'Je wordt van mij,' zeg hij greinzend. Hij gaat met zijn hand naar mijn wang toe. 'Ik wil je niet, en dat zal altijd zo blijven.' Ik duw hem naar achteren. Hij grijnst. 'Wil je het spelletje zo spelen?' Ik bijt verleidelijk op mijn lip. 'Let's the g...
'Je bent klaar. Ga maar. Morgen hoef je niet. Zou je overmorgen weer even kunnen helpen?' De vrouw kijkt Liam vriendelijk aan. 'Ja, tuurlijk.' Ik sta op van de kruk en ga naast Liam staan. 'Zullen we om 10 uur weer Netflix kijken?' Lachend pakt hij mijn hand vast. 'Lijkt me leuk. Tot zo, Katy.' Ik glimlach en loop de kantine uit. Ik kan wel gaan huppelen. Hij is zo leuk! Ik ren de trappen op en loop loop snel mijn kamer. Ik wil hem beter leren kennen. Wat een leuke jongen.
Zuchtend laat ik me op mijn bed vallen. Wat zal ik aan doen? Ik kan beter gewoon een joggingbroek aan doen. We gaan namelijk alleen maar de serie afkijken.
Ik doe mijn kast deur open en zoek een joggingbroek op. Het liefste die ik er een wijde trui op, maar daar is het te warm voor. Ik zoek een hempje uit en doe mijn kleding aan. Het staat nog best wel leuk.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
___
Ik zit rustig op mijn bed als er op de deur wordt geklopt. Ik zucht en kom met moeite overeind. Wie zal het zijn? Charlotte komt pas om 1 uur vannacht. Ze wou eerst dat ik ook mee ging naar de club. Alleen ik wil liever met Liam zijn. Niet dat ze weet dat ik een jongen heb ontmoet. Dat vertel ik pas als we wat krijgen. Ik glimlach in mezelf. Opeens schrik ik op van een stem. Oja, de deur... Ik doe de deur open en kijk recht in de ogen van James. 'James!' Hij zucht. 'Katy.. Sorry.' Ik wil de deur achter me dicht doen, alleen hij steekt zijn voet ertussen. 'Luister nou!' Ik geef een trap tegen de deur aan. 'Je hebt me bedrogen.' Hij haalt zijn hand door zijn haar heen. Ik voel tranen over mijn wangen stromen. 'Rustig Katy. Ik wou je geen pijn doen. Laat me het nou uitleggen.'
'Uitleggen?' Ik kijk hem boos aan. Mijn hart gaat tekeer. Ik mag hem zo niet! Hij had me iets beloofd. Hoe durft hij hier te komen. 'Was ik in de stad niet duidelijk genoeg?!' Hij haalt diep adem. 'Jawel. Alleen ik wil het uitleggen.' Hij kijkt me aan. Het voelt zo normaal. Zo vertrouwd. Alsof het zo altijd al is geweest. Dat James van mij is. En dat ik van hem ben. Maar ik voel de woede in me zitten. Hij had me iets beloofd en heeft zich er niet aan gehouden. 'Leg het maar uit, dan.' Hij wil naar binnen lopen. 'Hee. Je kan het ook bij de deur uitleggen.' James bijt op zijn lip. 'Oké. Kom maar binnen.'
Zuchtend plof ik op de bank neer. Ik trek mijn knieën omhoog en kijk afwachtend naar James. Hij trekt zijn wenkbrauw op en gaat op mijn bed zitten. 'Vertel maar even waarom je vanochtend met een ander meisje in bed lag, terwijl je aan mij had beloofd om bij mij te blijven.' Hij haalt beide handen door zijn haar en wrijft over zijn ogen. 'Ik wil bij jou zijn. Alleen met dat meisje van vanochtend, had ik het al afgesproken. En ik was het helemaal vergeten. Totdat ze me opbelde en me vroeg of het nog doorging. Op het eerste moment wou ik dat niet. Ik wou alleen jou. Alleen ze zou anders mijn vrienden misbruiken en dat wou ik niet. Ik wil niet dat anderen mijn vrienden pijn doen. Ik wil ook niet dat jongens jou pijn doen. Daarom wou ik je ook beschermen in de stad.' Ik zucht. 'Veel informatie in 1 keer.' Hij glimlacht. 'Sorry. Ik had het niet moeten doen.' Opgelucht doe ik mijn haar in een hoge staart. Dit had ik niet verwacht. 'Ik begrijp het. Alleen ik moet gaan.' Zenuwachtig kijk ik op mijn mobiel, voor de tijd. 'Oei. Al 10 uur.' Verbaast kijkt James me aan. 'En dan?' Ik grijns. 'Je hoeft pas om 12 uur op je eigen kamer te zijn.' Hij trekt me omhoog van de bank. 'Ja, dat weet ik.' Ik bijt op mijn lip. Ik zie James staren naar mijn lippen. Ik begin te lachen. Blozend kijkt hij weg. 'Ik wist niet dat je ook verlegen kon zijn?' Ik zie hem lachen. 'Dat ben ik alleen bij jou.'
Ik zucht diep. 'James, ik weet allemaal niet meer.' Ik duw hem een beetje van me af en veeg mijn shirt glad. 'Katy... Ik wil het proberen. Geef me nog een kans.' Hij wrijft even door zijn haren en ploft weer neer op mijn bed. ' Ik wil je best een kans geven, maar ik moet er even over nadenken. Er is zoveel gebeurt in zo'n korte tijd, dat ik het even allemaal niet meer weet.' Ik loop naar de deur toe en draai afwachtend naar hem om. 'Katy, meen je dit? We kunnen het toch proberen?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil nu even alleen zijn. Kom morgen maar terug. Ik wil je nog een kans geven maar alles heeft tijd nodig. Veel mensen denken dat alles zo maar vergeten kan worden. Maar dat is niet zo. Niet bij mij. Vertrouwen is iets wat moet opbouwen, het is er niet in een keer. Als je het eenmaal hebt verbroken, komt het er niet zomaar meer.' Ik voel een traan over mijn wang rollen. Snel veeg ik hem weg en doe de deur open. 'Sorry James. Kom alsjeblieft morgen terug.' James zucht diep en heeft weer door zijn ogen. Dan staat hij op en loopt teleurgesteld naar me toe. 'Het spijt me Katy, ik heb je gekwetst. Het spijt me heel erg.' Ik kijk hem diep in zijn ogen aan zie dat er een traan uit komt rollen. Zachtjes gaat James naar buiten en sluit hij de deur achter zich dicht.
Net als ik weer wil gaan zitten op de bank, wordt er weer geklopt op de deur. Nog voordat ik hem open heb gedaan, doet Liam de deur open. 'Hee Katy, wat was dat net met James?' Ik schud mijn hoofd en loop weer terug naar de bank. 'Nee nee, dat was niets.' Hij lijkt te zien aan me dat ik er niet over wil praten. Daarom zegt hij er niets mee over. 'Je bent al helemaal in de Netflix mood, zie ik,' lachend loopt hij achter mij aan. Dankbaar lach ik terug. 'Tuurlijk, ik heb me er op verheugd.' Ik ga naast hem zitten op de bank en trek mijn knieën omhoog, zodat mijn laptop er op kan leunen. 'Wacht, we missen nog iets.' Liam staat op van de bank en loopt naar de deur toe, 'zo terug'. Ik glimlach in mezelf. Wat gaat hij nu weer uithalen...
