(nieuw/ongoing!) ROMEO × JULIAN

ZEVEN

Max wist dat haar een ingewikkelde tijd tegemoet stond. Ze was gedwongen om samen te werken met de buurt-celebrity, Sharon Wolters, een droom van vrijwel iedereen behalve degene aan wie Sharon een hekel heeft. Mensen die anders zijn, buiten de norm vallen, zich niks aantrekken van wat er van hun verwacht wordt. Het soort dat zichzelf niet meer van waarde zien als zij geassocieerd worden met iemand als Sharon. Die niet als een trouw hondje achter haar aan willen lopen. Het zijn deze mensen die haar reputatie als nationaal bekend model-groentje in gevaar kunnen brengen.

Het was vorig jaar dat Sharon de titel als Miss Nederland had gewonnen. Ze werd al gauw het voorbeeld van vele meisjes die een moord zouden plegen om in een schaars lingeriepakje en twee fantasie-achtige vleugels de loper van Victoria Secret met wiegende heupen willen bewandelen. Sharon is zo'n typisch doorsnee wit model. Met haar slanke postuur, elfenkopje en grote, helderblauwe ogen paste ze perfect in het plaatje. Haar Instagram volger-count ging als een raket omhoog toen ze eenmaal in de pers kwam, net als haar ego. Ze werd intimiderend, met een leger van vriendinnen - waar je niet mee in de problemen wilde komen als je niet gecancelled wilde worden - als een soort bodyguard-team om haar heen. Van die meiden die een confidence boost ervaren wanneer Sharon ze tagt in een foto, en de bijkomende vreugdegevoelens beschouwen als de euforie van vriendschap. Meisjes die niet beter weten. Max was niet bang voor ze, maar bleef er toch het liefst bij uit de buurt.

Nu had ze echter geen keuze, en zat ze alweer gedwongen naast Sharon tijdens het mentoruur. Ze zijn nog niets opgeschoten. Sharon schenk niet eens aandacht aan Max, ze is te druk in gesprek met haar vriendinnen die ook niet met school bezig blijken te zijn. School lijkt voor hen op de tweede plek te staan, en het maakt ze niks uit. Zolang zij maar leuk gevonden worden door Sharon, dan geven ze hun cijferlijst met liefde op. Niet bepaald de instelling van Max.

"We moeten echt een studie uitkiezen", probeert ze, maar ze wordt glashard genegeerd door Sharon. "Hallo?"
Geen reactie.

Max geeft Sharon een tikje op haar schouder om haar aandacht te trekken. Sharon draait zich in een ruk om en kijkt Max met twee valse, katachtige ogen en een gezicht vol afkeer aan. "Je hoeft me niet aan te raken als je wat van me wilt", bitcht ze en ze veegt over haar schouder alsof er zojuist een ranzig insect overheen had gelopen. Max slikt. "Je reageerde niet."

"Wat wil je?"

Ook Sharon's vriendinnen gapen Max nu met vragende ogen aan, alsof ze haar nog nooit eerder gezien hadden.

"Een voldoende voor dit project", zegt Max. Ze zwaait met het a4'tje waarop de opdrachten afgedrukt staan. Sharon draait niet-subtiel met haar ogen en richt zich weer tot haar vriendinnen. "Vul maar wat in", mompelt ze zonder Max aan te kijken. Max wilde dat ze zich niets aantrok van dit gedrag, maar het voelt niet prettig wanneer iemand je zo denigrerend behandeld. En waarvoor? Wat heeft ze die meid ooit misdaan? Kon ze het maar opzij zetten. Kon ze de vlinders in haar buik die telkens ontwaken wanneer hun ogen elkaar ontmoeten maar vergiftigen. Van alle mensen op aarde, waarom koos haar brein ervoor om zich aangetrokken te voelen tot een gevoelloos kreng als Sharon?

Haar gevoelens vermoorden Max's zelfwaarde. Wie heeft er nou een crush op zijn grootste kwelgeest? En ook nog eens de meest hetero persoon op aarde? Het is onmogelijk, pijnlijk en bovenal vernederend.

Max kijkt het lokaal rond. Iedereen lijkt prima met zijn of haar partner te kunnen werken. Er is vrijwel niemand die niks doet. Het is ook een best leuke opdracht, gezien je je volledig kunt storten op je eigen interesses en die van je vriend. Maar als je gekoppeld bent aan iemand waarmee je het tegenovergestelde van bevriend bent, is het een hel.

Zelfs Julian lijkt in de flow te zitten. Hij is als een gek aan het typen op zijn laptop en Milou kijkt wazig mee. Ze lijkt niet echt bij te houden wat er gebeurd op dat scherm - wat volkomen begrijpelijk is, want wanneer Julian eenmaal op dreef is, is hij niet meer te volgen. Zij schenkt tenminste wél aandacht aan het harde werk van haar partner. Sharon is inmiddels met haar telefoon bezig. Max gluurt over haar schouder mee, en ziet dat ze op haar cijferlijst kijkt. Max hoeft niet lang te kijken om te zien dat deze lijst alleen maar helderrode cijfers bevatten. Een echte horror-lijst voor iemand die veel waarde hecht aan zijn reputatie.