Arkadaşlar,multimedyada Kumsal ve Savaş var.
Yorum yaparsanız sevinirim :) İyi okumalarrr
Kumsalın ağzından;
Karneleri almistik.İki tane dördüm vardı. Takdir almıştım. Keremin bana yaptığı picligi unutmamistim.O günden sonra bir daha onla konusmamistim.Tabi o konuşmaya calismisti ama hiçbirini cevaplamadim.Yaninda bile oturmak istemiyordum.Bazi derslerde baska yerlere geciyordum.Arkamızda oturan Pırıl adındaki kızın yanına oturuyordum.Sessiz sakin bir kızdı.Aslında başka yerlerede oturabilirdim hatta baskalarida benle yer değiştirmek isterdi.Ama ben istemiyordum.Keremle başka birinin oturmasını istemiyordum.Yanlış anlamayın sevdigimden değil ama. istemiyordum ve ben hala Savaşa aşıktim.Aslinda o günden sonra Savaşla mesajlasmaya baslamistik.Hatta bana mesajlasirken buluşmak istediğini söyledi.Ama kabul etmedim.Nedenini bende bilmiyordum.
Tatil baslayali 2 gün olmuştu.Tüm gün evde birikmiş dizilerimi izliyordum.Tatilim tüm sıkıcılıyla devam ediyordu.Telefonumun zil sesiyle dizimi durdurup kimin aradigina baktim.Kerem arıyordu.Tabi ki acmicakti.Arama durunca tekrar dizime döndüm.Bu seferde mesaj gelmişti.
Yarim saat icinde ilk karsilastigimiz bara geliyorsun.
Cok beklersin yazmak istesemde hiçbir sey yazmadim.Hemen ardından bir mesaj daha.
Ha eğer gelmessende bu sefer ben size gelirim tatlim:)
Bide tatlim yazmış iğrenç pislik herif. Gitmesem gelecegine emindim o yüzden gitmek zorundaydim ama tek gitmicektim.Savaşı arayıp benimle gelmisini isteyecektim gelcegine emindim.Arayıp sordum ve geleceğini söyledi.Hemen kot sortumu ustunede beyaz tisortumu geçirip saclarimi yapıp asagi indim kapıda Savaşı gördüğümde istemsizce gulumsedim.
Yolda normal şeylerden konusmustuk.Kafe geldiğimizde Keremin bana saskinca bakarken gulmemek icin kendimi tutuyordum.Masaya oturdugumuzda kimse konusmuyordu.Bu sessizligi bozan tabi ki ben olmuştum.
"Beni neden cagirdigini solemicek misin Kerem?"diye sordum.Ikiside bana baktiginda gerilmistim.
"Neden buraya Savaşla geldin" diye sorunca sasirmistim çünkü Kerem Savaşın yanında hep sessiz kaliyordu.Korkuyor muydu acaba aslında kavga etseler her türlü Savaş alirdi.Yapı olarak Savaş daha iriydi.Her neyse bizim konuya gelelim.
"Soruma soruyla karsılik veriyorsun"dedim soguk bir sekilde demiştim.
Savaşsa ilk defa sessiz kalıyordu.Garson gelince ben sıcak çikolata almıştım onlarda bira almıştı.Siparislerin gelmesini beklerken tekrar Kereme beni neden cagirdigini sordum.Bu seferde yalnız konuşmak istiyormuş.İceceklerimizi içip kafeden ayrilirken.Keremde Savaşta aynı anda beni eve bırakmayi teklif etmişlerdi.Tabi ki Savaşı sececektim.
Savaşın koluna girip "Hadi gidelim" dedim.Savaşta belimden tuttugunda gerilmistim aslinda mutluydum beni iterebilirdide Savastan bunu beklerdim açıkçası.Keremin gözlerine baktığımda gördüğüm tek sey hayal kırıklığıdi.Ne bekliyordu ki onu sececegimi mi? Tabi ki onu secmeyecegim.Savaşla arabaya bindigimizde ona arabasinin 17 yaşında nasil aldığını soracaktim ama şuan hic zamanı degildi.
