Hold me - Niall Horan (Dutch)

Hoofdstuk 16 - Charlie

*Merel's P.O.V.*
"Ik denk dat ik ga slapen." Ik sta op en loop met de deken om me heen naar het keukenblok waar ik mijn tanden kort poets. Niall kijkt me vanaf de bank aan. Als ik zijn kant op kijk lach hij voorzichtig naar me.
"Het is niet jou schuld Merel, geloof me." Ik kijk naar hem en dan naar buiten. Julia is nog in Londen, dat weet ik zeker.
"Dankjewel dat je er vanavond was." Niall komt naar me toe en sluit zijn armen om me heen.
"Ik hou van jou." Ik zucht een keer en probeer mijn tranen binnen te houden. Ik hou Niall stevig vast en kijk naar alle lichtjes buiten. Niall laat zich een stukje los en kijkt naar me. Zijn ogen staan vol met medelijden.
"Ga maar, ik blijf nog wel even hier."
"Weltrusten." Hij blijft staan en kijkt me na terwijl ik naar mijn kamer toe loop. Ik kruip onder de dekens en kijk naar het plafond boven me.
Alles voelt zo leeg zonder Julia. Ik mis haar echt ongelofelijk erg en ik maak me enorme zorgen. Ik durf niks tegen haar ouders te zeggen maar als ze niet snel terug komt ga ik dit niet meer alleen doen. Ik ga met mijn vinger over de traan die rustig over mijn wang loopt. De dekens doe ik een stukje omlaag waarna ik me op mijn zij draai.
Na een tijdje hoor ik de deur open gaan en voel het bed induiken. De dekens gaan een stukje omhoog waardoor koude lucht zich op mijn rug vestigd. Niet snel daarna voel ik een warm lichaam tegen het mijne aan en een lange arm om mijn zij heen. Ik draai me om en kijk recht in Niall's ogen die, ook al is het donker, nog goed te zien zijn. Zijn hand gaat over mijn wang en met zijn duim veegt hij een traan weg. Voorzichtig drukt hij er een zacht kusje op en doet hij een paar haren achter mijn oor.

