Serseri

10-cu bölüm-İlk öpücük

Merhaba arkadaşlar yeni bölüm geldi oy ve yorumlar az geldiyi için bir az bölümde gecikmeler oluyor yeni kitabım "Şizofreni" ye de profilimden girib fikirlerinizi bildirirseniz sevinirim
🔊🔊🔊🔊

Su

Neden böyle davrandığımın ,kime ne için kızdığımın kendim bile farkında değildim.Acaba , ona bu kadar kızmaya hakkım varmıydı ?Onu da bilmiyordum ya.
1 saat öncesine kadar her şey güzeldi gerçekten , mutlu olduğumu anlıyordum.Peki şimdi ne değişmişdi?
Mutluluk kavramım mı yoksa hislerim.?
İçimde adlandıramadığım bu hiss de neyin nesiydi.Sağ elimi hafif yumruk yaparak sol göğsüme vurmaya başladım.Belki böyle yaparsam ,acıdan kurtula bilirdim.Sol yanıma alışık olduğum bir ağırlık çökmüştü ,bu hissi biliyordum annemi kayb etdiğimde de böyle canım yanıyordu peki şimdi kimi kayb etmişdim?
Gözlerimi kapatarak kendimi dizginlemeye çalıştım.Ama hayır bu kez de görüntüleri gözlerimin önünden gitmiyordu ? O kız kimdi?
Neden Ateşin ona sarılması beni böyle rahatsız ediyordu?
Ateş kızın elinden tutarak benim sorduğum soruya cevab dahi vermeden,bana aldırmadan evden ayrılmışdı .Mert de zaten hemen onların arkasından evden çıkmıştı.

Artık yarına kadar sabr edib beklemeliydim.Sabah oluncada İlk işim Ateşle o çırpıbacak kızın arasında ne tür bir ilişki olduğunu öğrenmek olacakdı.

Bu düşüncelerimden kurtulmanın en iyi yolu uyumakdı..Baş ucumda duran annemle ,benim son doğum günümde çekindiyimiz resmini elime alarak sanki onu öpüyormuşum gibi öyle hasretle, iç çekerek öperek yerine bıraktım . Şimdi artık uyuya bilirdim .Bir kaç saniye sonra üst katdan kulağıma tıkırtı sesleri gelmeye başladı. Odama girmek isdiyen kimse uyuduğumu sanarak yavaş haraketlerle kapıyı açmaya çalışıyordu..Şu an kimseyle konuşacak durumda değildim ,hemen yastığıma sarılarak uyuyor numarası yaptım.Adım seslerinden yatağımın yanına yaklaştığını anlıyordum.Baş ucuma yaklaşınca kendine has kokusundan kim olduğunu tahmin etmek zor olmamışdı.Bu kokunun sahibini nerde olursam olayım tanırdım. Yağmurdan sonra yaranan toprağın kokusu -Ardanın kendine has kokusuydu.

Ardayı galiba hiç bir zaman anlamıycaktım .Bana karşı hep aşırı korumacı ve kıskancdı.Asla onu ağbeyim olarak görmedim dışardan bize bakan iki inatçı,hiç anlaşamayan keçi gibi görsede ama ikimizde bir-birimize çok değer veriyorduk. O benim ilk arkadaşımdı ,çocukluğumun mutlu anılarıydı.
Uykuya dalmadan önce son duyduğum Ardanın yarım-yamalak sözleriydi.
Arda,-Bu gün gözlerinde gördüğümün yalan olmasını umud ediyorum buna kafa yoramayacak kadar uykuluydum.

Cumartesi sabahı ilk kez erkenden alarm çalmadan kendim uyanmıştım galiba buna sebeb mahalle karıları gibi merak duygumdu .Arkama dönerek uykum açılması için bedenimi esnetmek isdedim ama bu belimi sım sıkı saran kollar yüzünden mümkün değildi
Neee kollar mı??
-Aaaaaaaa

Çığlığım ağzıma kapanan elle yarım kalmıştı.Ani bir haraketle beni altına alarak üsdümü çıkmıştdı.Korkudan kapatdığım gözlerimi usulca yavaş-yavaş açarak bana bakan bir çift yeşil gözle karşılaştım.

:Mavişim sabah sabah bu karga sesinle beynimin içine etdin.

Ağzıma kapatdığı eline sertce bütün tırnaklarımı geçirdim ,refleks olarak elini ağzımdan çekmişdi.
Rahatca içime bir nefes çektim az daha havasızlıktan boğuluyordum .
-Gerizekalııı herif korkudan kesin şeker hasdalığına tutuldum hem neden benimle uyuyorsun ki , sana dün kalacağın odayı gösderdiyimi hatırlıyorum.

Şuan onun altında olduğumu unutmuş benle uyumasına takılmıştım tam bir salağım.

Gözlerim odanın açık olan kapısına kayınca onu gördüm ordaydı pür dikkat bizi izliyordu .Ama sabahın erken saatinde onun bizim evde ne işi ola bilirdiki?