The Mistake (Το λάθος)

~Κεφαλαιο 14ο~

Η ζωή μου πια εχει γίνει ενα χαλι.Δεν ξερω που πατώ και που βρίσκομαι.Από την ημέρα που έκανα το μεγαλο λαθος δεν μπορώ να κοιμηθώ.Οι εικόνες από πριν και από μετά το μοιραίο λάθος με βασανίζουν μέρα με την μέρα.Πια εχει γίνει κουραστικό.Θέλω να το φωνάξω δυνατά.Να πω πως εγω ήμουν μα φοβάμαι...Φοβάμαι να αντικρίσω την αλήθεια..Τις συνεπειες που με περιμένουν.Πριν 2 μέρες χαρακωθηκα.Είχα ακούσει πως το κάνουν γιατι δεν έχουν κάποια έξοδο στα προβληματα τους ή επειδη το κάνουν από απόλαυση.Εγω το κανω γιατί δεν έχω έξοδο στα προβληματα μου.Δυστυχώς η μητέρα μου με έπιασε που χαρακωνομουν και με απορια με κοιτούσε.Δεν άντεξα.Κάθησα και της τα ειπα ολα.Χαρτί και καλαμάρι.Δεν με πίστευε.Δεν ήθελε να μ ακούσει..

Σήμερα,μέρα-νύχτα μπαινοβγαινε αστυνομία στο σπίτι μου.Με βομβάρδιζαν με ερωτήσεις ξανά και ξανά.Μέχρι που έμεινα με ορθάνοιχτα μάτια οταν κάποιος αστυνομικος βρήκε το σκουλαρίκι μου κοντά στο πτώμα.Μου είπαν να τους ακολουθήσω στο τμήμα.Παλι,με θυμό στα μάτια αυτήν την φορά με ρωτούσαν τι γύρευε το σκουλαρίκι μου εκει.Δεν θα τους το έλεγα μα τότε..