Hold me - Niall Horan (Dutch)

Hoofdstuk 15 - I miss her

*Mitchell's P.O.V.
"Twee cola alstublieft."
"Komt er aan meneer." De serveerster loopt met een snelle pas naar de keuken toe. Ik draai mijn hoofd en kijk terug naar het kwetsbare meisje dat tegenover me zit.
"Wat neem jij?" Julia heft haar hoofd op en kijkt van mij naar de menukaart naast mijn bord.
Mijn ogen scannen vluchtig de kaart met al het chique eten dat hier te besteld kan worden. Ik haal mijn schouders op.
"Ik weet het niet."
"Mitchell, eet alsjeblieft iets."
"Alles gaat nu even om jou, ik ben even niet belangrijk." Ik leun naar voren en pak haar koude, maar zachte handen vast. Julia glimlacht lichtjes terwijl ik rustig met mijn duimen over de rug van haar handen wrijf. In mijn ooghoek zie ik de serveerster al weer aankomen met ons drinken. Ik laat Julia's handen los en ga weer recht zitten op mijn stoel.
"Twee cola." Het meisje zet een flesje en een glas op de hoek van mijn papieren placemet, net zoals bij Julia.
"Dankuwel." Zegt ze zacht waarna de het meisje haar een vriendelijke lacht toe schenkt en zich omdraait.
Plotseling voel ik iets trillen in mijn zak. Ik haal mijn mobiel eruit en zie dat het Delano is. Hij helpt me met het inpalmen van meisjes zoals ik nu ook bij Julia doe. Eerst zorg je dat haar hele omgeving haar in de steek laat, waarna ze zich moeten overgeven aan jou. Als het meisje eenmaal in jou macht is komen ze er niet snel weer uit. Het is gevaarlijk, maar het levert flink wat geld op. In het begin een paar keer voor de lol, maar alles werd steeds serieuzer en nu verdien ik er eigenlijk al mijn geld mee. De kwetsbaarste meisjes zijn het makkelijkst. Ik weet niet of ik hier ooit mee zal kunnen stoppen.
"Met Mitchell." Ik maak een gebaar naar Julia dat ik even weg moet en loop naar buiten.
"Gast, we hebben een probleem."

*Merels P.O.V.*
"Hier is wat thee." Niall komt aangelopen met een zwarte mok in zijn handen. Voorzichtig geeft hij het kopje over met een lieve glimlach. Ik sluit mijn koude handen er helemaal omheen en blaas er lichtjes tegen aan.
"Ik ben bang." Niall komt naast me zitten waardoor de bank iets inzakt. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en staar naar alle lichtjes die het hele uitzicht in beslag nemen. Het liefst zou ik nu buiten zijn en zoeken naar Julia maar Niall zei dat dat een onmogelijke opgave was omdat Londen zo groot is en het begint al te schemeren.
"Als ze alleen was zou ze nu wel terugkomen, maar met Mitchell erbij weet ik niet eens of ze volgende week al weer thuis is."
"Ze vertrouwt hem Merel."
"Dat is nou juist het probleem."