*Mitchell's P.O.V.*
"Mitchell waar gaan we nu heen?"
"Ik weet nog wel een plek waar we kunnen slapen."
"Mitchell?"
"Ja liefje?"
"Denk je niet dat ik beter terug naar Merel kan gaan en het goedpraten? Ik wil haar vertellen dat je niet zo slecht bent als ze denkt."
"Ik denk dat dat geen goed idee is."
"Maar Mitchell ik-"
"Ik hou van je, dat weet je toch?" Ik loop naar Julia toe en kus haar terwijl ik haar wangen vast heb. Het mag nu niet mislopen en ik heb het geld hard nodig. Het vorige meisje is ontkomen en de politie is op zoek naar Delano. Ik kijk haar aan en pak haar hand vast.
Ik weet precies waar ik moet zijn. In de volgende straat is het al.
Samen met Julia steek ik de straat over waarna ik de hoek om ga.
"He Michell ik heb hier samen met-"
"Liefje, we zijn er bijna vertel het zo maar." Julia stopt met praten en ik ga het hotel binnen waar we de komende nacht zullen verblijven.
Ik loop naar de receptie waar ik Julia's hand loslaat en op een belletje druk. Er verschijnt een jongen die me vriendelijk toelacht. Als Julia achter me vandaan komt en de jongen en Julia elkaar zien barst het los.
"Julia!"
"Charlie!" Julia loopt naar de jongen toe die haar een knuffel geeft.
"Hoe gaat het nu met jou en Merel?! Gaat het goed in jullie huisje? En wie is deze jongen eigenlijk?" Ik heb geen idee wat er gebeurt en kijk een beetje verbaasd toe.
"Dit is Mitchell." ik geef de jongen een knikje terwijl Julia blij naar ons staat te kijken.
"Ik ben Charlie, ik werk hier en daardoor ken ik Merel en Julia." Ik kijk julia verward aan waarna ze lichtjes lacht.
"We verbelven hier toen we net hier in Londen waren en we nog geen huis hadden." Zegt ze en ze komt weer naast me staan.
Ehh, hier had ik niet op gerekend. Ik kan nu helaas niet meer weg hier dus we zullen hier de komende nacht moeten blijven. Maar Julia hoort spoorloos te zijn op dit moment.
De jongen genaamd Charlie onderbreekt mijn gedachten en vervolgt zijn gesprek met Julia. "Hoe gaat het met Merel?"
"Nouja, ik ben straks met Mitchell weg gegaan bij huis omdat ik boos op haar was dus ik weet niet zo goed hoe het op dit moment met haar gaat."
"Ow, is er iets ergs gebeurt?"
"Dat verteld ze je wel een andere keer, zouden we onze sleutel mogen alsjeblieft?" Ik kijk Charlie aan en hou mijn hand op. In mijn andere hand voel ik Julia's grip een seconde verstrakken in mijn hand.
"Ehhh, ja tuurlijk, ik zal hem even halen." Verbaasd loopt Charlie weg waar hij vandaan kwam.
"Was dat nou nodig?" Julia kijkt me een klein beetje boos aan en laat mijn hand los.
"Liefje, ik wil even alleen met je zijn op onze kamer." Ik pak haar hand weer vast en ga iets rechter op staan als ik Charlie weer aan zie komen. Julia's blik wordt iets zachter en ze zet een stap naar voren zodat ze tegen de balie aan staat.
"Alsjeblieft, en nog een fijne avond Julia." Zegt Charlie terwijl Julia de sleutel aanpakt en hem vriendelijk bedankt. We zeggen gedag en lopen naar de lift toe.
"We moeten toch naar de tweede verdieping?" Julia bekijkt de sleutel met het nummer 107 erop en drukt op het liftknopje met nummer 2 erop zonder op mijn antwoord te wachten. De lift komt langzaam in beweging en Julia bekijkt zichzelf in de spiegel aan de wand van de lift.
"Je bent prachtig." Zeg ik na een paar seconden stilte tegen haar waardoor haar wangen iets roder worden dan normaal. Ik sla een arm om haar heen en bekijk het plaatje in de spiegel. Tot nu toe verloopt alles goed. Dat ik eigenlijk niks voor haar voel heeft ze tot zover nog niet door en dat maakt alles alleen maar makkelijker.
"Dankje." Zegt ze zacht en ze kijkt naar beneden terwijl de lift weer langzaam tot stilstand komt. De deuren gaan open en ik loop nog steeds met een arm om haar heen naar onze kamer toe. Als we bij kamer 107 aangekomen zijn steekt Julia de sleutel in het slot en maakt de deur open. Zachtjes duwt ze tegen de deur en loopt verder naar binnen toe. Ik loop achter haar aan en bekijk de kamer. Het is niet groot, maar dat is ook niet nodig. Julia loopt gelijk naar een kant van het bed toe en laat zich er op vallen.
"Mitchell ik heb helemaal geen spullen."
"Dat komt wel goed, we gaan eerst slapen."
"Maar ik heb ook geen tandenborstel ofzo..."
"Ja, dat weet ik maar we gaan eerst slapen." Ik zeg het met een iets hardere stem dan eerst en Julia kijkt me weer precies hetzelfde aan als bij de receptie. Gelukkig zegt ze niks meer en doet ze haar jas uit, die ze aan de kapstok hangt. Ik schuif mijn bed tegen dat van Julia aan en doe mijn eigen jas ook uit. Als Julia even op haar telefoon kijkt loopt ik naar de deur en doe hem op slot.
Wanneer ik terug kom in de kamer staat Julia met haar rug naar me toe. Ze doet haar vest uit en draait zich om als ze door heeft dat ik naar haar staar te kijken.
"Is er iets?" Ze kijkt me vragen aan en blijft staan naast haar bed.
"Ehh, nee." Ik loop naar mijn bed en trek mijn shirt uit en daarna ook maar mijn broek. Ik stap in bed en draai me om naar Julia, die ook al in bed ligt. Ze staart naar het plafond met haar handen op haar buik.
"Ik mis Merel." Zegt ze zachtjes en ze kijkt naar mij. Ik verplaats me iets dichter bij haar en druk een kusje op haar wang.
"Dat weet ik maar het is even goed om afstand te houden." Zeg ik tegen haar. Ze knikt zachtjes en trekt de dekens iets omhoog.
"Ik wil geen ruzie met haar, daar zijn we veel te goede vriendinnen voor. Over een tijdje moet ik weer naar school en dan wil ik niet helemaal alleen zijn hier.
"Dat gebeurt ook niet Julia, en anders ben ik er altijd nog."
"Ja je hebt gelijk." Ze draait zich naar me toe en drukt haar lippen even op de mijne.
"Weltrusten." Julia glimlacht even en draait zich daarna om. Ze doet het lapmje naast haar bed uit, net als ik en doet haar handen onder haar kussen.
Ik kruip wat dichter tegen haar aan en sluit mijn ogen. Het wordt het Julia toch moeilijker dan ik gedacht had.

Anna's P.O.V*
Lichtjes open ik mijn ogen, die ik meteen weer sluit door het felle licht dat door mijn raam mijn kamer verlicht. Ik was blijkbaar nog zo in shock van gisteravond dat ik niet eens de gordijnen dicht heb gedaan. Toen ik gisteravond thuis kwam heb ik tot laat in de nacht op de bank gezeten, een reden bedenkend waarom Niall Horan nou gewoon rustig bij Merel op de bank zat. Ik kon geen één reden bedenken. Het verbaasd me hoe rustig ik gebleven ben, maar ik denk dat het ook niet het goede moment zou zijn om compleet te flippen. Ik hoop dat Merel de manier waardeerde waarop ik met de situatie omging. Ik besloot om te doen alsof ik heb al jaren kende, want dat is eigenlijk ook zo, alleen niet persoonlijk natuurlijk.
Ik draai me om in bed en trek de dekens nog wat verder over me heen. Ik maak me zorgen om Julia. Ze kan overal zijn en wie weet wat er gebeurt is. Merel vertelde over die Mitchell en ik vertrouw hem totaal niet. Hij is tot heel veel dingen in staat en dan al die foto's waarvan Merel vertelde dat ze ze in de koffer van die gast heeft gevonden. Dat kan gewoon niks goed betekenen. Ik hoop dat Julia door heeft dat ze misschien niet zo veilig is als ze denkt op dit moment. Vooral omdat niemand weet waar ze is. Ik ga Merel helpen om Julia terug te vinden. Als er iets ergs gebeurt vergeef ik het mezelf nooit.