Ξυπνησα στην αγκαλιά και στα χέρια του Jungkook, ολόγυμνη και κοίταξα στο παράθυρο, αμέσως μετά στο δωμάτιο και αφέθηκα στις σκέψεις μου. Θα μπορέσω ποτέ να ξαναγαπησω αυτό το δωμάτιο; Μου φέρνει στο μυαλό τόσες άσχημες αναμνήσεις. Και στην αρχή το ειχα και αδυναμία φαντάσου. Θέλω πολύ να το αλλάξω, αλλά δεν ξέρω. Είμαι αναποφάσιστη όπως πάντα, σε όλα. Ήμουν τόσο βυθισμένη στις σκέψεις μου, που δεν κατάλαβα καν ότι είχε ξυπνήσει ο Jungkook και μου μιλούσε κιόλας.
"Μωρό μου;" Με τράβηξε κοντά του και ακουμπούσαν όλα τα γυμνά μας σημεία.
"Τι έπαθες;"
"Αυτό όλο το είχα ξεσυνηθίσει." Του είπα
"Ποιό; Να σε έχω στην αγκαλιά μου, ενώ την προηγούμενη νυχτα σου έκανα παθιασμένο έρωτα;"
"Μην το κάνεις αυτό!" Αμέσως κοκκινησα
"Οοο κοκκίνισε το κορίτσι μου το όμορφο με αυτά που της είπα;"
"Jungkook σταματά!" Τον χτύπησα στο μπράτσο και έκανε και καλά ότι πονούσε, λές και του το έσπασα ένα πράγμα.
"Ααα βοήθεια! Με βιάζει! Με βαράει! Μου έσπασε το χέρι!"
"Ποιός σε βιάζει μωρέ ψευτη;" Τον ξαναχτύπησα
"Αααα! Με βιάζουν!"
"Είσαι ψεύτης το ξέρεις;" Ανέβηκε πάνω μου και μας χώριζε μια ανάσα.
"Ναι, αλλά μόνο δικός σου ψευτης.!"
"Σ'αγαπάω Πινόκιο!"
"Τώρα λές την μύτη μου μεγάλη;"
"Θές να κοιταχτείς στον καθρέφτη;"
"Ιιιιιιι! Έτσι είσαι; Καλά!" Πήγα να μιλήσω και να γελάσω και με σταμάτησε με φόρα, όταν ένωσε τα χείλια μας. Ήθελε να ανοίξει το στόμα μου για να βρεί την γλώσσα μου και δεν τον άφηνα. Χασκογελουσα και εκείνος με γαρλαγησε, δεν άντεχα άλλο και το άνοιξα. Έπαιζε με την γλώσσα μου μέχρι που το έκοψε για να πάρουμε αέρα.
"Τα πάντα καταφέρνω εγώ! Μικρή πριγκίπισσα!" Πήγε να με ξαναφιλησει, ενώ ήταν από πάνω μου και δεν έγινε, γιατί μπήκε ο Hoseok στο δωμάτιο τρέχοντας.
"Ποιόν βιάζουν;" Κοίταξα εγώ τον Jungkook και ο Jungkook εμένα και αρχίσαμε και οι δυο να γελάμε.
"Καθηστεριμενος πέντε χρόνια Hoseok! Κανέναν" Πετάχτηκε ο Jungkook
"Ουπςςς κάνατε τίποτα εδώ;"
"Μπα..... Είμαι από πάνω της, γιατί το κρεβάτι δεν βολεύει από εκείνη την μεριά" Πήρε ένα βλέμμα ειρωνείας και ένα σμιρκ εμφανίστηκε στο πρόσωπο του
