Hold me - Niall Horan (Dutch)

Hoofdstuk 7 - Aan het werk

Merel's P.O.V.

Julia en ik fietsen door de straat op weg naar ons appartement met een paar volle tassen met spullen. We hebben twee fietsen gehuurd zodat we alles in een keer mee konden nemen.

We parkeren onze fietsen en ik kijk naar binnen. De eerste verdieping is onbewoond. Ik hoop voor mevrouw Johnson dat daar ook nog iemand in komt. Ik gaap en steek de sleutel in het slot. Het is acht uur en ik ben nog best moe. We zetten alle tassen neer en beginnen met schilderen. Een muur wordt gewoon wit, die doet Julia en een muur word licht grijs, die doe ik. We trekken allebei een heel mooi wit pak aan en beginnen. Na een tijdje hoor ik de bel. Ik kijk op mijn horloge, het is pas half negen. Ik doe de deur open en gelijk botst er een blonde jongen tegen me op.

'Hallo sorry dat ik laat ben.' Zegt hij terwijl hij snel doorloopt naar de woonkamer.

'Laat? Ik dacht dat je vanmiddag pas zou komen...' Zeg ik.

'Ik dacht dat je de hulp goed kon gebruiken dus ik ben er nu al!' Zegt hij.

'Ehh... Oke, trek dan maar een van die witte pakken aan die daar liggen.' Niall knikt en pakt een witte overal uit een van de tassen. Hij trekt hem aan en een paar minuten later staan we samen de muur te schilderen. Ik kijk naar Niall en ik begin een beetje te glimlachen. De overallen zijn veel te groot waardoor het er heel grappig uit ziet.

Na een half uurtje schilderen hoor ik ineens een foto geluidje en ik draai me om. Julia stond met haar mobiel in haar handen en trok een brede grijns.

'Julia wat doe je!'

'Sorry, maar het zag er gewoon zo leuk uit!' Lacht ze.

Ik kijk opzij naar Niall die zich intussen ook heeft omgedraaid. Hij kijkt naar mij, naar Julia en dan weer terug naar mij en begint dan ineens keihard te lachen. Ik kijk hem raar aan net zoals Julia maar die heeft er ook nog een brede glimlach bij op staan. Daarna begint ze ook te lachen en later liggen ze allebei op de grond terwijl ik me maar weer omdraai en een keer met mijn hoofd schud. Nu zit ik dus met twee gekken opgescheept....

Na een tijdje staan ook Julia en Niall weer rustig te verven.

'Af!' Zeggen Niall en ik trots terwijl we de muur bekijken die nu helemaal grijs is.

'Waarom eigenlijk grijs? Dat is zo saai.' Zegt Niall.

'De meubels zijn al kleurig genoeg.' Zeg ik.

'Willen jullie wat drinken?' Vraag ik terwijl ik naar de keuken loop.

'Ja.' Zeggen ze allebei.

Ik maak drie koppen thee en zet ze op tafel neer. Ik kijk naar Julia die haar stuk zo te zien ook af heeft geschilderd en ze komen bij mij aan de tafel zitten.

Ineens begint Julia's mobiel te zoemen. Ze pakt hem uit haar zak en bekijkt het bericht.

'Het is van Anna, ze vraagt of we vanmiddag kunnen afspreken.' Zegt ze.

'Nou ik wilde je vanmiddag meenemen naar mijn huis...' Zegt Niall een beetje sip.

'O dat kan ook dan kan Julia met Anna afspreken en ga ik met jou mee!' Zeg ik nadat ik naar dat zielige gezicht van Niall heb gekeken.

'Oké doen we dat.' Zegt Julia terwijl ze Anna een bericht stuurt. We drinken onze thee op en gaan verder met het schilderen van de slaapkamers.

'Word dit jou kamer? Vraagt Niall nadat ik mijn kamer in ben gelopen en Julia die van haar.

'Ja!' Zeg ik blij terwijl ik een pot verf open maak. Een muur krijgt een soort licht blauwe kleur en de twee andere muren worden wit.

'Deze twee muren worden wit.' Zeg ik tegen Niall terwijl ik de verfpot open maak.