"Y/n μου είσαι καλά?" Μπήκα σαν βρεγμένη γάτα μέσα στο χειρουργείο, αφού πρώτα με είχα ντυσει κατάλληλα μες τα πρασινα μην έχουμε λοιμώξεις
"Ααα! οχι δεν είμαι καλά!" Φώναξε και η μαία της είπε να ηρεμήσει. Πήγα κοντά της και αμέσως της επιασα το χέρι
"Είμαι εδώ τώρα, είμαι μαζί σου, μαζί θα καλωσορίσουμε την μπεμπα μας" Είπα και μου έσφιξε το χέρι καθώς και τα μάτια
Αν επιζήσω από εδώ μέσα, μαζί θα την καλωσορίσουμε
Μετά από 6 ώρες
"Ααα! τι συμβαίνει?? Γιατί δεν έχει βγει ακόμα?" Φώναξε η Y/n παντού
"Y/n μου είναι η πρωτη σου γεννά και μέχρι να έρθει ο τράχηλος στην σωστή διαστολή θέλει χρόνο. Σε κάποιες περνει και δώδεκα ώρες, εσένα έχει φτάσει στα πεντε εκατοστά, είναι καλά για αρχη"
"Ααα! και ποσο δηλαδή πρεπει να φτάσω για να βγει από μέσα μου?" Φώναξε
"Τουλάχιστον δέκα εκατοστά" Της είπε και μου έσφιξε το χέρι δυνατά ενώ μετά μου φώναξε κιόλας
"Εσυ φταις! Εσυ μου το έκανες αυτό! Ααα! Σας παρακαλω παρτε το από μέσα μου.."
Την καταλαβαίνω απόλυτα, όλες οι έγκυες όταν γενουν είναι παρορμητικες και από τον πονο λενε πράγματα που ουτε η ίδιες πιστευουν αλλά με λίγη ακόμα υπομονή θα βγει αγάπη μου..
Κοίταξα κάτω στην μαία και αμεσως ζήτησα ενα ποτηρι νερό. Αν δεν ξεράσω εγώ σήμερα..
"Εντάξει Y/n ολα καλα, έχεις μια αρκετά καλή διαστολή αλλά θα την φτιαξουμε μαζί για να παει δέκα. Τώρα θέλω βοήθεια και από εσένα να σπρωξεις όσο μπορείς" Της είπε η μαία και εκείνη έσφιξε το χέρι μου και τα μάτια της για να δώσει ώθηση.
"Πολυ καλα παμε παλι"
"Ααα"
"Σσσς αγάπη μου.. Είμαι εδώ.. Είμαι εδώ για εσένα και συντομα θα έρθει η πριγκίπισσα μας.. Κάνε υπομονή" Της φιλησα το κεφάλι και έσπρωξε ξανά
"Μπράβο πολυ καλα τώρα θέλω να κοιτάξεις το αγόρι σου και να προσπσθησεις να ηρεμήσεις γιατί για να βγει το παιδι έχουμε να κόψουμε και κατι" Είπε και την κοίταξε
"Τι θα μου κόψετε?"
"Δεν θα πονέσεις απλά κοιτα το αγόρι σου ή κλείσε τα μάτια σου" Της είπαν και μόλις είδα την μαία να περνει το ψαλίδι γυρισα εγώ τώρα το κεφάλι μου
"Σπρώξε" Της είπε και εκείνη πλεον υδρωμενη έσπρωξε ξανά
Μετά από 2 ωρες
