Karanlık.
Dipte miyim?
Dip var mı?
Belki de dibinde dibindeyim...
Nekadar olabilir ki bu dip?
Bence dip diye bir yer yok.
Düştükçe dibi görüyorsun ve hayatın boyunca düşüyorsun yani sürekli düşüş halinde dibe doğru ilerliyorsun.
O halde dip yok dip sonsuz bir uçurum ve biz o sonsuz dip yolculuğuna ilk düşüşümüzde başladık...
Herkes kalkamayacağını bildiği düşüşte kalır.
Kimi kalkar o yerden.
Devam eder yoluna uçurumdan kaçmaya devam ettikçe o uçuruma uğrar aslında o uçuruma.
Yani kaçışta yok o uçurumdan.
Herkes dibe doğru ilerliyor.
Ve galiba toprağın altına girdiğiniz gün dibi görmüş oluyoruz.
Belki de göremiyoruz.
Hala yaşayan biri olduğumuzu var sayarsak ki yaşamak bile göreceli bir kavram kimisine göre nefes alıyorsan yaşıyorsundur.
Kimisine göre ise nefes almak yaşamak değildir.
Kim hangi tarafta onuda bilmiyorum.
Ozaman ölüm korkusu dibi görme korkusu olarak adlandırabiliriz.
Bu gün böyle bir konuya neden giriş yaptım onu bile bilmiyorum.
Neyse ocakta çayım var küllükte izmaritlerim ve sayısını saymadığım dal sigaralarım.
Olurda yolunuz düşerse uçurumda denk gelirsek acınızdan alırım ve çaya beklerim.
Saygılar...
Fatma Sarıkaya'ya
