Hold me - Niall Horan (Dutch)

Hoofdstuk 13 - Na al die jaren...

*Merel's P.O.V.

Pfff... Ik gooi de tassen eten op tafel waarna ik een deur open hoor gaan en Mitchel naar me toe komt.

'Mooi, je bent er al. Dek jij even de tafel? Fijn, dat is heel aardig van je. Roep ons maar als je klaar bent.' Nadat hij zijn woorden heeft uitgesproken draait hij zich om en loopt terug door de deur. Verbaasd blijf ik staan. Even krijg ik de neiging om alle spullen netjes op tafel te zetten en te doen alsof hij me niet als een of andere slaaf behandeld, maar dat ga ik niet doen. Ik pak een bord en doe er wat eten voor mezelf op. De rest van het eten laat ik in de zak zitten. Langzaam loop ik naar de bank toe waar ik de tv aanzet en mijn eten rustig opeet.

Na een ongeveer een half uur hoor ik de slaapkamerdeur open gaan. Er gaat iemand voor me staan waar ik geïrriteerd langsheen kijk om nog een stukje van de tv te zien.

'Ik heb je zostraks gevr-'

'Ja dat weet ik.' Ik probeer zo kalm mogelijk over te komen wat Mitchel alleen nog maar bozer maakt.

'Waarom heb je niet gedaan wat ik je heb gezegd?'

'Omdat ik je slaaf niet ben en je dat zelf maar moet doen.' Zijn gezicht vertrekt en zijn vuisten vormen zich.

'Wat is er aan de hand?' Ik draai mijn hoofd naar Julia die haar slaapkamer uitkomt.

Mitchel's gezicht gaat van boos naar kalm. Hij lacht slijmerig naar Julia die blozend terugkijkt.

'Ik heb straks aan Merel gevraagd of ze zo aardig wilde zijn om de tafel voor ons te dekken,-'

'Bullshit.'

'-maar ze heeft alleen voor zichzelf eten gepakt en de rest allemaal laten liggen.' Mijn mond valt open.

'Hoor je nu wel wat je zegt?' Ik sta boos op van de bank waardoor ik nu recht tegenover Mitchel sta.

'Alles wat jij zegt is complete onzin waar niks van waar is en dat weet je heel goed!' Boos kijk ik naar Mitchel met mijn armen over elkaar terwijl ik van binnen ook wel iets van angst voel.

'Merel, slaapkamer, nu!' Mijn hoofd draait zich Julia's kant op die naar me toe komt en me mee sleurt naar haar kamer. Als ik op haar bed zit sluit ze de deur en komt ze naast me zitten.

'Julia alsjeblieft, vertrouw hem niet.' Verdriet neemt plaats in voor mijn woede van net.

'Merel, we kennen elkaar nu al heel lang. We doen alles samen al vanaf het begin... Ik snap dat je jaloers bent op Mitchel omdat hij nu even wat meer aandacht krijgt, maar dat betekend niet dat je hem onbetrouwbaar moet noemen of hem zo moet behandelen als je nu doet.'

'Maar hij IS onbetrouwbaar Juul, waarom geloof je me nou niet gewoon! Ik kan niet geloven dat je hier zo kalm onder blijft!'

'Merel doe nou even rustig.'

'Oke, oke, maar dan moet jij NU luisteren naar wat ik ga zeggen.' Julia knikt terwijl ze in kleermakerszit gaat zitten en me verwachtingsvol aankijkt.

'Ik wilde dit niet vertellen, maar ik heb een paar jaar geleden iets met Mitchel gehad.'

'Merel,-' Ze wil haar zin afmaken maar ik maak een gebaar dat ze moet luisteren.

'En toen wilde hij dat ik allemaal rare dingen deed en hij ging vreemd en ik wilde het nooit aan iemand vertellen en-'

'Ik kan het niet geloven...' Julia kijkt me met traanogen aan.

'Eindelijk.' Ik probeer haar een knuffel te geven maar ze duwt me weg.

'Ik kan niet geloven dat je dit allemaal verzint om Mitchel stuk te maken. En weetje? Je maakt mij er ook stuk mee. Ik vind hem leuk Merel! Heel leuk zelfs. Ik dacht dat je blij voor me zou zijn maar het enige wat je doet is aan jezelf denken!' De tranen rollen over mijn wangen. Verdriet overmand me, ik kan geen woord meer uitspreken.

'Na al die jaren Merel, al die jaren.' Julia is in tranen en kijkt me met rode ogen aan. Ze staat op en loopt de kamer uit. Even later hoor ik de voordeur dichtslaan. De stilte door het appartement is ondraaglijk. Ik laat me snikkend naar achter vallen op het bed, of eigenlijk, de bedden. Een van de eerste dingen die ze gedaan hebben nadat Mitchel Julia's kamer had gezien was een bed aanschuiven bij dat van Julia. Waar ik natuurlijk ook weer op tegen was. Nu ben ik Julia kwijt.... Wat moet ik nu doen?

*Mitchel's P.O.V.

Dit gaat de goede kant op. Gelukkig gelooft Julia mij in plaats van Merel, wat ik niet verwacht had. Ik had me voorbereid hoe ik haar vertrouwen zou winnen maar dat is volgens mij al gebeurd terwijl ik er bijna niets voor hoefde te doen. Ik mocht haar aanraken, wat ik dus ook niet gedacht had toen ik uit Nederland vertrok. Dat duurt minstens een week, was mijn voorspelling. Alles gaat sneller dan gedacht. Julia praat met Merel op haar kamer over mij. Ik kan alles horen. Snel loop ik naar de bank als ik Julia op hoor staan. Ze komt de kamer uit en rent huilend in mijn armen, waar ik haar natuurlijk troost. 3-0 voor mij.

'Kom, we gaan wel even een luchtje scheppen. Dan kun je vertellen wat er gebeurd is.' Ik pak Julia's jas en doe hem bij haar aan. We lopen rustig naar buiten toe waar ik haar hand vastpak.

'Zo, vertel nu eens rustig wat er net is gebeurd.'

'Nou, ik zei tegen Merel dat ze niet zo jaloers moest zijn en ze niet allemaal rare dingen over je moet zeggen en toen kwam ze met leugens en verhalen die niet waar zijn en het maakt me allemaal zo verdrietig...'

We lopen langs een restaurantje waar het niet zo druk is maar wat er wel leuk uitziet. 'Aahww.... Dat is nooit leuk, kom, we eten hier wel even wat, het eten bij je thuis is vast al koud geworden.'

'Oke.' Zegt ze en ze loopt naaf binnen als ik de deur voor haar opendoe. Ik grijns als ik achter haar aan naar binnen loop. Alles verloopt volgens plan. Of eigenlijk sneller dan het plan...

Heeyooo

School is weer begonnen -_-. Ik heb gekeken, op 26 augustus heb ik hst. 12 gepost. Eigenlijk heb ik het daarna best druk gehad. Vooral toen school weer begon en ik op de eerste lesdag gelijk een blokuur wiskunde had en ik er twee paragrafen huiswerk voor kreeg. Ik kan dus geen wiskunde... Ik heb niet echt het idee dat ik later kwadraten nodig heb... of rekenschema's... of vage vergelijkingen ofzo.........

Oke dat wilde ik even zeggen :)

Xxx