"Kumsal" diye seslendiginde kafamı ona çevirdim.
"Efendim" dedim.
"Sen Keremden hoslaniyor musun" diye sorunca sasirdim.
"Hayir noldu ki" sesim net bir sekilde cikmisti.
Hiç peki birinden hoslaniyor musun? diye sordu.
Ne dicektim evet Savaş ben sana 3 yıldır hoslaniyorum diyemeyecektim tabi ki.
"Yani aslinda hoslandigim bir cocuk var ama sanırım o bende hoslanmiyor hatta sanirim degil hoslanmiyor" dedim sesim kısık cikmisti.
Yol boyunca hiç konusmamistik.Evin önüne geldiğimizde teşekkür edip inecekken
"Kumsal bir dakika" diye seslenince durdum ve kafamı ona ceviridim.
"Şey bundan sonra Kerem ne zaman seni arada yada bulusalim derse beni ara onun ne yapacağı belli olmaz"dedi.
"Tesekkur ederim" diyip inecekken tekrar dur dedi.Tekrar kafamı ona cevirdigimde bu sefer beni kendine çekip yanagima küçük bir buse kondurup iyi geceler dedi. Anin sokuyla once durdum sonra toparlanip iyi geceler diyip arabadan indim.
Hala soktaydim. Aslında kucuk bir şeyde olsa yinede neler hissetigimi anlayamiyordun.Mutluluk sasirma kaygı 1 saniyede bana tüm duyguları yasatmisti.Hemen odama cıkip bu durumu kızlara anlattim.Yarin onlari bize davet ettim izledim onları.
Kendimi uykuya bırakmak istiyordum ama bir yandan da Savaşı dusunuyordum.Telefonumu alip Savaşı aricaktim.Neden aradigimi bilmiyordum.
"Kumsal" diye açtı telefonu.
"Şey Savaş ben uyuyamiyorum" diye bir sey gevelemistim.
"Ben ne yapalibilirim?" dedi sesi saskindi.
"Şey ben bilmiyorum" dedim.Şu şeyi niye kullaniyordum.
"Bekle size geliyorum" dedi. Biiirr dakika Savaş bize geliyyoor.
Tamam gibi bir sey geveleyip kapattim.Hemen. banyoya girip sacimi duzeltim.Yuzumude yikadiktan sonra yatagima tekrar girdim.Aradan 10 dakika geçtikten sonra telefonum çaldı.Asagi inip sessizce kapıyı açıp tekrar odama ciktik.
"Sen yat ben yanindayim"dedi sesinde güven vardi.Yatagima girdigimde oda girmisti.Bir sey dememistim.Kafamı govdesine koydum.Ardından sacimi opup iyi geceler dedi.
Keremin ağzından;
Onlar gözden kaybolana kadar bakmistim.Neydi simdi bunlar cikiyorlar miydi acaba o elini beline koydugunda elini koparasim geldi.Onlar gittikten sonra kendimi bir bara attim.Bu kacinci bardakti sayamamistim.Zaten artık kafamda iyice guzel olmustu.Kumsali kendime aşık edicektim.Savasi sevdiğini biliyordum.Yani o gun sınıfta Savaşın bizim beraber olduğumuzu saninca cok telaslanmisti.Ona bakışları yanındaki tavırları onu sevdiğini resmen bagriyordu ama elbet bir gün beni sevecekti.Zorla bile onu kendime aşık edecekti.O kız benim egomu yerle bir etmisti.Bunun bedelini ödeyecekti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Umutlar
Teen FictionDostluk,agır bir kavramdır öyle her ikili,üclü sahip olamaz.Bizimkisi 3 arkadastan olusan koca bir dostluktu,yıllara dayanan koca bir 3 yürek.Aynı ilkokul,aynı orta okul,aynı liseye girisler... Simdiye kadar hayattan birsey anlamadık,peki bundan son...
