Έως στο τέρμα

Κεφάλαιο 10ο

Συνεχίζουμε με την Γιώτα.

Δεν μπορεί να έφυγε έτσι απλά!

"Κορίτσια μπορείτε να με καλύψετε;" Τις ρώτησα.

"Ναι φυσικά πήγαινε πρόλαβε τον!" Είπα και έτρεξα για το σπίτι του καθώς τον είχα πάρει 500 τηλέφωνα.

Καθώς έτρεχα κατά της διάρκεια της διαδρομής ένιωθα ότι κάποιος με κυνηγούσε.

Γύρισα το κεφάλι μου προς τα πίσω και είναι ο Φώτης.

Όχι ρε φίλε!

Όταν τον είδα έτρεχα τόσο πολύ όσο δεν έτρεξα ποτέ στην ζωή μου.

Έφτασα προς το σπίτι του χτυπούσα μανιοδος την πόρτα αλλά τζίφος αλλά μετά κατάλαβα.

Αεροδρόμιο!

Έτρεξα προς το αεροδρόμιο εν το μεταξύ ο Φώτης από πίσω μου πλισιαζοντας με.

Έλα ρε Γιώτα λίγο έχεις ακόμα!

Αλλά είμαι τόσο καντεμο που ο Φώτης με έπιασε και ένιωσα κάτι κοφτερό να ακουμπάει την πλάτη μου.

"Είσαι σίγουρη ότι θες να πας;" Είπε και ξεροκατάπια.

"Όχι" Είπα πολύ σιγανά.

"Μπράβο το κορίτσι μου" Είπε και με γύρισε προς το μέρος του.

"Άντε τώρα πάμε στο σχολείο μας" Είπε και με φίλησε πεταχτά ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου.

Φτασαμε στο σχολείο και έλειπαν όλοι λογικά ήταν στις τάξεις τους.

"Παπαγεωργόπουλε!, Γεωργοπούλου; Τι κάνετε εδώ δεν θα πρέπει να είστε στο σπίτι σας;" Μας πλησίασε ο διευθυντής και μας ρώτησε.

"Μα...έχουμε μάθημα" Είπα εγώ.

"Ααα ξέχασα να σας το πω! Έχουμε απεργία σήμερα!" Είπε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά αλλά εκείνη την ώρα ο Φώτης με άρπαξε και φύγαμε.

"Που στο καλό θες να με πας!" Του φώναξα.

"Μην μιλάς! Μωρό μου.." Είπε και στο τέλος της πρότασης του ο τόνος του έγινε πιο μαλακός.

"Δεν είμαι το μωρό σου! Ούτε καν που τα έχουμε!"

"Τα έχουμε αγάπη μου!" Είπε και το μάτι του γυάλιζε.

Με πήγε σπίτι και με άφησε στο δωμάτιο μου.

Τη έχω πάθει!?

Γιατί τον σκέφτομαι συνέχεια!

Θέλω να του μιλήσω!

Και έτσι τον πήρα τηλέφωνο.

"Αλεξ! Αλεξ!" Του φώναζα μέσα από την γραμμή.

"Ναι παρακαλώ;" Είπε μια γυναικεία φωνή

"Εμμ τον Αλεξ θα ήθελα είναι εκεί;" Ρώτησα με απορία.

"Αα χρυσό μου ο Αλεξ κοιμάται. Εγώ είμαι η θεία του. Θες να του πω κάτι όταν ξυπνήσει;" Με ρώτησε και στο άκουσμα "Είμαι η θεία του" ανακουφιστηκα!

"Όχι, όχι αλλά έχω μια ερώτηση."

"Ότι θέλεις χρυσό μου!"

"Που ακριβώς βρίσκεστε;"

"Στην Αθήνα είμαστε αγάπη μου! Ήρθε να μείνει εδώ για ένα μικρό διάστημα. Γιατί θες να τον επισκεφτείς;" Με ρώτησε με πονηριά.

"Ναι θέλω να τον επισκεφτώ..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Εππ Χελο!

Μικρό και βαρετό το ξέρω συγνώμη!

Λοιπόν παιδάκια μου γλυκά πως είστε;!

Μια χαρά και εγώ.

Αν εξερεσεις ότι στραμπουληξα το πόδι μου όλα καλά!

Τέλος πάντων!

Στο επόμενο μπορεί να σας έχω και μια εκπλήξουλα.

Μπορεί δεν υπόσχομαι τίποτα!

Αυτά για την ώρα!

Kisses 😘 by Rianna