Seasons of love

Chapter 5

P I E R C E

Kakatapos lang ng break at heto kami ngayon nasa classroom na naman. Akala ko pa naman makakapagrelax na ang gwapong nilalang na tulad ko pero hindi pa pala.

Sabihin niyong hindi ko ito deserve! Hindi naman ako maghihimutok ng ganito kung wala lang at ang dahilan lang naman ay ang punyatris na summative sa Math.

Sa lahat ba naman ng subjects bakit Math pa?! Hayy buhay bagsak agad! Taenang yan.

"Get one and pass! No borrowing of materials. Any form of communication will be considered cheating. Once you received your paper you may now start." Sabi ng guro.

Nakarating na sa wakas ang papel saakin at unang tingin ko palang ay alam kong ikamamatay ko ang test na 'to. Oo na! Hindi ako nag-aral. Malay ko ba na ngayon yung test. Kakaasar talaga.

Sinulat ko ang pangalan ko at saka tinitigan ang papel. Kumunot ang noo ko sa mga nakikita ko. Ano ba 'to?! Tumingin tingin ako sa paligid at nakita silang nagsisimula na samantalang ako e naghihintay pa ng himala!

Sino ba 'tong katabi ko? Ah! Si Kace! Buti nalang at malapit siya saakin.. Tumingin naman ako sa unahan ko at napagtantong ito pala yung nerd kong classmate.

Ngayon lang 'to! Siguro naman ibibigay niya yung sagot diba? Hindi niya matatanggihan ang isang Pierce Delsey! Pasimple kong sinipa ang upuan niya kaya napatigil ito sa pagsusulat.

Dahil nga sa gwapo ako sinadya kong ihulog ang ballpen at gumulong ito malapit sa upuan niya kaya yumuko ako para kunin ito at sabay na bumulong "pakopyahin mo ako.." mahinang saad ko.

Tiningnan ko ang pwesto ng guro namin at nakahinga ng maluwag dahil hindi ito nakatingin. Salamat nalang talaga at naimbento ang cellphone! Hula ko nangiistalk yun!

"S-sige pero wag kang maingay" sabi nitong nerd na 'to.

Tumango tango nalang ako. Sabi daw wag magingay eh! Tinaas niya ng konti ang papel niya sapat na para makita ko kaya naman naging 'Matanglawin' ang mga mata ko.

Dali dali ko itong kinopya dahil baka mahuli ako mahirap na. Okay lang kahit mali mali gwapo pa rin naman ako.

"Time's up! Pass your papers forward!" Nabigla naman ako sa sigaw ng guro.

Taeng yan! Buti nalang at natapos ko na! Pinasa ko na ang papel sa unahan at bumulong ulit "Salamat" sabi ko

"W-welcome"

Hayyy natapos rin! Salamat talaga sa nerd na to. Natapos na ang subject namin at vacant na namin ngayon.

Nakita kong paalis na sana siya ngunit agad ko itong pinigilan at hinawakan sa braso.

Gulat naman itong napatingin sa kamay kong nakahawak sa braso niya at nag taas ng tingin.

"Bakit?" Kunot noo nitong tanong.

Hindi yata siya nautal?

"Gusto ko lang mag thank you.. ano nga name mo?" Tanong ko.

"Arielle" napabitaw naman ako sa pagkakahawak ng braso niya at tiningnan siya.

Without any word she turned her back against me and left..

Katulad ng ginawa niya...

"Oh? Anyare jan sa pagmumukha mo?" Biglang sulpot ni Summer.

"Tsk" tanging naiusal ko at umalis.

Hindi ko pa kayang sabihin at balikan ang mga nangyare noon..

Tsk! Kakabadtrip.

"Are you okay?" Napatigil ako sa paglalakad at lumingon.

"Winter..."

"I know you're not." She said and without any word she grabbed my hands and ran.

Holyshit. Ang bilis niya tumakbo! Athlete ba to?! Sana alam niyang hinihila niya ko!

She stopped kaya naitulak ko siya and we fell.

"Don't you have any plans to stand up, you moron" she said.

Nakapatong pala kasi ako sakanya. Nakakahiya tch. Tumayo na ako at nagpagpag ng damit. Tumayo na din siya at ganun din ang ginawa.

"So? Care to share?" Pagbabasag niya sa katahamikan.

Napabuntong hininga ako at napahilamos ng mukha. Kainis naman eh! Napasalampak nalang ulit ako sa damuhan.

Nandito kasi kami sa garden ng school. Safe naman ata magusap dito. Hayy! Handa na ba ako? Tch. Yaan na nga.

"I was stunned when I heard her name. I remember someone who's name is same as hers. That someone became a very important person in my life. She made me feel everything that a man would dream of.. but she left me.. without uttering any words.. without saying anything. I never heard of her since that day..since the day she left me. She left my heart wounded.. I.. i just thought.. that I have already forgotten about it.. but here I am.. still affected of what happened since a long time ago.Fck! This is so gay"

"I can't blame you for that. You were hurt.. yes, "were" because it's past tense. It WAS in the past. Don't you think its time to move on and let go? I think you have already forgotten how it was like but you just can't accept it. All you need to learn is acceptance. Accept everything and face it. In that case, you don't have to worry anything. You're the person that is very easy to read. I can see it. Everything. So, please don't try to hide anything from me because before I even ask, I already know the answer" shocked. Why? Iyon na ata ang pinakamahabang nasabi ni winter sa tanang ng buhay niya.

"You're lucky.. you were the first person I've talked to." She said.

Totoo naman. Hindi ko pa siya nakikita o naririnig na nakikipagusap sa iba. *0*

"I didn't know you were this talkative" i mocked her.

"Be grateful instead. You can be this close to me. I used to isolate myself from everyone. But look at us now. I don't even know why I'm talking to you" she said without any emotion.

Kelan ko kaya makikita na magkaroon ng emosyon ang mukha niya? Pero.. masaya ako. Kasi nagkaroon ako ng karamay. Buong buhay ko wala pang nagseseryoso saakin kaya hindi rin ako nagseseryoso.

"Salamat, winter..." I sincerely said.

Why winter? Bakit sa lahat ako ang nakita mo? Am i this hopeless? But I thank you for this day. You made me realize something that's been missing.

To be continued..

Goodmorning!! So, while waiting for our teacher post ko na 'tong update ko. Hope you guys enjoyed reading!

Vote

Comment

<3