"It's between the Badgirl and the Badboy" 🔗✔ {NEDERLANDS} (IN MAAK)

H7. Oh, no.

Ik probeer me los te maken van de jongen die me heeft weggetrokken. Maar mijn lichaam is te slap. Ik voel mijn oogleden zwaar worden, en dan is het zwart voor mijn ogen.

Als ik mijn ogen open probeer te doen, merk ik dat dat lastig gaat. Zodra ik wat zie, besef ik dat ik op mijn kamer ben. Ik voel een pijnlijke steek door mijn arm heen gaan, als ik overeind wou komen zitten. "Rustig Katy." Liam houd mijn linkerhand vast. Ik voel een traan over mijn wang rollen. "Liam, wat is er gebeurt, waarom lig ik hier." Hij legt zijn hand op mijn voorhoofd neer en gaat naast me zitten. "Je was in de stad net aan het vechten. Ik was er toevallig ook, en heb je naar school gebracht. De dokter is net langs geweest en die vertelde dat alles oké was. Maar we moeten gelijk naar het ziekenhuis, als jij je niet oké voelt. Je ligt hier nu al 5 uur aan het slapen." Plotseling herinner ik het me weer. "Waar is Liv... En Charlotte, Stacy en ..." Ik voel dat er nog een traan over mijn wang rolt. "Liv ligt in het ziekenhuis. Maar het gaat goed met haar. Charlotte is wat drinken voor je aan het halen, en Stacy is bij Liv. Bezorgt kijk ik hem aan. "Zit jij hier nu dan al 5 uur?" Hij begint een beetje te lachen en pakt mijn hand weer vast. " Ik blijf bij je, Katy." Dit is echt heel lief van hem. Ik merk dat ik Liam leuk begin te vinden.

"Katy!" Wanneer Charlotte merkt dat ik mijn ogen open heb gedaan, komt ze op me af rennen. "Katy.." Er staan tranen in haar ogen. Ik geef haar voorzichtig een knuffel, waarbij ik weer een steek door mijn arm voel gaan. "Doe voorzichtig," Charlotte kijkt me bezorgt aan. "Het gaat wel. Bedankt voor het water lieverd." Ik drink het glas leeg en geef hem terug aan Charlotte, die hem op het nachtkastje zet.

"Wat willen jullie eten? Het wordt al laat," Liam kijkt ons vragend aan. " Ik weet al wel wat", hij grijnst een beetje. Ik kijk hem vragend aan. Maar tegelijkertijd weet ik toch dat ik het niet te weten krijg. Hij staat op en trekt een nike trui aan. "Zo terug." Hij geeft mij een kus op mijn voorhoofd en loopt weg. "Hoooo, wat was dat?!," gilt Charlotte. Ik voel dat ik een beetje begin te blozen. "Aaahh Lot, ik vind hem leuk!" Ze geeft me weer een knuffel en kijkt me met een grote lach aan. "Wat leuk voor je, Katy."

Even later horen we dat de deur weer open gaat. Liam komt met 3 pizza dozen aangelopen. Charlotte springt gelijk op en maakt een vreugdedansje. 'Pizza!' Ik lach en probeer een beetje overeind te komen, maar weer voel ik een harde steek door mijn arm heen gaan. Liam die me aan kijkt, zet snel de dozen neer op de tafel, en komt op me afgelopen. ' Ik help je.' Hij legt het kussen dat achter mij lag, wat hoger en helpt mij om recht te komen zitten. 'Wacht ik haal nog even een doekje voor je, daarna kunnen we lekker gaan eten.' Ik kijk hem dankbaar aan. Wat een schat is hij toch.

[ Liam ]

Ik zie Charlotte snel haar doos openen, en beginnen met eten. Lachend schud ik mijn hoofd. Wat een gekke vriendin is ze toch ook. Ik begin langzaam ook aan mijn pizza te eten. Liam is naast me om bed gaan zitten en pakt even mijn hand vast. Ik kijk snel de andere kant op als ik merk dat ik begin te blozen. Als ik weer op kijk zie ik ook dat Charlotte naast me is gaan zitten, ze heeft ondertussen Netflix opgestart en klikt onze favoriete serie aan. Ontspannend zak ik weer achterover.

----

Plotseling schrik ik wakker. Hoelaat is het? Straks mis ik mijn lessen nog. Ik kom voorzichtig overeind en probeer zo weinig mogelijk te leunen op mijn arm, als ik merk dat die nog steeds heel erg pijn doet. Ik sta op en voel me duizelig worden in mijn hoofd. Langzaam zak ik weer in elkaar op mijn bed. Ik kan dit echt nog niet alleen. Met moeite pak ik mijn telefoon en bel ik Liam op.

