Tuhaf Kız

1.BÖLÜM YEŞİL GÖZLÜ

Bu benim ilk hikayem olucak ve tabiki acemi yazmış olucam 😊 ... ki ama inşallah beğenirsiniz.

Başladığınız tarihide eklermisiniz...

Küçükken düştüğümde ağlamayan üzüldüğümde bile yüzümde hep gülümseme olan bir kızım. Asla kızlar gibi elbise giymeyen siyah renginden vazgeçmeyen. Kot ve tişört ten başka bir şey giymeyi ve Aşkı ne olduğun bilmeyen. Makyaj yapıp süslü püslü giyinen kızlardan değilim ben onlardan farklı ve biraz tuhaf bir kızım. Ve halimden asla şikayetçi olmayan kız Feryal yıldırımım.
TUHAFIM, TUHAFSIN, TUHAFIZ

Haa birde asla vazgeçemedeğim tatlımı tatlı deli dolu üç tane can arkadaşlarım var. Baran daha doğrusu benim için baro çapkın mı çapkın arkadaşım benim. Mehmet sesiz sakin içine kapanık asosyal olan ve konuşmayı hiç sevmeyen telefonsuz yapamayan bir diğer arkadaşım daha. Baran ve Mehmet ile de ortaokuldan beri arkamdaki sırada oturan arkadaşlarımdı. Birde Hülyalım yani Hülya oda benim tam zıttım. Yani makyajsız dışarıya çıkmayan süslü mü süslü bir arkadaşcağızım Hülyalımla zıttım olduğu halde arkadaş olmam ise liseye ilk geldiğimde çantamı vermeyen erkeklere karşı o güzel sesiyle bağırdığında çantamı bırakmak zorunda kalmışlardı ve benimle ilgilendi...

Can arkadaşlarımda böyle

"FERYAL... FERYAALL... FEEEERRRYAAALLL..."
Off çalar saat gibi dakika dakikasından şaşmayan annemle yeni bir güne başlamak. Neyse elimi yüzümü yıkayıp okul formamı giydim aynanın karşısına geçip bir insan evladı bu kadar çirkin mi olur abi Amman deyip elimi boş ver dercesine sallayıp saçımı gelişigüzel toplayarak. Aşağıya indim. Annem beni görüp yüzünü buruşturdu.

"güzel kızım neden okul formasının etek yerine pantolonunu giyiyorsun biraz şu annene çeksen ne var yani"

"annem etek giymeyi sevmiyorum diye kaç kere dicem... hem ne öyle bacaklarını gösteriyosun falan. Zaten şu okul forması neden beyaz yaa siyahı yok mu????"

"kızım Feryalim siyahtan başka bişey giymeyi bilmiyorsun bari şu okul forması beyazda seni daha iyi gösteriyor."

"neyse annem hadi kahvaltımızı edelimde can arkadaşlarım beni bekliyordur" deyip acele acele kahvaltımı yaparak evimize yakın olan yolun köşesinde arkadaşlarımın yanına koşarak geldim boğazımı temizleyip. Kollarımı açtım.
"GÜNAYDIN CAN ARKADAŞLARIM"

Hepsi günaydın diyerek okulun yolunu tuttuk.

Baran kolunu omzuma atarak "ee Feryalim ne yaptın" diyerek çapkın sırıtışını yaparak.

"aynı Baro bee şu lise yolunda ömrümü boşa harcayarak geçiriyorum. Sen den"

Hülyaya bakıp nefesini dışarıya vererek. " aynı bee Feryal"

Gözlerimi kısarak hülyaya baktığımda barana bakıp gözlerini kaçırdı. Bişey var ama neyse olsaydı hülya bana anlatırdı.

Mehmete baktığımda
"Mehmet ... ALOO MEHMET"
"hıh ney" kafasını telefondan kaldırdığı anda kaldırımın ortasındaki ağaca kafasını vurdu "off yandım anam off Feryal senin yüzünden kafamı vurdum yaa off" kafasını ovaladı.
Üçümüz şaşkınca Mehmete bakıp Hülya "ilk defa bu kadar uzun cümle kurdu Mehmet." Dedi
Bende gülerek "kafasını vurunca çalışıyor demek ki " hepimiz gülerek yola devam ettik.

Lisenin önüne geldiğimizde canım çikolata çekmişti.

"arkadaşlar siz gidin ben kantine uğrayıp geliyorum" koşarak kantinden en sevdiğim bitter çikolata aldım açtım bir ısırık alarak gözlerimi kapattım. 'Her çikolata yediğimde yapardım çünkü bu hissi gerçekten çok seviyordum.' Gözlerimi açıp giderken tam bir ısırık daha alacağımda sert bişey çarpıp yer düştüm çikolata bir tarafa ben bir tarafa gittiğimizde. Yine beni gülme tutunca .