Hold me - Niall Horan (Dutch)

Hoofdstuk 5 - Het appartement

*Merel's P.O.V.

Langzaam word ik wakker. Ik gaap en draai me om zodat ik Julia kan zien. Ze slaapt nog met de dekens tot haar middel. Als ik naar de wekker kijk zie ik dat het al half twaalf is. Vandaag is de laatste rustige dag omdat we morgen de sleutel van ons appartement krijgen. Mijn mobiel licht op en ik zie dat ik een bericht heb van Luc om te vragen hoe het gaat. Snel typ ik dat ik wat er allemaal is gebeurd en hij wilde skypen maar ik zei dat dat vanavond ook nog wel kon. Na het gesprek sta ik op uit bed en doe de gordijnen open. Julia kreunt een keer, kijkt me met haar ogen half open aan en rekt zich uit. Haar blonde haren zitten in een rommelige knot en langzaam stapt ze uit bed. Ze pakt wat kleren uit haar kast en zonder iets te zeggen verdwijnt ze de badkamer in waar ik een paar minuten later de douche hoor lopen. Julia is nooit echt een ochtendmens geweest en ik ook niet zo heel erg. Je kan haar maar beter niet aanspreken als ze net wakker is. Terwijl ik een zwarte skinny broek aan trek en een wit hemdje komt Julia de badkamer weer uit. Ze loopt naar de woonkamer en ploft op de bank neer. Ik pak wat brood en beleg en zet het op de eettafel neer. Ik zet ook nog wat thee en als ik die ook op de tafel neer zet komt Julia aanlopen en gaat aan de tafel zitten.

'Goed geslapen?' Vraag ik voorzichtig.

'Hmm.' Is haar enige reactie.

'Zo, heb je nog een beetje gedroomd over Liam?' Lach ik.

'Nwee whelaas nwiet.' Ze propt nog een stuk brood met hagelslag in haar mond.

Zullen we vandaag iets leuks gaan doen omdat we het na morgen heel erg druk krijgen?'

Nadat Julia haar brood heeft doorgeslikt krijg ik eindelijk antwoord. 'Ja is goed maar wat dan?'

We besluiten om naar de stad te gaan.

Na het ontbijt besloten we meteen te gaan en lopen we naar de lift in de hal toe. Als we door de lobby lopen begroeten we een vrouw in de dertig achter de balie en lopen naar buiten. Na een tijdje lopen komen we bij een leuk winkeltje en we lopen even naar binnen om te kijken. Als ik over de drempel stap kijk ik om me heen en tot mijn verbazing zie ik een bekend meisje achter de kassa staan.

'Anna?' Zeggen Julia en ik tegelijk. Anna kijkt op en begint te lachen.

'Heeee!' Zegt ze blij en ze komt met open armen naar ons toe gelopen. Ze geeft ons een grote knuffel en laat ons na een tijdje los.

'Heb je geen vrij vandaag?' Vraagt Julia.

'Nee maar ik mocht wat later beginnen.' Zegt ze en ze loopt weer naar de kassa. We lopen achter haar aan en ze gaat aan de andere kant staan.

'Waarom werk je helemaal aan de andere kant van Londen?'

'Ik vind dit een leuk baantje dus ik vind het niet zo er... Maar waarom zijn jullie hier?'

'We hebben een rustige dag en liepen even door de stad.' Zegt Julia terwijl ze een stukje verder de winkel in loopt en wat spullen bekijkt. Na een tijdje praten over het concert en andere dingen lopen we de winkel uit met een leuk schilderij, een leuk klein tafeltje en wat andere kleine spulletjes. Ik ben er heel tevreden over. Omdat we volle handen hebben zijn we gedwongen om terug te gaan naar het hotel om de spullen weg te brengen.

We brengen onze spullen weg en gaan daarna nog even langs de Starbucks om wat te drinken. Het is er best wel druk maar we kunnen gelukkig nog wel een plaatsje bij het raam vinden. Ik kijk op mijn mobiel en maak een foto van Julia en mij. Ik stuur hem door naar mijn ouders en Lynn. We praten nog een tijdje en lopen nog even door de stad. Ik koop een leuk shortje en Julia koopt een shirt. Na een paar uur komen we het een paar tassen weer terug in het hotel en kijken we tv.

