SENDE KALDIM

"Aynı yerden kanamayız"

"Düştüm"diye mırıldandım sessizce.

Bu bir kabullenişti belki ama aynı zamanda ilk kez başkaldırışımdı ona.Fısıltıdan ibaret olsa bile sesim,zihnimin duvarlarında bir tek onun adı yankılandı.Saptığım her çıkmaz sokakta onun varlığını aradı gözlerim.Karanlığın bilmem kaçıncı tonunda onun gölgesine sığındı masum hayallerim.
Lanet okuduğum düşüncelerime çarpa çarpa cenin pozisyonu aldığım çukurda dikleştim.Kan revan içindeki dizlerime gitti ellerim.Yeniden sesim can bulduğunda devam ettim içimdekileri kusmaya.

"Yoktun yanımda!.Zaten hiç olmadında."

"Ben.."dedi ve sustu.Devamını getirmedi her zamanki gibi.

"Kalır gibi gidişlerini izledim önce.Sonra gider gibi kalışlarını.
Yüzüne açılacak kapı kalmadığında soluğu yanımda aldın.Sustum."

İkimizde konuşmadık bu kez.Zifiri karanlıkta bir tek nefes alış verişlerimiz duyuldu bir süre.

"Ben böyleyim."dedi ve ekledi."Ama değiştim senin için.Yemin olsun ki değiştim."

Güldüm.Sesim çocuksu kıkırtımdan çok uzak bir yerde hastalıklı kahkahımın ardına saklanmış sonkez bekliyordu fermanını.

"Biliyor musun?"dedim.Kafasını kaldırdı ve ilk kez o ruhsuz halinden uzak bakışları yüzümü taradı.

"Biz seninle aynı namludan vurulsak bile aynı yerden kanamayız.Bu saatten sonra yutkun.."🌙🍷