(nieuw/ongoing!) ROMEO × JULIAN

EEN

Trigger warning the voice wordt hierin gementioned wat nogal misplaatst lijkt nu, maar ik heb dit in 2020 geschreven dus vandaar lol

Julian's tenen krommen ineen in zijn iets te ruime vans. Hij blikt naar links, en zie Dries ergerlijk op zijn lip bijten. Max zit verveeld onderuitgezakt in haar stoel en Ayoub vind het plafond maar al te interessant. De jongen op het podium staat als een woest konijn te stampen en Julian weet bijna zeker dat als hij een paar extra meter naar voren had gezeten, hij een regen van spuug over zich heen zou krijgen. Niemand durft de stumpert (of stamperd) te onderbreken, te smeken om zijn klep te houden, maar allemaal verwachten ze dat een van hen het initiatief neemt. Julian wordt er pisnijdig van. Er lijkt geen eind aan het onbekende screamo nummer te komen. Ayoub duwt zijn lange vingers in zijn donkere haarbos welke in een subtiel knotje vastgebonden op zijn achterhoofd zit. Julian probeert onopvallend met zijn handen zijn oorschelpen te bedekken, hopend dat hij zijn trommelvliezen kan beschermen tegen de verscheurende klanken. Het levert hem een boze por van Max op. "Niet doen, dat is gemeen", sist ze.
Toch kan Julian zien dat ze haar gebruikelijke gegiechel onderdrukt.

Het is de zoveelste maandagmiddag waarop de band STARWAY audities afneemt, allen nog even wanhopig op zoek naar een geschikte zanger(es) om het lege plekje op te vullen. Ze hadden met motivatie posters rond de hele school gehangen, uiterst zelfverzekerd, alsof het allemaal appeltje eitje zou worden. Alsof The Man/Woman To Be in een middagje zijn of haar gezicht wel vertoont, uiterst verheugt om samen met de meest idiote leerlingen van het Antonius college al zijn of haar vrije tijd te spenderen.

Nou, dat is dus zeker niet het geval.

In totaal zijn er maar vier kandidaten op komen dagen, in een span van drie dagen. Vorige week niemand, de weken daarvoor ieder twee. Uitslofers, wannabe's, het was keer op keer weer vernederend om naar te kijken.

De slungel die - godzijdank zijn laatste - uithaal kneitervals uit zijn stembanden weet te persen, is niet veel anders. Julian vraagt zich af of die stembanden ooit nog fatsoenlijk zullen functioneren na deze verschrikkelijke performance. De jongen zwaait met zijn arm in de lucht en ontspant zijn hand waardoor de zeer prijzige (maar gelukkig door school gefinancierde) microfoon op de vloer klettert. "Mic Drop!", piept hij vervolgens. Julian zucht. Ja, die stembanden heeft hij voorgoed gesloopt. Welverdiend.

Ayoub schraapt zijn keel. "Guido was het, hé?"

Een knikje

"Guido. Mag ik je er even op attenderen dat die microfoon niet gratis is en de verantwoordelijkheid van alle apparatuur bij ons ligt."

De stamperd - Die blijkbaar bij de naam Guido gaat - haalt onverschillig zijn schouders op, zijn vingers door zijn vettige haarlokken halend. Het liefst had Julian hem aan dat wetlook - kapsel de zaal uitgetrokken, hij moet enigzins moeite doen om zichzelf tegen te houden.

"Je kunt voor geen meter zingen, schreeuwen.. Of wat de bedoeling hier ook van was. Je mag nu gaan", zegt Julian. Zijn geduld is op.

Guido's met wallen omringde ogen glijden naar de deur achter de zorgvuldig opgestelde jury-desk waarachter de vier bandleden hem verveeld aangapen. Guido heeft altijd wallen rond zijn ogen, Julian zweert dat het in zijn genen zit. Of hij slaapt gewoon niet.

"Dat vind ik een te snelle conclusie."

De jongen weigert letterlijk om een logische aanwijzing op te volgen, Julian's vooroordeel klopt. Hij is een volstrekte idioot. Zie hem daar dan staan, zo zelfverzekerd, rugje recht en handen in zijn zij geplant. Kin omhoog, ervan overtuigd dat hij de discussie aankan. Julian had bijna de donkerblauwe viltstift van de tafel gegrepen en idioot op Guido's voorhoofd geschreven.