She called me her friend.. ft. Why Don't We

5

Daniel p.o.v.

Ik hoor haar afkomen en draai me snel om, wowww jij ziet er niet verkeerd uit. Ze lacht en slaat op mijn achterhoofd. Shit heb ik dat luidop gezegd? 'Kom laten we gaan!' zegt ze. Zelfverzekerd loopt ze de deur uit, 'De andere kant op!' roep ik. 'Wist ik!' roept ze terug. Nog steeds zelfverzekerd draait ze zich om. Ik lach en vertrek zelf ook. 'Waar gaan we eigenlijk heen?' vraagt ze. 'Uhmm beloof dat als ik het zeg je nog mee wil!' 'Pinkypromise' zegt ze en steekt haar pinkt uit. Ik steek de mijne ook uit, en verstrengel de mijne met de hare. 'Ik heb gezien dat de leerkrachten een zwembad hebben ik hun huis. En aangezien ze toch net aan het eten zijn, kunnen wij erin zwemmen!' zeg ik. 'Yeahhh boyyy!' juicht ze enthousiast. 'Damn dat was niet de reactie dat ik verwachtte!' 'Ik zei het toch Daniel Seavey! Ik ben niet zomaar een meisje!' zegt ze, zo snel mogelijk loopt ze naar de achterkant van het huis. De leerkrachten zijn helemaal niet thuis dus kunnen we rustig aandoen. We springen in het zwembad. 'Ohnnn wat zaligggg!' roept ze uit. Ik lach naar haar en zwem snel naar haar toe. Onder het water pak ik haar been en duw haar naar beneden. Zelf zwem ik naar boven en wacht tot dat zij boven komt. Als ze na een halve minuut nog niet boven is. Ga ik paniekerig het water doorzoeken. Ineens voel ik 2 armen om mijn nek en 2 benen om mijn heupen. 'Boehh!' gilt Kylie. 'Kylie! Ik schrok me dood!' schreeuw ik. 'Jij moest mij maar niet onderduwen' antwoord ze lachen. 'Sorry ik zal het nooit meer doen!' uiteindelijk kan ik ook lachen. Ik hoor dat Kylie haar buik gromt. 'WoW iemand hier heeft honger!'  zeg ik terwijl ik met haar op mijn rug het zwembad uitga. Ze laat los en we stappen naar de keuken. In de koelkast vinden we een hele taart, die eten we samen op. Als we klaar zijn met eten willen we weer gaan zwemmen maar we horen de leerkrachten aankomen. Snel rennen we naar buiten. Lachend sprinten we naar huis. Thuis aangekomen was ik me en doe een groot T-shirt aan en een short. Jonah slaapt al dus ik probeer voorzichtig te zijn. In mijn bed val ik maar niet in slaap dus besluit ik om Kylie te sturen.

Daniel😊 heeft de naam van unknow verandert in Kylie🙈

Daniel😊: Heyyy🙈

Kylie🙈: Hi🙊

Daniel😊: Hoe gaat ie????

Kylie🙈: Evengoed als daarjuist😂 me jouuuu??

Daniel😊: Goedd💞

Kylie🙈: Zeg moet je niet al in dromenland zijn🤦🏻‍♀️

Daniel😊: Ik ben ouder dan jou dus nee!

Kylie🙈: Echt niet dat je ouder bent!

Daniel😊: Jawel hoor ik ben 19!

Kylie🙈: Whut? Hoezo?

Daniel😊: Laatste jaar opnieuw moeten doen oops🤦🏻‍♀️

Kylie🙈: haha sukkel! Maar wees blij anders had je me niet ontmoet!

Daniel😊: ja wie zou er anders de pannenkoeken aanbranden!🥞

Kylie🙈: Eujjjj dat was ook jou fout hoor!😤

Daniel😊: Swel waar🙈😂

Kylie🙈: Daniii ik ga slapen slpwlllll💞

Daniel😊: Slaapwelll❤️

Ik leg mijn gsm weg en al snel val ik in slaap.

4:32

Ik wordt wakker door een geschreeuw. Als ik wat beter luister lijkt het van beneden te komen. Ik doe mijn pantoffels aan en loop in mijn badjas naar de woonkamer. Op de zetel ligt iemand te slapen, omdat het donker is kan ik niet goed zien wie. Ik ga dichterbij zitten en zie dat het Kylie is. Ze schreeuwt en het zweet komt overal uit. Waarschijnlijk heeft ze een nachtmerrie dus probeer ik haar wakker te maken. 'Kyles!Kyles! Kylieee!' schreeuwend wordt ze wakker. 'Kylie, gaat het?' vraag ik. Ze heeft moeite om op adem te komen dus haal ik wat water voor haar. Na een kwartier is ze eindelijk wat rustiger. 'Hey Kyles? Gaat het?' ze kijkt me nog wat geschrokken aan. 'Ja hoor!' zegt ze niet overtuigend. 'Weet jij dat je echt niet kunt liegen?' lach ik. Ze kijkt me met een nep-beledigd gezicht aan. 'Het was gewoon een nachtmerrie. En trouwens ik kan hartstikke goed liegen!' zegt ze al wat rustiger. 'Nietes!' 'Oke is misschien waar' antwoord ze lachend. 'Hey maar wat doe je hier in de woonkamer eigenlijk?' vraag ik. 'Lizz en Jess zijn niet zo goed in bedden delen, ze hebben me er letterlijk uit geduwd!' lacht ze, ik lach met haar mee en merk dat ze al wat kalmer is. 'Gaat het al beter?' ze kijkt wat sad weg. 'Ja hoor. Ik had gewoon weer een droom over mijn vader...' Ow shit dat wist ik niet. 'Uhm je hoeft het niet te vertellen als je niet wil..' ze knikt en verteld verder. Ik hurk voor haar neer zodat ik op dezelfde lengte zit als haar. 'Als klein kind was ik dol op mijn vader. Hij deed alles met mij, hij bracht me naar alle plekken die ik bezoeken wou...Toen ik 12 was pakte hij een pistool een schoot een kogel recht door zijn breinen... Hij pleegde dus zelfmoord, maar niemand wist echt waarom. Hij leek altijd zooo vrolijk, zo gelukkig... Sindsdien droomde ik af en toe over mijn pa...En het was een tijdje weg, en ja nu is het terug...' Ik zie dat ze moeite heeft met haar tranen in te houden. 'Hey je hoeft je niet sterker voor te doen bij mij...' Ze glimlacht en geeft me een knuffel, 'Doe ik niet Daniel Seavey' We komen los uit de knuffel en dan ontstaat er een korte stilte. 'Daniel?' 'Ja?' 'Sorry dat ik zo cliché en dramatisch doe..' Even ben ik verward, 'Ik vind je helemaal niet dramatisch!' zeg ik snel. Ze glimlacht weer, 'Daniel? Gaan we wat tv kijken ofzo..Want nu kan ik echt niet meer in slaap vallen.' 'Ja is goed. Ik kan waarschijnlijk ook niet meer slapen' zeg ik lachend. We zetten ons op de bank. En uiteindelijk na een uurtje praten vallen we toch allebei in slaap.