* * * * * * * * * * * *

*Volgende ochtend*

'Julia schiet nou oohoop!' Roep ik vanaf de gang van het hotel onze kamer binnen. Ik keek op mijn horloge. Het is kwart voor een en om een uur moeten we bij ons appartement zijn! Ik was een half uur geleden al klaar maar Julia moest haar make-up en haren nog doen. Na ongeveer twee minuten komt Julia de slaapkamer uit gerend en kunnen we gaan. Het is niet ver dus we kunnen gewoon lopend gaan. Na twee minuten zijn we er ongeveer en blijven we bij de ingang staan. Julia drukt op de bel en er wordt open gedaan door mevrouw Johnson. Gelukkig hebben we haar een tijdje geleden al een keer ontmoet en wist ik dat ze heel aardig was. Ze is ook nog niet zo heel erg oud, ze is pas in de dertig.

'Hallo meiden' Zegt ze vriendelijk en ze laat ons binnen. Er stond een tuintafel in de grote ruimte met drie stoelen. We gingen zitten en ze maakte wat thee voor ons. Toen we dit appartement kozen waren we blij dat de keuken er gewoon in zat en hij ziet er ook mooi en modern uit. Mevrouw Johnson komt aangelopen met een dienblad met drie koppen thee en wat papieren onder haar arm.

'Hoe gaat het met jullie?' Zegt ze als ze ons de thee aangeeft en de papieren op de tafel legt.

'Goed hoor, en met u?' Vraagt Julia.

We praten nog even met haar en ze luistert vol begrip naar alle verhalen over school en onze nieuwe studie enzo. Toen we haar hebben ontmoet deed ze al heel vriendelijk tegen ons. Het voelt alsof ze een soort vriendin is, maar dan alleen wat ouder. Julia en ik kennen haar eigenlijk helemaal niet. Na een tijdje praten over van alles moeten we nog even de papieren tekenen en daarna overhandigd ze twee sleutels aan ons. Ze zei dat we de tafel en de stoelen mochten houden omdat ze ze niet nodig had en wij konden ze goed gebruiken. We laten haar uit en lopen daarna door het appartement heen. Om half drie zouden de bedden, de bank en de stoelen geleverd worden dus we hadden nog een half uur om een beetje rond te kijken. Alles was leeg. De muren waren nog wit en de ruimtes waren hol. Alles moest nog veranderd worden behalve de vloer. Julia en ik hebben al besproken wie welke slaapkamer krijgt want aan de voorkant van het appartement zit een slaapkamer en aan de achterkant. Tussen de twee kamers zit de badkamer. Ik krijg de kamer aan de voorkant met een groot raam to aan het plafond en ik hield van licht dus dat is wel fijn. Mijn kamer was ook iets groter dus de twee reserve bedden kwamen in de hoek van mijn kamer te staan. Langzaam loop ik naar het raam en kijk naar buiten. Een mooi uitzicht over de stad is wat ik terug krijg en er verschijnt een lach op mijn gezicht als ik denk aan de komende vier jaar. Ik hoop dat ik het leuk ga krijgen. Ik kijk naar beneden naar de straat en zie een vrachtwagen aan komen rijden. Ik denk dat daar onze spullen in zitten dus ik loop naar de woonkamer door naar buiten waar ik meerdere mannen uit de vrachtwagen zie komen.

'Hallo!' Zeg ik en Julia komt ook naar buiten gelopen.

'Goedemiddag' Zegt een van de drie mannen.

'Zullen we eerst de spullen naar binnen verplaatsen?' Zegt een andere man.

'Ja is goed.' Ze openen de achterste deur van de vrachtwagen. Ik krijg een doos in mijn hand gedrukt. Hij is best zwaar en samen met een van de mannen loop ik naar binnen. Hij heeft donkerbruin haar met een kuif. Ik schat hem in de dertig. We zetten de doos neer, lopen weer naar buiten en zien Julia en een andere blonde man ook met een doos lopen. Ik pak nog een stoel en loop naar binnen.

'Moet ik even helpen?' Zegt een bekende stem als ik de stoel maar moeilijk kan verschuiven. Maar de stem is niet van Julia of een van de mannen.

'Ja graag.' Zeg ik dankbaar.

Als de stoel in een hoekje staat draai ik me om en kijk op. En dan zie ik het. Ik laat me op de stoel zakken en alles begint een beetje om me heen te draaien.