Muntik ko ng makalimutan ito! hahaha. <3
**
LWT7J 9: Bakasyon III #Pip-pip
Hindi ko maimagine na dumikit ang pwet ko sa mukha niya. Omooo!
Waaaaaah! Nakakahiya!!
Napakagat ako ng labi,kung nananaginip ba ako o kung totoo ito. Pero mukhang totoo dahil nasaktan ako. Waaaaaaaaaah! Ano nang gagawin ko?
Nakakahiya talaga!
“Uh-A-ano bang ginagawa mo dito ng ganitong oras?”
“A-e a-ano.. uhmm. H-hindi kasi ako makatulog kaya lumabas ako para makalanghap ng sariwang hangin.” Paliwanag ko.
“Ohhhh. Lumabas ka para makalanghap ng sariwang hangin,at maglasik ng polluted na hangin!”
Aba! So anong gusto nitong palabasin? Na umutot ako sa mukha niya?
“Yah! hindi kita inututan no!” ang kapal ah!
“Bakit ka kasi andito?” pag-iiba ko ng topic.
Pero instead na sagutin niya ang tanong ko naglakad ito palayo sa akin at pumasok na.
Aish!
Padabog akong umupo sa bench. This time sa bench na talaga.
Napapadyak ako sa inis kapag naiimagine ko na dumikit ang pwet ko sa mukha.
WAaaaaaaaaaaaaaaaaah!
Ano na lang mukha ang ihaharap ko sa kanya bukas?
Yung pwet ko?
Hindi. Hindi. Waaaaaah! Hindi ko alam ang gagawin ko! Kainis!
ANO NGA BA ANG GAGAWIN KO BUKAS? Iiwasan? Hindi lalabas ng kwarto? ANOOOOOOOOOOOOOO???
**
Buong magdamag lang ako nakahiga sa kwarto ko. Lahat na ata ginawa ko nagtatumbling,gumulong gulong,mga acrobats! LAHAT ginawa ko na ata,hindi pa rin ako makatulog at mawala sa isipan ko ang ‘pwet-ko-sa-mukha-niya’
Waaaaah!
Napatayo ako ng biglang may kumatok sa pintuan.
“Shane?” boses ni Sebastian.
Ano na naman ba kailangan ni Sebastian? At ang aging kumakatok?
Walang kabuhay-buhay akong tumayo at lumapit sa pintuan at pinagbuksan si Sebastian.
