ÖZGÜR OLMALIYIM

Beni Kim Kaçırdı

Sabah uyandığımda evimi, yatağımı, annemi ve babamı ne kadar özlediğimi anlamıştım. Aceba şuan ne yapıyorlardı ? Çok merak ediyordum. Umarım onlarla daha fazla vakit geçirebilirdim. Eğer buradan sağ bir şekilde kurtulursam onları bir daha üzmeyecektim. O zamanlar aklımdan geçen tek şey bunlardı.

Sonra yanıma bir kadın geldi. Yüzünde bir maske vardı. Belliki kendini benden saklıyordu. Bu kadın sesi tanıdık gelen kadın olabilirdi. Ona;

- Neden maske taktın yoksa korkuyor musun? (Ben)
- Şuan hangimizin daha çok korktuğunu sorgulamayalım istersen. ( kadın)

Bir şey diyememiştim.
Belliki yüzünü göstermeye korkuyordu. Buda onu tanıyor olabileceğim ve ya burdan çıkarsam yüzünü deşifre etmemden korkuyor olabileceği anlamlarına gelebilirdi. Bana birinci şık daha yakındı nedeni ise sesi çok tanıdıktı. Şöyle bir konuşma daha geçti aramızda.

- Sen misin? beni kaçıran manyak ( ben )
- Şuan avcumun icindesin, kelimelerini düzgün seç yoksa sağ kalamazsın gerizekalı ( kadın)
- Seni tanimamdan korkuyorsun değil mi ? (Ben)
- Korksaydım seni kaçırmazdım ve karşına çıkmazdım. (Kadın )
- Neden o zaman? ( ben )
- Daha vakti gelmedi çünkü( kadın)

Dedi ve gitti... Bu kesinlikle tam bir manyaktı. Bu kadının beni kaçırdığından emindim peki ya ailemle ne derdi vardı. Burada kalmak istemiyordum. Buradan nasıl kaçacaktım bir plan düşünmeliydim ve aklıma bir şey geldi bunu denemek zorundaydım ki başka çaremde yoktu.

Bağırmaya başladım ve içeri benimle dün konuşan adam geldi.
- Ne var? ( adam)
- Tuvaletim geldi. ( ben)
- Tamam yap şuraya bir yere. ( adam)
- Ellerimi ve ayaklarımı çözmelisin yapabilmem için. ( ben)
- öf tamam. ( adam)
Ellerimi ve ayaklarımı çözmüştü ancak ondan kurtulmalıydım.
- Dışarı çık! ( ben)
- Hayır kaçabilirsin. ( adam)
- Kaçmıcam zaten nasıl kaçabilirim ki pencereden sığmam. ( ben)
- Tamam , hızlı ol ( adam)

O çıkar çıkmaz masayı olabildiğince ses çıkarmadan pencerenin altına taşıdım. Sandelyeyide üstüne koydum ve tırmanmaya başladım. Pencere gerçekten çok küçüktü. Sığamiyordum. Hadi bir gayret dedim ve pencereden atladım. Ben atlar atlamaz sandalye yere düştü ve kapı açıldı ve bir ses
- Kız kaçmış! Koşun !
Bu sırada ben hızlıca koşmaya çalıştım ancak bu çok zordu çok engebeli ve ağaçlı bir arazideydim ve üstümde balo elbisem vardı. Ayaklarımda çok ağrıyordu. Koştum koşa bildiğimce onları anlatmıştım . Onlardan kaçmayı böyle klişe bir şekilde becermistim ama unutmayın klişeler hep işe yarar. Önemli olan şimdi ne yapacağımdı.