Κεφάλαιο 1ο

72 9 3
                                    

Πέταξα κάτι απλό επάνω μου τίποτα το ιδιαίτερο μια μαύρη μπλούζα μακριά και ένα σκούρο παντελόνι.

Δεν είμαι και πολύ του χρώματος.

Πλύθηκα, ετοιμάστηκα και αναχώρησα για την φυλακή το λεγόμενο σχολείο όπως λέμε εμείς.

Δεν ήθελα να πάρω την μηχανή, πιο πολύ ήθελα να περπατήσω.

Ακούω δυο ειδοποιήσεις στο κινητό μου.

Ήταν η Λιλά και η Δάφνη.

Καλά έχουν γίνει κολλητσίδες αυτές μια φορά τις π**** και νομίζουν ότι έχουμε σοβαρή σχέση.

Ναι εγώ δεν κάνω σχέσεις και ούτε θα κάνω ποτέ μου.

Μετά από πολλές σκέψεις που άλλαξα με τον εαυτό μου συνάντησα αυτή την καγκελόπορτα του '90

Καλά οι άνθρωποι είναι σοβαροί; Δεν μπορούνε να φτιάξουν μια κωλόπορτα;

Τέλος πάντων...

Με το που αντίκρισα τους φίλους μου πήγα κοντά τους και τους χερέτησα ξερά.

"Μέρα" Είπα εγώ.

"Τι έπαθες ρε;" Με ρώτησε ο Νίκος

"Τίποτα απλά δεν έχω διάθεση" Και όντως δεν έχω. Βαριέμαι να σηκώνομαι κάθε φορά 7:30 το πρωί.

"Άσε τις μαλακίες και λέγε" Μου γκρίνιαξε ο Κώστας

"Τίποτα δεν έχω σου λέω!" Ύψωσα τον τόνο της φωνής μου.

"Το  Σάββατο πάρτυ στο σπίτι μου είσαι μέσα;" Με ρώτησε ο Φώτης

"Με ρωτάς και εσυ!" Απάντησα χαρούμενα κάπως

"Ξέρετε τι άκουσα;" Πετάχτηκε ο Νίκος

"Τι ρε;" Του λέει ο Κώστας

"Θα έρθει..."

"Καλά παιδιά εγώ πάω στο μάθημα θα τα πούμε" Πέταξα εγώ και πήγα προς την τάξη μου.

Είμαι περίεργος τι ήθελε να πει ο Νίκος...

Γαμωτο δεν είμαστε στην ίδια τάξη.

Κάθομαι συνήθως στο τελευταίο θρανίο και κάθομαι μόνος μου ευτιχως. Δεν θέλω άλλον δίπλα μου να μου τα πρίζει.

Όταν τελείωσα το σχολείο πήγα να κάνω την συνηθισμένη ρουτίνα. Γκομενα, π*** και σπίτι

{•••}

Είχα φτάσει πτώμα στο σπίτι που με το ζόρι έκανα ντουζ.

Το επόμενο πρωί τα ίδια και όταν έφτασα στο σχολείο μου η παρέα μου έλειπε.

Οι μαλάκες κάνανε κοπάνα χωρίς εμένα εε;

Αλλά δεν με πέρνει για απουσίες.

Δεν θέλω να ξανακάνω την 1η λυκείου.

Όταν χτύπησε το κουδούνι ανέβηκα στην τάξη και κάθησα στο θρανίο μου.

Μετά από 5' μπήκε στην τάξη ο υπεύθυνος μας.

"Ησυχία!" Είπε και χτύπησε τον χάρακα; Πάνω στην έδρα. Ρε που ζούμε στο 50' ή στο 60';

"Περάστε δεσποινίς" Προστάζει προς την πόρτα και ένα χεράκι εμφανίζετε και ανοίγει δειλά δειλά την πόρτα.

Και μπήκε μέσα μια κοπέλα μικροκαμωμένη με μακριά κάστανα μαλλιά, πράσινα μάτια, επισεις φορούσε ένα τζιν σκισμένο και ένα μπλουζάκι που έγραφε πάνω "lover"

Συμπαθητική κοπέλα φαίνεται...

Θα το δούμε στην συνέχεια...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γειά παιδιά!

Νέο βιβλίο
Νέο κινητό ουουυ

Λοιπόν παιδιά θα κάνω μικρά κεφαλαία για να βγει μεγάλο το βιβλίο θα είναι περίπου στις 400 λέξεις όποτε ξέρετε...

Τώρα παιδιά έχουμε κάτι διαφορετικό...

Αυτή η ιστορία έχει να κάνει με ένα αγόρι το οποίο το λένε Αλεξ.

Τα υπόλοιπα στη συνέχεια.

Αυτά για την ώρα!

Θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο!

Kisses 😘

Έως στο τέρμα Où les histoires vivent. Découvrez maintenant