Είχα μείνει και κοιτουσα τον τοίχο σαν βλάκας ενώ η Άννα πηρε πράγματα από πανω και πηγε να φυγει
"Πρόσεχε τον Yoongi ίσως κινδινευει" Είπε στον αδερφό μου και την επιασα από το χέρι
"Πες μου όλη την αλήθεια! Πες μου επιτέλους τι συμβαίνει? Ποιος μου το έκανε αυτό?" Της φωναξα
"Jungkook τρομάζεις το παιδι! Δεν μπορώ να σου πω πρεπει να φυγω, όσο μενω εδώ τόσο περισσοτερο κινδινευω.. Σε παρακαλώ ασε με δεν θέλω όταν έρθει να με βρει εδώ"
"Ποιος να έρθει? Ποιος? Ασε με να σε βοηθήσω! Θα βοηθήσεις και εσυ εμένα αν μεινεις"
"Jungkook δεν καταλαβαίνεις? Όλα ξεκίνησαν από εσένα! Ποτε δεν έπρεπε να σε γνωρίσω τότε! Τώρα κανεις δεν θα μου έλεγε τι να κάνω! Τουλάχιστον τώρα ασε με να φυγω. Ασε με να σωθω.. Αν δεν το κανεις για εμένα, κάντο για εκεινον" Μου είπε και κοίταξε τον γιο της
Της αφησα αμέσως το χέρι μαζί και τις ελπίδες μου να μάθω την αλήθεια. Πλέον δεν έχω ουτε την Y/n ουτε την Αννα..
"Jungkook?" Μου είπε ο Yoongi και με πλησιασε
"Yoongi.. Την έχασα.. Έχασα την Y/n για παντα! Δεν.. Δεν έτρεξα ποτε πισω της.." Είπα και έπεσα κάτω
"Τώρα εγώ τι θες να σου πω μου λες? Είσαι ένας ηλίθιος, παντα ήσουν. Εγώ σου τα είπα πριν τρεις μήνες!" Μου είπε και μου χαιδεψε την πλατη
"Yoongi μου λείπει.. Πάντα μου έλειπε.. Την θέλω πισω.." Είπα με κλάματα
"Σε αυτό δεν φταίει κανένας άλλος εκτός από εσένα Jungkook. Τώρα πια είναι αργά.."
"Yoongi γιατί...? Γιατί να μην έχω μυαλό? Γιατί να μην μπορώ να δω την κατάσταση?"
"Το ίδιο απορώ και εγώ εδώ.. Γιατί να μην έχεις μυαλό" Είπε και η αδιαφορία φανερωθηκε στα μάτια του αφού τα στρυφογυρισε
"Yoongi... Πονάει.. Πονάει η καρδιά μου.. Ποναω, θέλω να σταματήσω να ποναω.. Κάντο να σταματήσει να ποναει.. Κάντο.."
"Jungkook δεν μπορώ να κάνω τίποτα.. Ότι ήταν να κάνω το έκανα πριν καιρό.. Δεν με άκουσες, ίσως όμως υπάρχει χρόνος ακόμα, ίσως υπάρχει ελπίδα πρέπει να το βρεις μόνος σου αυτό Jungkook. Προς το παρων επειδή είσαι χάλια τώρα παρε αυτο και πεσε για υπνο ίσως θα είσαι καλυτερα μόλις ξυπνησεις"
Μου εδωσε ένα ηρεμιστικό και ξαπλωσε δίπλα μου να με προσεχει. Ίσως την δω στα όνειρα μου.. Τι να κάνει τώρα? Περνάει καλά άραγε? Είναι ευτυχισμένη χωρίς εμένα? Σκέφτηκα και αμέσως με πηρε ο υπνος
