Het voorlaatste schooljaar is aangebroken. En je hebt er weer super veel zin in. Want je zit namelijk op een speciale school. Het is een school voor kinderen die veel talent hebben voor zingen en dansen. Maar wat als er een beroemd persoon in je kla...
Als ik wakker word en naar buiten kijk zie ik dat het regent. Ugh ik haar tegen. Ik heb liever de zon. Ik sta op, deze keer wel op de juiste tijd, en ik kleed me om. Het verbaasd me dat ik vandaag inderdaad niet zoveel aan me uiterlijk heb besteed zoals Dylan eergisteren zei. Ik heb gewoon een simpele skinny, een niks shirt en een jeans vestje aan met een zwarte joker.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik loop samen met de rest naar de kantine om te eten want daar heb ik een keertje tijd voor. We zijn enthousiast aan het praten over het kamperen want volgende week vertrekken we al. Als we in de kantine aankomen, zitten Dylan en Lukas al op onze plek. Hoe kunnen die hier toch altijd al zo vroeg zijn. Als we voorbij lopen om eten te gaan halen, merk ik dat Dylan me aan zit te staren maar ik besluit er geen aandacht aan te geven anders krijgen we weer zo een akward moment. Iedereen heeft eten gepakt en we gaan bij die andere 2 zitten. Ik ga over Dylan zitten en hij staart me nog steeds aan maar deze keer zegt hij ook iets. Wow, is het enige wat uit zijn mond komt. "Wat?" "Je...je.. Je hebt eens een keer geluisterd naar mij." stottert hij expres. "Wie zegt dat ik geluisterd heb?" Ik want je hebt minder aandacht besteed aan je uiterlijk. Je hebt gewoon wat aangetrokken. En je zit is een keer mee aan tafel in plaats van altijd bijna te laat te zijn." Ik lach. "Je hebt het goed gezien. Ik heb inderdaad naar jou geluisterd. Want je had ergens wel gelijk." "Wacht wacht. Geef jij mij nu gelijk. Wow. Dat gaat nog vaker gebeuren denk." "Hey, niet te hoog in uwe bol krijgen meneertje. Dat was de eerste en de laatste keer dat je van mij gelijk kreeg." lach ik. Ik eet verder maar nog steeds zit hij me aan te staren. Waar ik dus niet tegen kan. "Ok wat is. Heb ik iets op mijn gezicht of is er een andere redenen waarom je me zit aan te staren?" vraag ik hem en hij kijkt snel naar zijn bord maar kijk dan terug in mijn ogen. "Ik vind gewoon dat je er goed uitziet." zegt hij op een heel lieve toon en met een kleine sparkel in zijn ogen waar ik helemaal bij weg smelt. Wat doet deze jongen toch met me? Ik voel daar zijn opmerking dat ik lichtjes moet blozen. En hij merkt het op. "Je bent schattig als je bloost." "Nee dat ben ik niet." en ik gooi eten in zijn gezicht. Ik grinnik en loop weg. Ik hoor dat hij me achtervolgd. Midden in de gang kreeg hij me te pakken. Hij pakte me op en liep naar buiten richting de vijver dat in het midden van het schoolplein ligt. Ik merk al meteen wat hij wilt doen. "Nee, Dylan. Alsjeblieft niet doen. Gooi me niet in het water!" schreeuw ik. Hij kijkt bedenkelijk en zet me dan neer op de grond. Maar na een aantal seconden duwt hij me toch in het water maar ik kan nog net op tijd zijn pols grijpen en ik trek hem met me mee. Want ik als val dan moet hij ook vallen. Als ik boven water kom word ik al gelijk terug onder geduuwd door Dylan. "Wtf was dat voor nodig?" schreeuw ik als ik terug boven kom. "Jij trok me mee." "Omdat hij me duwde!" "Jij gooide eten naar mij tuis feitelijk begon jij." schreeuwt hij terug. Uit het niks begin ik hard te lachen waardoor hij ook moet lachen. Ik maak een beweging met mijn armen waardoor er een grote golf water in zijn gezicht komt. Ik beging nog harden te lachen en hij duwt me weer onder water. Na een tijd gaan we uit de vijver en gaan we ons omkleden. Te laat in de les zijn we toch al. Ik droog me af en doe andere kleren aan. Eigenlijk heb ik gewoon het zelfde aan maar dan in plaats van een Nik shirt een addidas shirt. Ik loop me kamer uit en op de gang kom ik Dylan al tegen en we lopen samen naar de les.
