addicts - lil xan//diego leanos

5

Wszystko w mojej głowie zaczęło się układać. Wahania nastrojów Diego, załamania nerwowe a po kilku minutach ponownie uniesienie. Całowanie w policzek, czule przytulanie i chwalenie wyglądu w przeciągu sekundy potrafiły zmienić się wyzywanie od najgorszych. Wszyscy mówili ‚On już taki jest'.
Ja jednak od zawsze z tylu głowy miałam tą najgorszą myśl lecz nigdy nie odpuszczałam jej do siebie. Nie wierzyłam, że tak może być. Lecz teraz wszystko na to wskazywało.. Narkotyki.

Podjechałyśmy pod blok w którym mieszkali Leanosowie. Nie zwracałam uwagi na nic. Szłam za panią Dianą rozmyślając o wszystkim i o niczym. To, że brunet się narkotyzuje nie było jeszcze pewne lecz czułam jakby coś w moim sercu pękło. Weszłyśmy po schodach a kobieta zaczęła otwierać drzwi do mieszkania numer trzysta trzy. Szybko wpuściła mnie do środka i kazała udać się do Diego. Od razu po wydaniu polecenia wyszła z domu i rzuciła jedynie zmartwionym głosem ciche ‚Powodzenia'. Ja pozbyłam się butów i powędrowałam do pokoju z którego dobiegał dźwięk przewracania się na materacu. Weszłam tam i gdy ujrzałam chłopaka leżącego na łóżku i trzęsącego się ze strachu, zrozumiałam coś. Zależy mi na nim. Nie wiem czy jak na dobrym przyjacielu którym nie jest, czy jestem nim dalej zauroczona. Podeszłam do jego łóżka i powiedziałam ciche ‚Hej'. Nie uzyskałam jednak odpowiedzi co znaczyło że mój podopieczny śpi. Wzięłam grubą pościel pod którą leżał i przykryłam go jeszcze raz tak, aby było mu wygodniej. Siedziałam na krześle tuż obok niego i wpatrywałam się w ścianę dopóki nie usłyszałam ‚Przytul mnie' Leanos obrócił się w moja stronę i powtórzył się.

—Co?—nie wiedziałam czy przesłyszało mi się czy mówi naprawdę.

—Choć tu i mnie przytul, proszę.

Kiedy go przytuliłam on wciągnął mnie na siebie tak, że zdołał mnie przerzucić na stronę od ściany. Nie protestowałam. On wtulony we mnie po chwili zasnął.

Leżeliśmy tak ale ja już zastanawiałam się, jak zacząć z nim rozmowę na temat tego, dlaczego się tak zachowuje..