ütopya

sevgilim, içinde benim olmadığım dünyalar yaratma;

bensiz hayal kurduğunda azıcık sızlıyor yüreğim. belki de azıcık değildir, ama sızlıyor işte.

istiyorum ki, seninle beraber yayılıp çimlere öğrenelim papatyaların bize söylemesi gerekenleri. sen koparmaya başla herhangi bir yapraktan, ben sana yetişirim.

istiyorum ki, sabahın beşinde çıkalım dışarı. insanlar azar azar dökülmeye başlarken parmaklarımızı geçirelim birbirlerinden ve bir cekete ihtiyacım olmasın ellerim avuç içlerinde ısınırken. sen ellerini bileğimden kaydırmaya başla, ben parmaklarımla kavrarım seni uca vardığında. 

istiyorum ki, kaçalım gidelim buralardan. buralar bizi unutsun, biz buraları. gittiğimiz yerde tekrar sevdalanalım birbirimize. eski sevişmelerimizin yerini, daha güzel sevişmeler alsın. sen beni öpmeye başla, ben ilk anımızdaki gibi hissedeceğim tenin tenimi yaktığında.

istiyorum ki, sen yemekler yap mutfakta, ben kıvrıldığımda ara sokaktan kokuları ta oradan gelsin burnuma. merdivenleri koşarak çıkayım, sen aç bana kapıyı. ve kapıdaki o güzel paspasa ayakkabılarımı sileyim. üzerinde gülen bir yüz olsun, gülümsemeden geçmeyeyim ona. sen yemekleri yapmaya başla, ben şimdi bir kitapçıdan koşarak geleceğim, elimde ihtiyacın olan evin eksikleriyle.

istiyorum ki, toplamayalım masayı ve sen hemen oturduğun koltukta yanına çağır beni. bir battaniye ört üstümüze, al eline bir kitap. sonra başım göğsündeyken tüm şiirleri bana bir masalmış gibi oku ya da kafandan uydur. kelimeler anlamsız gelse bile olur. sevgilim, sen okumaya başla ben mumları söndüreceğim.

istiyorum ki, tüm bunları sen de iste. 

çabala.

yoksa kirpiklerimden düşen bin parça.

sevgilim, içinde benim olmadığım dünyalar yaratma