Kadim İkizler

Kadim İkizler- Işık Birliği

"Alya!'' Mahzen'in yorgun dudaklarından çıkan ismi duyduğunda şaşkınlıkla irkildi birlik.

        Alya dolmuş gözleri ile babasına baktı ve narin elleri yüzündeki peçeye yöneldi. Peçesini açtı ve bebeği, omzuna astığı kumaş şalın içinden çıkarıp küçücük suratında yer alan manalı gözlerine baktı.

''Aitha düştü!'' dedi silik bir ses tonuyla. Gözleri yavaş yavaş dolmaya başladı ve gittikçe daha da şiddetli ağlamaya başladı.

''Bu gördüğün bebek Aitha'nın san anı baba. Başaramadım!'' dedi

''Bunlar burada konuşalacak şeyler değil. Hadi içeri girelim sende biraz dinlen kızım.'' dedi Gece. Alya, kafasını kaldırıp Gece'nin gözlerine baktı bir an. Süreti kendine çok benziyordu. düşündüğü kişi miiydi karşısındaki? Annesi miydi?

''Gece sen misin?'' dedi canı yanarak.

''Evet.''

        Derin bir iç çekti. Söylemek istediği o kadar çok şey vardı ki. Lakin sustu.Ne yeri, nede zamanıydı.

        Atlarına binip kalenin içine doğru ilerlediler. Herkes sessizdi, kimsenin ilk kelimeyi söylemeye cesareti yoktu. Sessizliği bozan Mahzen oldu.

''Yaralandın mı?'' Alya yavaşça gözlerini babasına çevirdi. Nasıl oluyorda bu kadar sakin oluyordu. Acaba kardeşini öldürdüklerini biliyor muydu. O bunları düşünürken sözlerini yüksek sesle tekrar etti Mahzen. Kalenin büyük salonunda öyle bir yankılandı ki sesi, kendi içinde düşünce savaşları veren herkesin dikkati konuya toplandı. Tam o sırada dikkatlerini çeken bir diğer ses duyuldu.

''Uyandırılmamaın nedeninin elle tutulur olmasını umuyorum. Aksi taktirde tüm birliği ve geriye kalanları, kadın yahut çucuk ayırmaksızın katletmek mecburiyetinde kalacağım.''

''Ah ne kadarda şakacısın oğlum. Bak burada kimler var, Mahzen ve kızı Alya.''

''Alya mı? Elya'nın ikizi Alya mı? O ölmemiş miydi?''

''Yok artık! Hakkımdaki bu iç açıcı düşüncelerinizden dolayı belirtmeliyim ki her biriniz gözlerimi yaşarttınız. Lakin birsi daha bana '' Sen ölmemiş miydin?'' derse kusacağım.

        Araf'ın sanki söyledikleri hoşuna gitmiş gibi çapkın bir gülüş atması, neredeyse Alya'yı öldürecekti.

''Bu gün çok yoruldunuz, şimdi biraz dinlenin daha sonra uzun uzun konuşuruz.'' diye söze atıldı Gece. 

        Mahzen kolunu Alya'nın omzuna attı ve onu salonun kapısına doğru yönneltti. Ancak Alya dinlenmeye gitmeden önce son bir şeyi merak ediyordu.

''Bebek, ona ne olacak?''

        Safirin güzel kızı Kama cevap verdi.

''Ona Acrab ve ben bakmayı düşünüyoruz. Hem doğacak bebeğimize abla olur. Kaderi büyük ileride bir krallığa hükmedecek buna alışmalı. İsmi ne?

''Bir adı yok.''

''Belki ona ismini sen vermek istersin.'' dedi Acrab.

''Adı hükmedeceği yer olmalı.'' Gözleri dolmaya başladı. Acıları düşündü. Gördüğü, hissettiği.

''Aitha...''