Breek mij [HS]

9, t staat voor trauma. en trui. shit

↠ Emma Luna-Mae Gonzalez ↞

Toen ik met Niall door het Paleis liep, kwam ik erachter hoe ontzettend groot en mooi het eigenlijk wel niet was. Hij leidde me door vele gangen, die allemaal andere tinten blauw, zacht roze, en groen leken te hebben. Hier en daar sprong er nog wat goud tussen de vele kleuren. Het was een wandeling van ongeveer tien minuten en ik snapte eindelijk waarom het 'Het Paleis' werd genoemd door Sterre. Het was werkelijk een Paleis en het was adembenemend. Iets in me zei dat ik nog lang niet alles had gezien.

We waren beide erg stil. Misschien kwam het door de spanning, omdat ik Meneer Styles voor het eerst ging zien en dat Niall dacht aan ons gesprek vanavond, of het feit dat we nog steeds hand in hand liepen. Al met al had ik het idee dat we veel langer liepen dan nodig was.

Nadat we nog een paar deuren waren gepasseerd, stopte hij en schraapte zijn keel, alsof hij na honderd jaar weer sprak. "Hier is het," zei hij. Ik bleef stil en staarde naar de deur. Hierachter bevond zich de man waar ik verliefd op moest worden. Het was een raar idee om te beseffen.

"Ben je er klaar voor?" vroeg Niall. Ik knikte en omdat ik niet wilde dat hij zag dat de zenuwen door mijn lijf gierden, liet ik zijn hand snel los en stopte beide handen achter mijn rug.

"Dat is dus een nee," lachte hij. Met een ruk keek ik op. Waarom lachte hij? Het verbaasde me. Besefte hij dan niet hoe raar, gênant en tegelijkertijd ook belangrijk dit voor me was? "Niet lachen," vertelde ik hem, "dit is echt serieus." Meteen stopte hij met lachen, maar ik zag nog steeds dezelfde lichtjes die vrolijk in zijn ogen dansten.

Niall kuchte. "Misschien is het beter als ik even alleen ga. Waarschijnlijk slaapt hij nog. Het zou een beetje raar zijn als een geselecteerde opeens voor zijn bed zou staan." Hij grijnsde een beetje bij het idee. Misschien dacht hij aan Meneer Styles' reactie. Niall stak een hand verlegen in zijn broekzak, alsof hij weer een boze reactie mij verwachtte. Eerlijk gezegd voelde ik me er een beetje schuldig door. Maar dit keer begreep ik hem wel, dus ik knikte en glimlachte om te laten weten of het oké was. Hij beantwoordde mijn glimlach met een knikje en ging naar binnen met een "Ik zie je zo". Hij sloot de deur achter zich en ik was weer alleen.

Ik probeerde niet aan Meneer Styles te denken. Ik kende hem helemaal niet, en ik vroeg me af hoe ik verliefd kon worden op een man die ik niet kende. Aan de andere kant, bedacht ik me, ik kon hem wel léren kennen. Plotseling was ik me zeer bewust van mijn uiterlijk. Alleen een pyjama, met daarover de trui van Niall. "Oh, god," mompelde ik. Waarom had ik hier niet over nagedacht?

Na vijf minuten mompelen over hoe stom ik was en dat ik beter moest nadenken over wat ik deed, ging de deur weer open en kwam Niall's hoofd tevoorschijn. "Kom je?" Hij stak een hand uit. Ik knikte en pakte zijn hand vast. Opeens sleurde hij me door de deur. Ik zag nauwelijks iets van de kamer, alles was donker. "Waar zijn we?" vroeg ik, maar Niall antwoordde niet. Na een paar seconden bleef hij staan. Ik kreeg de tijd om me te oriënteren. Het eerste wat me opviel waren een paar grote ramen met aan de zijkanten gordijnen. Ze leken zachtroze, net zoals een deel van de gangen, maar ik kon het niet goed zien. Daarvoor stonden een paar banken, stoelen en een salontafeltje. Boven het tafeltje brandde een licht, het enige licht dat er in de kamer was. Het liet een man zien, van de achterkant, die voor zichzelf thee inschonk.

"Ze is er, Harry," zei Niall. De man stond op, en liep naar ons toe. Zodra hij dichterbij kwam, werd zijn gezicht steeds duidelijker. Bruin, krullig haar dat waarschijnlijk nooit in model wilde blijven zitten, een scherpe kaaklijn en de mooiste groene ogen die ik ooit had gezien. Ik probeerde de wallen eronder te negeren. Zijn lippen vormden een klein lachje, waardoor er kuiltjes verschenen.

"Lady Emma Luna-Mae Gonzalez," zei hij. "Meneer Styles," antwoordde ik, en maakte een diepe revérence zodat hij mijn verbaasde gezicht niet kon zien. "Ja, ik ken je hele naam," zei hij glimlachend, alsof hij precies wist waar mijn gedachten over gingen. "Ik heb het als mijn plicht gemaakt om zoveel mogelijk over alle Lady's te weten te komen." Hij richtte zich tot Niall, die zijn blik naar de grond had gericht. "Niall?" vroeg Meneer Styles. Niall keek snel op. "Je kan alvast gaan slapen. Morgen begint de grote dag."