Het voorlaatste schooljaar is aangebroken. En je hebt er weer super veel zin in. Want je zit namelijk op een speciale school. Het is een school voor kinderen die veel talent hebben voor zingen en dansen. Maar wat als er een beroemd persoon in je kla...
Ik word wakker met een groot stress gevoel. Het is vandaag namelijk de finale van World Of Dance. Oh god. Ik hoop maar dat alles goed komt en ik niks fout ga doen. Ik doe mijn routine en ik loop naar de kamer van Dylan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik loop zijn kamer binnen zonder eerste te kloppen. Dat doe ik altijd dus ze zijn het al gewoon. Dylan staat in de kamer zonder shirt. "Hay, handsome." zeg ik terwijl ik mijn ogen over zijn sixpack laat lopen. "Mijn ogen zijn hier boven." grinnikt hij. "Weet ik." Ik loop naar hem toe en hij legt meteen zijn armen rond mijn middel waardoor ik mijn handen op zijn borst leg. "Hay, beauty." zegt hij waarna hij zijn lippen op de mijne plant. Zijn grip rond mijn middel versterkt en ik plaats mijn handen in zijn nek. Ik voel een tik tegen mijn onderlip waarna ik mijn mond open en zijn tong al meteen de mijne vind en een vurig spel met elkaar spelen. Ik ga met mijn handen naar zijn haar en trek er zachtjes aan. We worden onderbroken door Lukas die "GET A ROOM!" schreeuwt. Ik trek terug en draai met mijn ogen. "Oh, kom op. Alsof jij en Lucy dit nog nooit hebben gedaan in het bij zijn van anderen." zegt Dylan waarna Lukas stil is en ik moet grinniken. Ik wurg me uit de armen van Dylan en pak mij tas die op de grond lag naast de deur. "Dylan kom je, we komen nog te laat." zeg ik waarna hij "On my way." antwoord. We zeggen nog Lukas gedag en hij wenst ons succes. Als we het schoolgebouw uitlopen, op weg naar de jeep, komen we nog mensen tegen die ons succes wensen. Onderweg komt het liedje 'feels like the first time' (media) op waardoor we allebei luidkeels beginnen mee te zingen. We dansen er ook heel raar op en het raam staat op waardoor iedereen ons hoort buiten op straat. We krijgen daardoor veel rare blikken toegeworpen waardoor we in de lach schieten. "Waarom kijken mensen ons zo raar aan. Hebben ze nog nooit 2 mensen plezier zien maken terwijl ze onderweg zijn naar iets?" lacht Dylan. "Kijk niet naar mij. Want ik weet het antwoord niet." lach ik terug. "Dyl, denk je dat we vandaag gaan winnen?" vraag ik aan hem. "Ik denk van niet." zegt hij. "Ik weet het zeker." vervolgend hij kijkend naar mij. "Echt? Maar je hebt Blake nog niet gezien." "Dat heb ik al wel. Vaak zelfs. En ja ze zijn goed. Heel goed. Maar wij zijn beter. En we hebben een groot voordeel. Dat we een sterke connectie hebben. Dat is ook heel belangrijk. Ze kijken ook of we goed afgestemd zijn op elkaar en dat we goed inspelen elkaar en natuurlijk ook op het gevoel dat we er in leggen. En dat we een relatie hebben, betekent dat allles wat ik net heb opgesomd nog beter en sterker is. En je hun hebben ook een relatie maar lang niet zo sterk als die van ons." zegt hij terwijl hij mijn hand vast pakt en er een kusje op drukt waarna hij mijn hand blijf vasthouden. Ik glimlach en leg mijn hoofd op zijn schouder.
Na een tijdje zijn we aangekomen aan het gebouw en gaan we naar binnen. Daar word er al meteen gezegd dat we ons moeten omkleden en eventueel nog voorbereiden. Tijdens dat we dat aan het doen zijn, horen we Daniël en Allesia praten, eerder discussiëren. We zijn meteen stil en luisteren naar wat ze zeggen. Ze hebben het duidelijk over ons. "Stop Allesia. Stop met zagen en zenuwachtig zijn. Zo gaat het zeker niet lukken." horen we Daniël zeggen. "Hoe kan ik nu rustig zijn als Dylan en Emily hier ook zijn. Ik weet niet hoe jij er overdenkt. Maar ik ben bang. Heb je niet gezien hoe goed ze zijn. Dylan is sowieso goed maar Emily is veel beter geworden tegenover vroeger. Als ze beter zijn dan de vorige keer, dan gaan ze zeker winnen." "Shut up. Als je zo gaat doen gaan zie inderdaad winnen. Maar hou je hoofd erbij. Geen zwakte. Geen angst. Alleen zelfvertrouwen. Ook geen glimlach als ze ons een compliment geven. Begrepen." Dat is het laatste wat we horen. Ze zijn weg gegaan. "Dylan hoorde je dat. Allesia is bang van ons. Bang dat we gaan winnen omdat ze weet dat we beter zijn." lach ik naar hem. "Ik heb het je gezegd. Je moet me vaker geloven als ik zoiets zeg." Hij slaat een arm rond mijn schouder en we lopen naar de gemeenschappelijke ruimte. We horen dat Lucy, de presentatrice de 3 rondes aan het uitleggen is. "Er zijn dus 3 rondes. De eerste is je eigen keuzen. Je eigen stijl en muziek dus. De tweede is de keus van de jury. Hun mochten een nummer kiezen waarop jullie een choreografie op hebben gemaakt. En de laatste is de moeilijkste. Jullie moesten een choreografie maken die niet jullie stijl van dans is. Bijvoorbeeld hiphoppers die modern moeten dansen." legt ze aan ons uit maar ook daarna aan het publiek. Ze kondigt ons aan we openen de show en beginnen aan de eerste ronde.
