ticari olarak mevcuttur: yazın çok kısa bir dönemde yetişen vahşi türü ve sürekli meyve veren türü.

Ahududu yaprakları, taze veya kurutulmuş olarak bitki çaylarında kullanılır. Yaprakları 3'lü veya 5'li gruplar halinde bulunur ve altları gümüş-beyaz renktedir.

** Yetiştirilmesi **

Ahududu, taze ürünler pazarı ve ticari işleme için yetiştirilir. Geleneksel olarak yaz sonu mahsülü olan ahududu, yeni bir teknoloji, çeşitlilik ve yenilikler sayesinde tüm yıl boyunca tüketilebilir. Ahududunun tam olgunluğuna erişebilmesi için bol güneş ışığı ve suya ihtiyacı vardır. Kuş dışkısı ile yayılan tohumlarla ahududular bahçelerde sık sık yabani ot olarak baş gösterirler.

Ahududuların yetiştirilmesine normalde kışın dip sürgünlerden başlanır. Bu sürgünler bir metre aralıklarla verimli, iyi kanalize edilmiş topraklara ekilmelidir. Dikimden önce toprağı derinlemesine kazarak ve gübre gibi organik maddeler ekleyerek hazırlayın.

İlk sene, bitkinin rezervlerini depolaması ve büyüyebilmesi için bütün çiçekler toplanır. İkinci seneden itibaren bir önceki senin fidanları ilkbaharda çiçeklenecek ve yazın meyveler olgunlaşacaktır. İlkbahar ve yaz boyunca bitkiyi iyi sulanır, fakat sonbahar döneminde su miktarını azaltılır. Bu, fidanların kışı geçirebilmeleri için sertleşmekerini sağlayacaktır.

Kış boyunca eski çiçeklenmiş fideleri toprak seviyesinde budanır. Yeni fidelerin de küçük ve zayıf olanları ayıklanır. Birbirilerine çok yakın büyüyen fideleri sökülür, fidelerin arasında 10-15 cm mesafe olmalıdır. Çoğu ahududu çeşidinin kazığa bağlanması gerekecektir.

Ahududular kuvvetlidir ve biraz istilacı olabilirler. Bitkinin biraz uzağında sürgün verebilirler. İlkbaharda bitkinin sınırlarını işaretlenir ve bu bölgeyi bir bel ile kazınır. Bu işlem sürgünleri ayıracaktır. Bölgenin dışındaki sürgünleri kazıp çıkartılır.

Koyu kırmızı rengini almış ve göbeğine dokunulan meyveleri toplanır. Meyveler bu zamanlarında en tatlı hallerine ve olgunluğa erişmiştir. Fazla meyvelerden ahududu reçeli yapılabilir veya bu meyveler dondurulabilirler.

** Faydaları **

-Kanı temizler, vücutta biriken zehirli maddelerin atılmasını sağlar.
-Terletir ve idrar söktürür.
-Kabızlığı giderir.
-Vücuda dinçlik verir.
-Romatizma, mafsal kireçlenmesi, nikris, boğaz, bademcik ve göz iltihaplarında kullanılır.
-Kansızlık ve veremde çok iyi bir gıdadır.
-Ateşi düşürür.
-Üre ve şeker hastalarına da faydalıdır.
-Mide ülseri olanların kullanmaması gerekir.

Ps: Not 1. Mafsal Kireçlenmesi Tanıtımı: Halk arasında mafsal kireçlenmesi, tıp dilinde artoz ve osteoartrit (OA) olarak isimlendirilen bu hastalıkta, klinik olarak eklem hareketlerinde ağrı, bölgesel hassasiyet, hareketlerde kısıtlılık, bazen iltihaplı bazen de iltihapsız seyreden ve kıkırdak dokusunun dejenerasyonu ile karakterize bir tablo söz konusudur. 

Not 2. Nikris Tanımı ve Önerimi: 

Halk arasında gut veya damla hastalığı tıp dilinde ise podagra denir. Özellikle fazla içki içen ve fazla kırmızı et yiyenlerde görülür. Daha fazla erkeklerde rastlanır. El, ayak başparmağı, diz ve dirseklerde şişkinlik meydana gelir. Ağrı da vardır. Buraları dokunulmayacak kadar hassaslaşmıştır. Ateş 39,4 dereceye kadar yükselir. Tedavinin başarılı olması için mutlaka yatak istirahati gerekir. Gıda rejimi uygulanır. Acılı, tuzlu, sirkeli ve şekerli yiyecekler terkedilir. Alkol ve sigara bırakılır. Dana, koyun ve kuzu eti yenmez. Diğer etler, yağ, nişastalı yiyecekler mümkün olduğu kadar azaltılır. Şeker yerine bal kullanıllır. Az patates, yağsız beyaz peynir, yağsız süt, yoğurt, enginar, havuç, ahududu, kereviz, kiraz, lahana, fasulye, zeytin, maydanoz, armut, çilek, erik, kara turp, üzüm, domates, ve pırasa yenilebilir. Ayrıca mümkün olduğu kadar çok limon suyu içilir.