Anna's P.O.V.*
Oke even denken. Hier links en dan oversteken om bij het huis van Merel en Julia te komen dacht ik. Ik heb al een tijdje niet meer met ze gepraat, wat ik erg jammer vind. Ik ben een paar maanden geleden mijn beste vriendin verloren en ik denk dat als ik met hun ben, ik minder aan haar denk. Verderop zie ik het appartement van Julia en Merel al waardoor ik sneller begin te lopen. Als ik er ben druk ik op de deurbel en wacht rustig af. Ik zat maar een beetje alleen op de bank en ik heb wel zin om even een avondje niet alleen te zijn.
Ik hoor voetstappen door het huis heen gaan en haal mijn hand nog eens door mijn haar.
"Wie is daar?" Hoor ik aan de andere kant. Ik schrik even. Dit was niet de stem die ik verwacht had te horen. Het was de stem van een jongen. Nerveus kijk ik om me heen. Wat als ik toch bij het verkeerde adres ben? Er zwermen ineens honderden gedachten door mijn hoofd.
"Hallo?"
Ik kuch een keer en blijf met mijn hoofd naar beneden kijken. Voorzichtig gaat de deur een klein stukje open en er verschijnt een gedaante in de opening die ik niet zo goed kan zien.
"Wie ben jij?" Vraagt de jongen zachtjes met de deur nog steeds zo ver dicht dat hij niet te zien is.
"Ik denk dat ik op het verkeerde adres ben." Zeg ik snel en ik wil zo snel mogelijk weglopen.
"Nee stop! Ik woon hier niet ik ben alleen op bezoek voor wie ben je hier?"
"Voor Merel en Julia, twee vriendinnen van mij."
"Nou dan ben je op het goede adres. Julia is alleen niet thuis." Een vlaag van opluchting overspoeld me en ik doe een stap naar voren om naar binnen te kunnen maar daar heeft de onbekende jongen geen haast mee.
"Ik ken jou ergens van." Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en doe weer een stap terug.
"Oja? Maar, wie ben jij dan?" Ik hoor de jongen zuchten aan de andere kant van de deur.
"Je was een vriendin toch?"
"Ja hoezo?" Voorzichtig gaat de deur iets verder open en stapt hij naar achter zodat ik er door kan. Even aarzel ik maar toch besluit ik om gewoon naar binnen te lopen. Pas als ik helemaal binnen sta, de onbekende jongen de deur sluit en ik me omdraai om hem te kunnen bekijken zie ik eigenlijk pas wie het is. Ik voel het bloed uit mijn gezicht verdwijnen en trek helemaal wit weg. Mijn maag lijkt zich een keer om te draaien en ik doe een stap naar de muur om niet neer te vallen op de grond.
"Gaat het wel goed? Je ziet een beetje wit."
... Ik weet niet wat ik moet doen. Het lijkt zo onwerkelijk.
"Loop maar gewoon mee dan kun je even gaan zitten want volgens mij gaat het niet zo goed. Ik denk dat Merel ook wel een vriendin kan gebruiken want met haar gaat het ook al niet zo goed."
We lopen naar de deur van het appartement van Merel en Julia. Als ik in de kamer kom loop ik in een snelle pas naar Merel toe.
"Zie jij hem ook!?" Met grote ogen kijk ik haar verwachtingsvol aan. Ze knikt lichtjes maar net als ik op het punt sta om uit te barsten zie ik dat Merel's gezicht bedekt zijn met tranen en dat ze waarschijnlijk geen behoefte heeft aan iemand die keihard staat te gillen recht voor haar neus. Ik draai me om en bekijk de jongen waarvan ik altijd al gedroomd heb om hem te ontmoeten, waarna ik bij Merel op de bank ga zitten en haar ernstig aankijk.
Merel kijkt me voorzichtig aan en neemt een slok uit de mok in haar hand.
"Sorry dat je me zo moet zien." Ze haalt haar hand een keer door haar haren en blaast in haar mok waar de damp nog van af komt.
"Merel, het maakt niet uit. Wat is er aan de hand?" Ik schuif wat dichter bij haar en sluit mijn armen om haar heen.
"Julia is weg." Ik kijk haar met grote ogen aan. Weg? Zal ze terug naar Nederland zijn?
"Bedoel je dat ze terug is naar Nederland?" Een verdrietig gevoel komt in me op. Ik had het gevoel dat ik hele goede vrienden met ze zou kunnen worden en misschien gaat Merel nu wel ook weer terug.
"Weg als in 'terug naar Nederland'?" Ik voel mijn wangen vol met bloed stromen als ik de bank naast me in voel deuken, maar ik besluit niks te zeggen. Ik hen mijn eerste ontmoeting met Niall Horan altijd heel anders voorgesteld, maar dat dit sowieso allemaal gebeurt is al heel anders dan ik verwacht had. Ik had nooit gedacht dat het ook echt zou gebeuren.
"We weten het niet ze kan overal zijn."
"Maar waarom is ze weg dan?" Ik ga iets verder op de bank zitten en Niall staat op en loopt naar het aanrecht. "Wil je wat drinken?" Vraagt hij en ik knik. Daarna richt ik me weer op Merel die een beetje voor zich uit aan het staren is.
Verwachtingsvol blijf ik naar haar kijken en wacht op een antwoord van mijn vraag. Zonder me aan te kijken beantwoord ze mijn vraag.
"Ze is weg met een gevaarlijke jongen." Mijn ogen worden groot en ik ga wat rechter op zitten.
"Maar... Dan moeten we haar toch gaan zoeken?"
"Dat is veel te gevaarlijk het is al donker en het had niet veel gescheeld of een of andere gast had Merel ook meegenomen." Niall komt aangelopen met een mok die er precies hetzelfde uitziet als die van Merel. Hij zet hem op de tafel neer en gaat dan weer zitten.
"Oke je hebt gelijk maar we moeten dan toch wel iets doen!"
Alles blijft stil terwijl ik verwachtingsvol naar de twee mensen bij me op de bank kijk. Beide staren voor zich uit en zeggen niks.

~~~

"Ik kom morgen wel weer even langs oké?"
"Oke." Ik geef Merel een knuffel en zwaai een keer naar Niall die achter haar staat. Daarna doe ik mijn jas dicht en loop naar buiten. Het is al heel laat maar ik kon Merel niet zomaar achter laten. Ik stop mijn handen in mijn jaszakken en loop stevig door. Gelukkig is het niet zo heel ver lopen. Als ik bijna bij mijn appartement ben pak ik de sleutel uit mijn jaszak en open de deur. Als ik de deur dicht heb gedaan zak ik er tegen aan op de grond. Deze avond is heel anders afgelopen dan ik verwacht had...

*Merel's P.O.V.
"Niall je mag wel naar huis gaan hoor."
"Nee, ik laat jou hier niet zomaar achter."
"Ik red me wel, echt waar." Niall komt iets dichter bij zitten en trekt me in zijn armen. Ik leun met mijn hoofd op zijn buik. Ik weet niet hoe laat het is maar ik ben wel heel erg moe na alles. Langzaam sluiten mijn ogen zich en net voordat ik in slaap val staat Niall op.
"Nou zullen we dan maar eens gaan slapen?" Ik kijk verbaasd op naar Niall.
"We?"
"Ja je dacht toch niet dat ik naar huis ga?"
"Ehh nou, ja eigenlijk wel."

Hey
Een heeeeleee goede vriendin van mij is hier op wattpad een heeeeel goed boek aan het schrijven en we zouden het allebei heel erg leuk vinden als je eens een kijkje zou nemen. Haar boek heet 'You and I' van merelxx en je kan hem vinden in mijn leeslijst 'best'. Het is een net als dit boek een Niall fanfic.

Ik had het al als berichtje gezet op mijn profiel, maar ik wil iedereen bedanken voor de 2k reads!;)
Xxx