The Mistake (Το λάθος)

~Κεφαλαιο 15ο~

Μα τότε..Χτύπησε το κινητό μου.Κρύος ιδρώτας άρχισε να κυλάει σε όλο μου το σώμα.Το άνοιξα.Ηταν παλι ο άγνωστος αριθμός.

Κρίμα δεν ειναι να κατηγορούν ενα λάθος άτομο από την στιγκη που το έχουν μπροστα τους?

Ο αστυνομικος με κοιτούσε πολύ περίεργα.

-Δεσποινίς δεν κάνει να στέλνεις μηνύματα.Κάτσε φρόνιμα..Σε λίγο θα έρθουν οι γονείς σου

-Μάλιστα συγγνώμη..

Πφφ...ποιος/α μπορεί να ειναι?Ποιος μπορεί να με απειλεί?Να ξερει τι εχει γινει?Και γιατι να μην με εχει παραδώσει μέχρι τωρα..?

Μπήκαν μεσα οι γονείς μου.Η μητέρα μου φαινόταν αναστατωμενη.Από την άλλη,ο πατέρας μου ήταν πολύ ψύχραιμος.Με έτρωγε η αγωνία.Ήθελα όσο τίποτε άλλο να μάθω τι τους είπαν.

-Τζένυ δώσε το τηλέφωνο σου..

Μοθ ψιθύρισε η μαμά

-Μα..Γιατί?

Με κοίταξε με ενα αυστηρό βλέμμα.Το δώσα.Και φύγαμε.

-Μαμά,τι σου είπαν?

-Ψάχνουν για αποτυπώματα..

-Αυτό σου είπαν μόνο?

-Και πως μερικά άτομα σε είδαν που πλακωνοσασταν με την Αννα..

-Ποια άτομα?

-Δεν γνωρίζω.

-Και το κινητό μου τι το θέλουν?

-Θέλουν να δούνε για τυχόν ύποπτα μηνύματα.Έλεος..Τι θα κανουμε με αυτήν την ιστορία Τζένυ?Βαρέθηκα να Βλεπω την αστυνομία.Θέλω να μου υποσχεθεις πως δεν το έκανες εσυ.

Δεν μίλησα.Μια σιωπή κράτησε ανάμεσα μας.Φτάσαμε σπίτι.Εγω έκατσα στην αυλή.Δάκρυα ήρθαν στα μάτια μου.Τωρα πια ξερω πως ειμαι τελειωμένη.Πως μόνο από τα μηνύματα του αγνώστου ολα τελείωσαν.Δεν θέλω να πάω στην φυλακή..Φοβάμαι πολύ..Δεν θέλω να χάσω τα άτομα που αγαπώ..

Ενα χέρι με τράβηξε από τις σκέψεις μου.Ήταν ο Ντρου.

-Ντρου..Τι κάνεις εδω?

-Ήθελα να σε δω..Γιατι κλαις?

-Εμ..τίποτα κατι δικό μου.

-Πρόκειται για την Αννα?

-Οχι..

-Τέλος πάντων.Ήθελα να σου πω πως δεν έχεις πολύ χρόνο ακόμη.

-Μα..τι λες?

-Δεν έχεις χρόνο..

-Ντρου μπορείς να μου εξηγήσεις τι λες?ΝΤΡΟΥ!

-Συγγνώμη..