Liam; 'Heey babe'
Katy; 'Hey lieverd, kun je me even komen helpen?' Ik hap even naar adem. 'Het lukt nog niet zo goed alleen.'
Liam; 'Ja, ik kom eraan. Wacht, ben er met 2 minuten.'

Ik druk mijn telefoon uit en leg hem terug op het kastje. En inderdaad, zoals Liam had gezegd, komt hij naar binnen gelopen, 2 minuten later. Ik strek mijn armen naar hem uit en hoop dat hij merkt dat ik een knuffel wil. Hij grijnst en komt op me afgelopen. 'Goedemorgen Katy.' Hij geeft me een knuffel en een kus op mijn voorhoofd. Dan trekt hij me voorzichtig overeind zodat ik op de rand van mijn bed om te zitten. 'Wil je wat kleding voor mij pakken?' Hij veegt even door zijn haar heen en doet mijn kast open. Ik begin te lachen als ik merk dat hij even hopeloos kijkt. 'Veel kleding he?' Hij schud zijn hoofd. 'Je bent me er eentje.' Ik doe mijn haar snel in een knot en wijs naar het setje dat op de bovenste plank ligt. 'Geef anders dat even aan.' Liam pakt het rokje op en schud zijn hoofd. 'Veel te kort, ik wil niet dat je dat aan doet.' Hij legt het rokje terug en pakt iets anders uit de kast. ' Liam kom op. Wat maakt dat nou uit.' Hij negeert me alsof hij me niet heeft gehoord, en geeft iets anders aan mij. 'Dit is leuk, trek dit maar aan.' Negerend pak ik de kleding aan en probeer het aan te trekken. Als Liam merkt dat het moeilijk gaat, helpt hij me. Op zich is het nog wel oké. Ik buig naar Liam toe en geef hem een kus. Hij grijnst en buigt dan ook naar mij toe. Hij legt zijn hand op mijn been, en met zijn andere hand prikt hij in mijn zij. 'Niet doen!' Ik duw hem aan de kant en pak zijn handen vast. Lachend staat hij op en helpt me overeind. 'Moet je nog iets doen?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik doe mijn haar gewoon los en ik hoef geen make-up op.' Hij doet mijn elastiekje uit mijn haar en kamt het even door. 'Je hebt ook geen make-up nodig.'

Kleding Katy*

Als we door de gang lopen, opent Liam de deur van mijn lokaal. De les ik natuurlijk al begonnen. Gelijk heb ik allemaal gezichten mijn kant op kijken. Ook James zit me aan te staren. Plotseling zie ik hem boos worden. Hij heeft waarschijnlijk gezien dat Liam mijn tas vasthoud. Wanneer ik mijn tas pak en richting het tafeltje naast Stacy loop, doet Liam de deur achter me dicht, en loopt hij waarschijnlijk naar zijn eigen lokaal. Ik voel de ogen van James nog steeds branden in mijn rug. Ik weet gewoon dat hij nu boos is, omdat Liam mijn tas vast hield. Niet alleen dat, ook omdat hij weet dat er iets tussen mij en Liam speelt.

Na de les pakt er iemand mijn hand vast. 'Wat was dat, Katy?' Ik probeer me los te trekken en door te lopen, maar ik wordt stevig vast gehouden. Dan draai ik me toch maar om. James. 'Wat was wat?' Ik zucht diep en veeg mijn shirt naar beneden. 'Dat weet je heel goed. Je wil me terug pakken, he. Je wilt wraak nemen.' Ik slik. 'Katy, ik waarschuw je. Blijf bij hem weg.' Ik trek me van hem los. 'En anders?' Hij komt vlak voor me staan. ' Dat merk je dan wel.' Ik zet een stapje naar achter, en net voordat ik iets terug wil zeggen, wordt ik naar achter getrokken. 'Gaat het Katy?' Ik kijk recht in het gezicht van Brandon. 'Ja.. Ja.. Euh ja, het gaat wel', zeg ik betwijfelend. 'Kom, dan halen we wat ijskoffie.' Opgelucht loop ik met hem mee.

'De nieuwe kamer indeling staat ook op de site, he.' Ik kijk Brandon verbaast aan. 'Nieuwe indeling? Daar wist ik niks van.' Hij lacht. 'Blijkbaar komt die er dus. Ik wist ook van niets. Hoorde het van Caleph.' Ik haal mijn schouders op. ' Naja, het zal ook wel.' Lachend geeft hij mij mijn ijskoffie.

----------

'Katy..! Kaatyyy...!', hijgend komt Charlotte onze kamer binnen gerend. 'Wat is er mop.' Ik leun achterover op mijn bed. Haar gezicht is bleek en ze komt zuchtend naast me zitten. 'Je moet met James op een kamer slapen...'

Sorry dat ik een tijdje niets poste! Maar nu elke week weer nieuw hoofdstuk! X