The Mistake (Το λάθος)

,~Κεφαλαιο 16ο~

-ΝΤΡΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΜΟΥ!ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ?

-Λυπάμαι πολύ Τζένυ..

Τον κοιταξα μα,δεν με κοίταξε.Κοιτούσε σε ενα συγκεκριμένο σημείο του δρόμου.Σιωπή έπεσε ανάμεσα μας.

Ξαφνικά δύο περιπολικά κατέφθασαν στο κατώφλι του σπιτιού μας.Πάγωσα και τότε κατάλαβα.Ο Ντρου ηταν ο άγνωστος αριθμός..Ήθελα να κλάψω μα δεν το έκανα.Δεν το πίστευα..Δεν ηθελα να το πιστέψω.

Άνοιξε η πόρτα του σπιτιού μου.Βγήκε η μητέρα μου έξω και άρχισε να μιλάει με έναν αστυνομικο.Ένας άλλος άρχισε να με πλησιάζει.Ήρθε μπροστα μου.

-Πρέπει να σου βάλουμε χειροπέδες.Σήκω.

-Μα.. γιατι?

-Συλλαμβανεσαι για τον φόνο της Άννας Τζονες.

-Σηκώθηκα και μου πέρασε τις χειροπέδες.Ολα άρχισαν να περιστρέφονται.Βλεπω σε σλοου μοσιον την αμυρη μητέρα μου να κλαίει και να ουρλιάζει λέγοντας

-Τζένυ...Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό...Πως μπόρεσες να μου το κανεις αυτό!!!!

Και αρχίζει να κλαίει ξανά.Καταρεω και γω και αρχίζω τα κλάσματα.Σκέφτομαι Γιατι το έκανα αυτό?Γιατι? μα δεν υπάρχει λύση για τις σκέψεις μου.

Με βάζουν μεσα στο περιπολικό.Κοιτώ ολόγυρα μου..Ψάχνω για τον Ντρου μα δεν βρίσκεται πουθενα.Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι την καινούρια μου ζωή μεσα στο χάος και την καταστροφή.Με πιάνουν λιγμοι.Δεν θέλω να ζήσω ετσι..Δεν θέλω..

20 λεπτά ειμαι μεσα στο περιπολικό.Κοιτώ απ έξω από το παράθυρο μιας και δεν θέλω να κλάψω ξανά.Ξαφνικά σταματάει μπροστά από ενα τεράστιο γκρι κτίριο.Ερχεται ένας αστυνομικος και με βγάζει έξω.

-Εδω ειναι ενα αναμορφωτηριο.Εδω θα μεινεις.

-Για...Για ποσο θα μείνω?

-Έναν χρόνο.

Ένιωσα μια τσιμπια.Έναν ολόκληρο χρόνο..

Με οδήγησε μεσα.Περνούσαμε από διάφορα κελιά.Δεν μπορούσα να κοιταξω αυτό το χάος.Δεξιά και αριστερά υπήρχαν άτομα στην ηλικία μου ή και παραπάνω.Μες στο χάος και την λιγδα.Στο τέλος του διαδρόμου σταμάτησε.Μου ειπε πως αυτό θα ειναι το νέο μου "σπίτι".Κάθησα στο κρεβάτι.Τωρα πια θα πρέπει να συνηθίσω την νεα μου ζωή όπως ειναι.

Ενα αγόρι καθόταν στο απέναντι κελι.Γνωστό μου φαινόταν και τότε κατάλαβα ηταν ο Ντρου..