Dad ?

BURAYI OKUMAYAN HİKAYEYİ ANLAMAZ; ÖNCELİKLE PSİKOLOJİ BÖLÜMÜNÜN ÜNİVERSİTE DE DÖRT YILDAN FAZLA OLDUĞUNU BİLİYORUM AMA HİKAYE DE DÖRT YIL OLARAK GEÇİCEK. İLK ÖNCE GEÇMİŞTEN BİR KESİT VERİCEĞİM SONRA NORMAL DEVAM EDECEĞİM. BU TANITIM GİBİ OLAN ŞEY SIKICI OLMUŞ OLABİLİR AMA SADECE OLAYLARI AÇIĞA KAVUŞTURMAK İÇİN!

-----GEÇMİŞ-----

(Chloe)

Yaklaşık iki sene önce bir üniversite sınavına girerek psikoloji bölümünü kazanmayı başarmıştım. Bu okula geldiğimden bu yana tam tamına iki sene geçmişti ve nihayetinde artık ikinci sınıfı bitirmiş dört gözle beklediğim yaz tatiline kavuşmuştum. Bu iki sene benim için gerçek anlamda bir ölüm gibiydi. Her ne kadar çok istediğim bir bölümde okuyor olsam da açıkcası çevremden o kadar da memnun değildim. Okulun geneli kendini beğenmiş zengin züppelerden oluşuyordu. Bu zengin züppelerden birisi de benim biricik sevgilim Harry Bey'di.

Hem en yakın hem de ev arkadaşım olan Rachel'in ısrarlarıyla şu anda hamilelik testi almaya gelmiştik ve ben onun arabasın da oturuyordum. O lanet şeyi almak için hayatta eczaneye girmezdim bu yüzden sümsük Rachel'i yolladım. Şu anda ise eczanenin önüne parkedilmiş araba da oturup hem Rachel'i bekleyip hem de düşünüyordum. Bir hafta boyunca sürekli kusmuştum ayrıca başım çok dönmüştü bu gün ise iki kere merdivenlerden düşme tehlikesi geçirmiştim bu yüzden de şu anda buradaydım. Rachel şöför koltuğuna oturup poşeti bana fırlattı "Al bakalım mızmız eve gidince o testi yapıcaksın kurtuluş yok!" bunu hafif kıkırdayarak söylemişti. "Hahaha çok komiksin ya!"

Eve geldiğimiz de direk lavaboya ilerledim ve kapıyı kilitledim ah eğer hamileysem ne yapacaktım? Testi yaptım ve gerçekten bakmak istemiyordum ve hala gözlerim kapalıydı. Hadi gözlerim açılın demi ha! Yavaşça gözlerimi açtım ve o andan itibaren düşünmeye başladım Harry hamile olduğumu öğrendiğin de ne yapacaktı ve tepkisi ne olacaktı. Ya istemezse. Ah lanet olsun!

-------------------------

Rachel dün başımın etini yemişti yarın Harry'nin yanına gidip olayı anlatacaksın diye ve şimdi başım da dikilmiş saçma salak konuşup duruyordu. "Rachel o kahrolasıca çeneni kapa artık! İki uyutmadın be kızım, gidiyorum işte yeter artık!" o ise bana kıkırdıyordu pis kokarca. Ona ters bir bakış atıp hemen odamdaki banyoya ilerledim yüzümü, ellerimi yıkayıp dişlerimi fırçaladım ve odama geri dönüp dolabın önünde durmaya başladım. Beyaz sıfır kollu salaş bir tişört, kot şort ve converselerimi giydim. Saçlarımı tarayıp kendi doğal halinde bıraktım. Saçlarım dalgalıydı ve bu garip biliyorum ama çok hoş ve tatlı duruyordu. Telefonumu arka cebime tıkıştırdım ve üstüme kot ceket aldım. Aşağı indiğim de Rachel televizyon seyrediyor du "Rachel ben çıkıyorum ve arabanı bu günlüğüne senden alıyorum!" kapıya doğru yürürken Rachel'a seslendim onaylama tarzında bir ses çıkardı bende vestiyerde ki sepetten onun arabasının anahtarlarını aldım. .

