↣ᴏɴᴇ sʜᴏᴛs↢ɪɴᴀᴢᴜᴍᴀ ᴇʟᴇᴠᴇɴ ɪ ɴɪᴇ ᴛʏʟᴋᴏ ↣ closed ↢

Midori × Murasaki [YAOI LEMON]

Życie gracza opierało się na siedzeniu w domu i nie robieniu nic oprócz nawalania w LoL'a, CS'a, Osu czy Fortnite'a. Zielony pół kot pół człowiek, Midori, preferował właśnie taki tryb życia. Potrafił nie spać, nie jeść i nie załatwiać się przez dwadzieścia cztery godziny na dobę, ale za to nabić maksymalny level w dowolnej grze. Nie obchodziły go sprawy miłosne czy relacje z przyjaciółmi, liczyły się tylko gry i zdobyte w nich achivementy, czy pieniądze. Potrafił wydać tysiące yenów by dokupić dodatkowe waluty w grach, lub płatne zbroje, skiny i różnego rodzaju VIPy. Jedyną przeszkodą do tego by grać dniami i nocami była szkoła, do której musiał chodzić bez względu na wszystko. Nekogure było szkołą specjalną tylko dla pół-kotów, ale Midoriego to nie obchodziło. Mógł nawet chodzić do zwykłej szkoły, a jemu nie robiłoby to żadnej różnicy bo przecież lekcje i przerwy są tylko po to, żeby odespać zerwaną nockę na expieniu w Osu, czyż nie?

Pewnego dnia Zielonemu przysnęło się przy komputerze, (co normalnie się nie zdarzało, bowiem kotek był "zbyt leniwy, żeby spać") a rano gdy się obudził zorientował się, że trzeba do szkoły. "Eh... Walić, że znowu się spóźnię. Jeszcze pół godziny się prześpię..." - pomyślał i zaczął chrapać jak suseł. Minęła godzina... Dwie... Trzy... Nagle do drzwi ktoś zapukał tak mocno, że były bliskie wyważenia. Po chwili zza nich wydobył się krzyk.

– MIDORI, WSTAWAJ LENIU!!! JESTEŚ SPÓŹNIONY DO SZKOŁY O CZTERY GODZINY!!!

Chłopak odchylił powoli powieki, przeciągnął się, ziewnął i wstał. Ospale podszedł do swojej szafy i wziął cokolwiek, żeby się przebrać i nie śmierdzieć w szkole jak bezdomny, który właśnie wytarzał się w śmieciach. Wybrał jakąś przyległą białą bluzę a na nią czarną koszulkę i czarne spodnie oraz na odwal wygładził swoje zielone włosy. Po chwili wziął swoją torbę, w której praktycznie nic nie było (bo po co komu książki jak ktoś zamierza tylko spać na lekcjach) i zszedł na dół, gdzie znajdowała się kuchnia. Chapsnął jakąś bułkę z budyniem, założył swoje czarne buty na sznurówki do kolan i olewając jego krzyczącą matkę, wyszedł z domu by pójść na przystanek autobusowy i w końcu pojechać do szkoły. Nie musiał czekać długo gdyż ledwo wyszedł, a do autobusu już wsiadali pasażerowie. Westchnął i z bułką w ustach, pobiegł w stronę przystanku. Dopiero teraz poczuł jak bardzo jest zmęczony. Jego nogi wydawały się ważyć kilogramy a nawet całe tony, jednak mimo to dzięki miłemu panu kierowcy zdążył wsiąść. Podziękował mu swoim koreańskim akcentem, zapłacił i zajął miejsce, lecz nie mógł już liczyć na siedzenie samemu. Jedyne wolne było obok fioletowego pół człowieka pół kota prawdopodobnie też chodzącego do Nekogure. Wglądał nieźle. Midori bez chwili zastanowienia przysiadł się do niego i położył swoją czarną torbę na kolanach, a po chwili wyciągnął z niej swoje Nintendo. Nagle Fioletowy się odezwał a Midori prawie spadł przez niego z siedzenia i wypuścił swój ukochany sprzęt.

– Hej! Ty też jesteś z Nekogure! – uśmiechnął się – Jestem Murasaki a ty?

– J-ja jestem Midori... – odpowiedział kotek ściskając swoją konsolę.

– Ładne imię. Em... Słuchaj, może byśmy się gdzieś przeszli po szkole? Taki jakby spacer zapoznawczy czy coś. – podrapał się po karku.

Midori zastanowił się czy aby na pewno chce zmarnować kolejne parę godzin na łażeniu z jakimś nieznajomym. Wolałby spędzić dzisiejsze popołudnie na zbieraniu kolejnych postaci w LoL'u ale pomyślał, że może żeby nie robić przykrości swojemu nowemu koledze pójdzie z nim gdzie on tam chce.

– Spoko... – odburknął i znów zapatrzył się w swoje Nintendo. Resztę drogi siedzieli w ciszy.

***

Gdy Midori i Murasaki dojechali do szkoły była już piąta godzina lekcyjna. Zielonemu nie robiło to zbytnio różnicy, ale za to jego koledze już tak. Wystrzelił jak błyskawica z autobusu i popędził do sali gdzie jego klasa miała lekcje. "Dureń"– pomyślał i spacerkiem poszedł do jego klasy, gdzie lekcja się już zaczęła. Zapukał do drzwi sali, wszedł i zaczął mówić to samo co zawsze.