Ayağa kalktım. Etrafı gezmeye başladım. Burası bir otel odasıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve yatağın yanında duran sehpaya bir not bırakılmıştı. Notta tam olarak şöyle yazıyordu.
"Ailene haber vermek isterdim ama telefonun kapalıydı. Umarım bir daha bu kadar geç saatlerde dışarıda olmazsın. Bu sadece şanstı."
Biri tarafından kurtarılmıştım. Hemen telefonumu ve çantamı alıp odadan çıktım.
"Merhaba, ben bugün bugün çıkış yapmak istiyorum, otelinizden"
"Oda numaranız nedir, Hanım efendi?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"118"
"Hanımefendi, otel paranız ödemişsiniz."
"Ah, öyle mi? Unutkanlık, teşekkür ederim."
Otelden binasından dışarı çıktım. Ne kadar düşünceli biri beni kurtaran diye düşünmeye başladım. Otel parasını bile ödemiş. Dünya'da iyi insanların olması çok güzel.
Dışarı çıktığımda insanlar bana bakıyordu." Neden bakıyorlar acaba?" diye aklımdan geçirirken, otelin binasının yansımasından kendimi gördüm. Saçlar dağınık, elbise yırtılmış, rimeli akmış gözlerim...
Hemen taksi durdurdum ve bindim.
Eve gelmiştim. Taksiden indim. Evin kapısındaydım. Beni merak etmişler miydi acaba? Annem kızacak mı? Diye sorular aklımda dolanıyordu. Kapıyı çaldım. Hizmetçi Jennie kapıyı açtı. Daha içeri bile girmeden bana doğru abim Aras geldi ve bağırmaya başladı :
"NERDEYDİN SEN? İYİCE YOLDAN ÇIKMAYA BAŞLIYORSUN!! "
"Aras, sonra konuşalım mı? Lütfen, çok değişik şeyler yaşadım."
Yanından geçip odama doğru çıktım. Arkamdan Aras geliyordu.
"BANA CEVAP VERSENE! BU NE TERBİYESİZLİK!!! SÜRTÜK MÜ, OLMAK İSTİYORSUN HE?!! BANA CEVAP VER DÜNDEN BERİ SEN NEREDEYDİN?" kolumdan çekiştiriyordu beni.
Ben ağlayarak:
"DÜN AKŞAM NE YAŞADIĞIMI BİLMİYORSUN TAMAM MI!? DÜN BENİ BİR KAÇ ADAM KAÇIRDILAR VE BELKİ AZ KALSIN TECAVÜZ EDECEKLERDİ Kİ SON-"
Kafam Aras'ın göğsündeydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tamam, özür dilerim.
Bana sarılmıştı. Bense daha fazla ağlamaya başlamıştım. Onun kolları güven veriyordu. Hayatımda ilk kez biri bana sarılmıştı. Şaka yapmıyorum. Böyle içten sarılma...
" Beni kim-se an-la-" (hıçkırarak ağlıyordum.)
" Şşşşt, geçti tamam. Abin yanında. Abin senin her zaman yanında. Bir daha asla böyle şeyler yaşamayacaksın."
Sakinleştiğimde ona doğru baktım. Gözleri çukur olmuş.
"Sen beni mi bekledin, tüm gece boyunca?"
"Haha, saçmalama."
Dedi ve odamdan çıktı. Banyoya girdim. Gerçekten çok kötü bir şeyden dönmüştüm. Eğer beni kurtaran kişi olmasaydı. Şuan ben. Aras moralimi düzeltmişti. O yüzden birazda olsam içim rahatlamıştı. Duştan çıktım. Üstüme rahat birşeyler giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve hemen telefonumu şarja taktım. Telefonum açıldıktan sonra Aras'tan 16 cevapsız arama olduğunu gördüm. Kesin ben gelene kadar uyumadı. Annem ve babamdan ise hiç arama yoktu.
Ah doğru ya annem bana dün erken gel önemli bir şey söyleyeceğim demişti. Ne söyleyecekti acaba? Annem evde değildi biliyorum çünkü pazar günleri annemin ve diğer zengin arkadaşlarının dedikodu günü var.
Aras odama girdi.
"Kahvaltı yaptın mı?"
"Hayır"
"Bende"
"İstersen dışarıda yapalım."
"Uzun bir süre dışarı çıkmayı düşünmüyorum."
"O adamları en kısa zamanda bulup derslerini vericem, sen merak etme."
"Saçmalama, geçti, bitti. Belki beni kurtaran kişi derslerini vermiştir."
"Kurtaran kişi?"
Başımdan geçenleri yavaşça anlatmaya başladım. Aras dinlerken kafası sallıyor bir yandan da yumruğunu sıkıyordu.
Akşam olmuştu. Saat 19:00 dı. Hizmetçi kapıyı çalıp
"Yemeğe gelmeniz gerekiyormuş. Anneniz ve babanız önemli bir şey söyleyecekmiş."
"Tamam, geliyorum."
Bu bölüm bu kadardı. SİZCE ÖNEMLİ ŞEY NE? OY VERMEYİ UNUTMAYIN 🥀