Harry'nin evine geldiğimde kapıyı bir kaç kez tıklamam yeterli oldu ve karşıma yarı uykulu bir Harry çıktı. İlk önce bana şaşkınca baktı sonra gözleri parladı ve bana sarıldı "Sevgilim bu saatte senin burada ne işin var?" yarım ağaz gülerken ve beni içeri alırken bu soruyu sormuştu. Asıl sorun buydu ya ona nasıl söyleyecektim. Harry koltuğa kuruldu ve yanına hafifçe vurarak beni yanına çağırdı yavaşça oturdum ve hafifçe öksürdüm. Duruşumdan ciddi bir şey olduğunu anlamış olacak ki oda birden ciddi bir tavıra büründü. "Hey bir sorun mu var?" Bence bu bir sorun değil di ondan bir parça taşımak beni sevindirmişti peki ya onu sevindirecek miydi? "I-ım aslında bir sorun yok ama bence senin açından emin değilim." Harry bana meraklı bir şekilde bakıyordu bende bu yüzden devam ettim "B-bak bunu nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama b-ben hamileyim." bir solukta ve birazda kekeleyerek söylemiştim bunu. Harry şaşkınlığını biraz daha arttırmış bana bakıyordu "N-ne?" "Beni duydun Harry ve ben senin bir parçanı taşımaktan mutluyum." "B-bak sen eminmisin? Y-yani ben şimdi baba mı oluyorum?" yavaşça ayaklandım ve cevap verdim "Emin olmasam burada olmam Harry ve evet sen baba oluyorsun?" "B-bak kür-" hafif bağırarak sözünü kesmiştim "Kürtaj filan yaptırmayacağım Harry. Ben bu düşünceyi aklımdan çıkardım sende çıkar!" Harry biraz irkilmişti. "Bak ben baba olmaya hazır değilim." Sakinlikle söylüyordu bunu benimse sinirlerim atmaya başlamıştı bile. "Sanki ben çok hazırım Harry. Bu bebek senin de bebeğin tamam mı? Anlıyor musun beni? Ayrıca sen kabul et ya da etme bu çocuk doğacak! Sen ol ya da olma!" Bunları da bir solukta ve yüksek bir şekilde söylemiştim. "Öylemi ben oluyum ya da olmayayım ha? İyi o zaman ben yokum!" o da bağırmaya başlamıştı "Ne!?" benim gözlerim dolmaya başlamıştı adama bak ya ben yokum diyor oysaki ben söylerken ciddi bile değildim bunu o da biliyordu bunu gözlerinden anlayabiliyordum bir sinirle söylemiştim bunları. "Bak ben bunu yapamam ben daha kendime sahip çıkamazken bir çocuğa babalık yapamam." Tekrar sakinleşmişti ve bana yalvaran gözlerle bakıyordu. Benimse gözlerimden damlalar dökülmeye başlamıştı bile. "S-sana inanamıyorum Harry! Sen nasıl bu kadar şerefsiz olmayı başarabildin he! Sana güvendim ben sana inandım ama biliyor musun ona benim yaşadıklarımı hissettirmeyeceğim babasızlığı yaşattırmayacağım sen ol ya da olma o ve ben mutlu olacağız hem de arkamız da bıraktıklarımıza rağmen ve sen bir daha benim karşıma çıkma!" gözyaşlarım hızla yanağımdan süzülüyordu tam gözyaşlarımı silmek için elini yanağıma koymuştu ki ona bağırdım "SAKIN BANA DOKUNMA ADİ HERİF!" bana üzüntülü ve aşk dolu gözlerle bakıyordu ama hayır bir daha kanmazdım ona tam kapıya doğru ilerleyip çıkıyordum ki bana doğru adımlayarak konuşmaya başladı "Chloe seni seviyorum sevgilim! Sana aşığım! Ama beni de anla ben buna hazır değilim! Lütfen!" ona doğru döndüm "Sana inanmıyorum. Sana bundan sonra bir daha güvenmem, boşuna konuşup durma. Ve karşıma da çıkma hatta ben senin karşına çıkmıyım ha böyle daha güzel olur. Onu tek başıma büyütücem ve mutlu olucaz. Ve şunu da bil ki şu anda acınacak halde olan ben değil sensin. Bana bir daha sevgilim de deme ben senin sevgilin değilim, biz senin hiç bir şeyiniz." son derece sakin bir sesle söylemiştim kapıdan tam çıktım ki yine sesini duydum arkama döndüğümde ağlıyordu "İNAN YA DA İNANMA SENİ SEVİYORUM VE SANA AŞIĞIM. SON AŞIK OLDUĞUM KADIN DA SEN OLUCAKSIN. BENSİZ DAHA MUTLU OLACAĞINIZI BİLİYORUM. ONA VE KENDİNE İYİ BAK. ŞUNU UNUTMA SİZ BENİM HERŞEYİMSİNİZ!" son kez onun o zümrüt yeşil gözlerine baktım ek fark bu sefer onun gözlerine aşkla değil hayal kırıklığı ile bakıyordum o ise pişmandı ve ağlıyordu ama bu hiçbir şeyi değiştirmiyordu.