Het voorlaatste schooljaar is aangebroken. En je hebt er weer super veel zin in. Want je zit namelijk op een speciale school. Het is een school voor kinderen die veel talent hebben voor zingen en dansen. Maar wat als er een beroemd persoon in je kla...
We zijn nu een week verder en alles gaat goed. We zijn bijna klaar met de choreografie voor de finale van World Of Dance. Tussen mij en Dylan is ook alles goed. Perfect zeg maar. We zijn veel dichter bij elkaar gegroeit en hebben geen geheimen voor elkaar. Althans, hij niet voor mij. Ik heb hem alles verteld over Jay enzo en heb gezegd dat ik me nu beter voel, dat ik erover heen ben. Maar dat is niet zo. Ik voel me nog steeds echt slecht, en heb nog heel veel pijn. Zo veel pijn dat ik er soms genoeg van heb, dat ik het niet meer aankan. Dat ik wil dat alles stopt. Geen gevoel meer, voor niks en voor niemand. Niemand weet dat ik me zo voel, ook Lucy niet. Ik voelde me niet altijd zo. Het is eigenlijk terug begonnen toen alles goed was tussen mij en Dylan, toen we officieel een relatie kregen. Want zoals gedacht, zijn die wonden terug open gegaan. En ik kan ze niet meer dicht doen. Maar ik merk wel dat ik Dylan nodig heb om alles uit mijn hoofd te zetten. Om terug goed te voelen.
Oké, dat is genoeg nagedacht. Volgens mij sta ik nu al een uur onder de douche. Ik heb geluk dat we het eerste uur vrij hadden. Ik stap onder de douche vandaan en ik doe mijn dagelijkse routine.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik doe de kleren aan die ik van Vanessa heb gekregen aan want het word lekker warm weer. Ik moet er nog van genieten. Want de Winter en Herfst komt eraan. Urgh, ik haat die Seizoenen. Geef mij maar de zomer en soms de lente maar het liefste de zomer.
Omdat ik eigenlijk echt vroeg klaar ben en de rest nog slaapt, ga ik Dylan. No way dat ik ze ga wakker maken, dat deden ze ook nooit bij mij. Ik loop richting de kamer van Dylan en ik hoor op de gang al Let It Go, van Frozen, heeft hij serieus Frozen opstaan. Ik ga zachtjes naar binnen zodat hij me niet kan horen. Als ik binnen ben, zie ik dat hij mee zingt. Ik ga achter een muurtje staan en begin te filmen. Hij doet niet eens moeite om het goed te doen waardoor het echt vals klinkt.
(Ik vind deze video echt zo geweldig, dat ik het wel moest verwerken in het verhaal😂)
Als hij klaar is stop ik met filmen en begin ik te klappen. Hij draait zich om en kijkt me met grote ogen aan. "Wauw Dylan, dat was echt prachtig." " Emily hoelang sta je al daar?" "Lang genoeg om alles te filmen en om het online te zetten." "Dat durf je niet." "Watch Me." Ik pak mijn insta erbij en zet het online en tagg hem erin. "Evil pure evil. Ik pak je nog wel terug." "Kan niet wachten. Wat ga je doen." "Als je nu dichter kom, dan kan ik het je laten zien." Ik kom traag dichter bij totdat er nog maar een millimeter tussen ons is. Hij wrijft zachtjes over mijn wang terwijl zijn andere arm rond mijn middel ligt en mijn armen in zijn nek. Voor mij duurt het te lang en zorg ervoor dat er geen ruimte meer is tussen ons door mijn lippen op die van hem te plaatsen. Ik voel hem tegen mijn lippen grijnzen en zijn grip versterkt rond mijn middel. Hij duwt me zachtjes tegen de muur een onze zoen word ruwer maar nog steeds met liefde. Na een lange tijd laten we elkaar los en kijken we elkaar aan. Echt, die bruine ogen van hem. Ik verdrink erin. "Ik hou van je." zegt hij. "Ik ook van jou." zeg ik en plaats mijn terug kort op die van hem. Ik trek terug en pak zijn handen vast en trek hem mee zijn kamer uit want als het aan hem lag, stonden we daar nog een hele dag zo, wat ik op zich niet erg zou vinden maar het is vandaag een belangrijke dag.
We moeten op de gangen niet meer uitkijken wat we doen want die meeste weten toch al dat we een relatie hebben. "Waar zijn de andere eigenlijk?" vraagt hij en daarmee bedoeld hij Lucy, Kara en Vanessa. Ik krijg automatisch een grijns op mijn gezicht. "Wat heb je gedaan?" "Ik zei toch dat ik wraak ging nemen." Ik heb hun wekker later gezet en ze vastgebonden met een touw aan hun bed en mijn knopen zijn heel moeilijk los te krijgen en ze kunnen elk moment wakker worden. En ja hoor, ik hoor ze alle 3 kwaad mijn naam roepen. Dylan schudt lachend zijn hoofd. "Je bent echt ongelooflijk." lacht hij er nog achter.
We hebben de hele dag dansen want vandaag is de dag dat we in groepjes van 2 een hele dans routine moeten aanleren aan andere mensen. Dat kunnen mensen zijn van onze school maar ook van andere scholen. Het is dus een heel belangrijke dag. Over 10 minuten moeten we naar de aangeven plekken waar we moeten lesgeven. En je kan vast al raden we er nog niet zijn. Hehehe wat ben ik toch gemeen. Als we net wouden vertrekken, kwamen ze eindelijk binnen gerend, helemaal buiten adem. De leerkracht is behoorlijk kwaad op hun. En dat gebeurd echt nooit. "Dus jullie besloten dan toch nog te komen. Jullie zijn net op tijd. In de avond gaan we eens praten." zegt de leerkracht kwaad en loopt weg. Ze kijken alle 3 kwaad naar mij en ik kijk met een lieve glimlach terug. "Payback bitches." is het enige wat ik zeg en ik loop samen met Dylan naar onze klas die we moeten les geven vandaag.
Dylan zit al de hele tijd te lachen. "Jij bent echt erg weer je dat." "Wat? Ze weten goed genoeg dat ik wraak neem, en ik doe dat niet op de zachte manier. Ik heb me zelfs moeten inhouden voor vandaag omdat het een belangrijke dag is. Dit was nog maar deel 1." zeg ik dood serieus wat Dylan nog harder doet lachen. "Ik kan niet wachten." "You are not alone."
Als we zijn omgekleed gaan we naar de zaal waar iedereen staat te wachten. Ik kijk de zaal een beetje rond en man wat zijn dit veel mensen. Sommige herken ik ook van Blake. Ik en Dylan stellen ons voor en doen de uitleg over vandaag. We dansen eerst de hele routine en dan leggen we het stap voor stap uit en zo begint onze dag.
We zijn klaar en ik ben trots op iedereen. De meeste mensen kennen het goed, het is ook niet een van de makkelijkste choreografieën. We hebben de beste mee in een video gezet en we gaan die vanavond plaatsen. We nemen afscheid van iedereen en gaan terug naar onze kamers. Maar eerst nog langs onze leerkracht om uit te leggen dat het mijn schuld was dat Lucy, Vanessa en Kara te laat waren vanochtend. En raar genoeg kon ze er nog mee lachen.
