Not a Cinderella Story

Chapter 43

Tanghali na siya na gising ng maramdaman ang init na nagmumula bintana kung saan tanaw ang dagat.

Nasa yate pa pala kami.

Nagulat siya ng biglang bumukas ang pinto at iniluwa doon si Edward na naka shorts lang.

"Good morning ! Breakfast in bed."

Nakangiting bati nito habang dala dala ang tray na may lamang pagkain.

"G-Good morning "

Hanggang ngayon ay nahihiya parin siya dito. Inilapag nito sa bed ang hawak na tray.

"Come I'll feed you."

Napailing siya.

"Kaya kung kumain salamat."

Pero umiling lang ito ,at hawak nito ang nagiisang kutsara kaya wala din siyang nagawa.

"Grandpa called me this morning "

Napatingin siya dito.

"Bakit daw? Uuwi na ba tayo?"

Bakas sa boses niya ang lungkot kaya napatingin ito sa kanya.

"Don't worry we find way para makabalik tayo dito. For now let's eat at maya maya lang ay aalis na tayo."

Nakangiting wika nito.

"I love you."

Dugtong nito , napatigil siya sa pag nguya.

"I love you too."

"Still sore ?"

Kunot ang noo niya sa Tanong nito.
Nang ngmuso ito sa baba niya ay hinampas niya ito.

"Syempre! Hindi naman agad agad mawawala yun"

Nakangusong sabi niya dito na ikinatawa lang nito.

****

Nang makarating ng maynila ang chopper nila ay sinalubong sila ng PSG nila. Nagtaka pa siya kung bakit mas dumoble yata ang bilang nila ngayon.

Nang makarating sa Mansion ay laking gulat niya ng biglang salubungin si Edward ng suntok ng ama nito. Kaya napasigaw siya kahit na ang Ina nito. Agad niyang dinaluhan si Edward.

"Ano ba Dylan!"

Sigaw ni mommy Czarina.

"Ang lakas ng loob mong gumawa ng kalokohan! "

Kunot nuong sigaw ng ama niya.
Habang hawak hawak ito ng mommy Czarina.

"Let Edward explain! "

Sigaw ulit ng mommy nito kita sa mukha nito ang lungkot at sakit.
Hindi niya maintindihan kung bakit nagkakaganito.

"Dad is in hospital right now! Dahil sa mga kagaguhan mo!"

Sigaw ulit ni Dylan sa Binata.
Napatingin siya kay Edward, kita sa mukha nito ang sobrang pag aalala sa matanda.

"M-mom?"

Nagtatanong ang mga Mata nu Edward na tawag sa Ina.

"Let him explain Dylan! Hindi natin alam ang totoong nangyari!"

Sigaw ng Ina ni Edward tumutulo na ang luha nito.

"Explain? For what?! Para takpan ang kagaguhan niya? Nagkamali ang Daddy nang ipakasal sa kanya si Dale! Dapat hinintay ng Daddy ang pagbalik ni Tanner!"

Gulat siya ng sampalin ito ni Mommy Czarina na punong puno ng luha ang mga Mata.
Napalingon siya kay Edward ay nakita niya ang pag ngisi ito.

"Looks who's talking like a good father !"

"Aba't--"

Susuntukin na naman sana nito si Edward ng pigilan ito ni mommy Czarina at yakap yakap naman niya si Edward.

"Its always been tanner! Why Dad? Whatever I do! Even I'm just here near you, I can even do something that can make you proud.! I get all the medals just for you! But  why it's always been tanner!? Tanner is like this like that! It should be for tanner ! Even I'm always the second choice ! I didn't complain anything from you!"

Napahagulhol ang Ina nito sa sinabi ni Edward. Naguguluhan na siya Hindi niya alam ang punot dulo ng usapan.

"Anong pinagsasabi mo? I'm doing everything for you! I'm here beside you.!"

Napailing si Edward.

"You know the saying , so near but yet so far.? I don't remember that you get proud of me! But I remember those times that you wasn't there for me! Only Grandpa and Granny, and my mom is there for me not you!"

Napasigaw siya ng suntukin ulit ito si Edward.

"Please stop! Dale please pakialalayan si Edward--"

"I love Dale! At sasabihin mo sakin na dapat hinintay na dumating si tanner? That Dale is for tanner?! She's mine! I love her and I won't hurt her just like what you did to mom!"

Gusto man niyang kiliginbay di niya magawa sa sobrang intense ng pangyayari. Natigilan naman ang ama at Ina nito.

"S-Son"

Kita sa mukha ni mommy Czarina ang sakit at takot.

"Why mom? When are you going to tell me?! "

"E-Edward "

Umiiyak na tawag ng Ina nito sa binata.

"Your not my son!"

Natigilan siya sa sinabi ni Dylan napalingon siya kay Edward.

"Dylan please"

"No Czarina! He needs to know!"

At hinarap nito si Edward.

"I got it , that's why."

Nakangiting wika nito pero bakas sa mukha nito ang lungkot at sakit.

"Does Grandpa know this?"

May luhang pumatak sa mga Mata nito pagka bangit sa Lolo nito. Nang tumango ang mga ito ay napasuntok ito sa pader.

"Edward please tama na."

Umiiyak na sabi niya dito , naaawa siya sa kalagayan ng asawa alam niyang masyado itong nasakatan sa mga nalalaman.

"Hangang kailan niyo itatago sakin? Hah! Nagmumukha na akung tanga! Wala akong lugar sa bahay nato!"

Sa sobrang galit nito ay tinabig na nito lahat ng naka display.

"Edward please ! Anak makinig ka!"

"Isa ba akong pagkakamali mom?! Kaya hindi mo ako magawang mahalin Dad? Kasi wala pala akong karapatang humingi ng pagmamahal sayo!?"

Hilam sa luhang wika nito sa ama. Napaluhod ang Ina nito.

"Kahit kay Dale wala akong karapatan kasi hindi ako tunay na Barber!".

Umiiyak na niyakap niya si Edward.

"Please baby tama na"

Umiiyak na pakiusap niya dito di niya kayang panuorin ito na punong puno ng sakit ang mga Mata.

"Anak makinig kay muna sa Daddy please."

Pakiusap ng Ina nito.

"Daddy? How ironic, he just said that I'm not his son! How could he be my Daddy mom.?"

Mapait na wika nito.

"I only have Dale, please Don't take her away from me. I only have her while I'm losing my family right now."

Napahaguhol siyang yumakap dito.

"Hindi kita iiwan Edward I promise tonlolo na kahit Anong mangyari ay hindi kita iiwan. Mahal kita."

Hirap niyang wika dito sa tindi ng pagiyak niya. Niyakap naman siya nito pabalik.

"So I actually don't have the rights here."

Mapait na sabi nito.

#omg! Bawal mag strong hokey?!