♡♥Renkli Civciv♥♡

Ebrunun Dilinden ♥ > > ÖLÜM

Bu bölüm Ebrunun ağzından yazıldı iyi okumalar ♥

Doktoru duyar duymaz gözlerimdeki yaşlar durmak bilmeden daha şiddetli akmaya başladı.

Ben onsuz asla yaşayamazdım.Eğer ben böyleysem Evren ve Batu kim bilir nasılardır? Sonuçta onlar bebekken de birliktelerdi.Ben ise 9 yaşımda onlara katıldım.

Hemen de alışmıştım.Bütün çocuklar benim annem hakkında orusbu diyorlardı. Haklılardı da.Susuyordum kızmıyordum.Ama onlara katılınca anladım ki o benim ne olursa olsun annemdi.Onu korumalıydım.

Deniz hep yanımda oldu.Annem hakkında konuşan olunca Evrenle Batuya çağırıyordu.Onlarda sağolsun derslerini veriyordu.

Biz böyleydik.Hepimiz yaralı bir çocuktuk.Biz kimsenin tahmin edemeyeceği bir aile olduk.O kadar iyidi ki ölmeyi hakketmiyor.

Evrene baktığım da yere çökmüş elleriyle saçlarını çekiyordu.O da ağlıyordu.

Batu da duvara yaslanmıştı.Gözlerini yere dikmişti.Sevgilisi ise ona sarılıp teselli ediyordu.

Evren yanıma gelip oturdu sonra da"O ölmeyecek söz veriyorum "dedi. Bana sarıldı. Ne sarıldı mı? İmkanı yok o beni pek sevmez ki.Hep Deniz sayesinde hastayken bile bana yardım ediyor. Sevdiğim kişi bana sarılıyor.

" Biliyorum o ölmeyecek."dedim ve dahada küçükmüş gibi ona sokuldum.Limon kokusunu içime çektim. O kadar rahatlattı ki beni. Bir an Denizi unuttum. Ama sonra aklıma gelince büyülü bedeninden ayrıldım.

Gözlerine baktığımda o da benimkine bakmaya başladı. Mavi gözleri kıpkırmızı olmuştu.Tam tamamına 2 saat beklemiştik.Çok yorulmuştuk.

Gözlerim acil kapısına bakan çocuğa takıldı. O da kim? Sanırım Denizi getiren çocuk. Bir ara teşekkür etsem iyi olur. Deniz ayağa kalksın da.Şimdi Evrenin yanından hiç ayrılmak istemiyorum.

Kafamı omzuna yasladığımda bana minik bir gülümseme yolladı. Bu halini başka zaman olsa izlerdim ama şimdi Deniz aklımda.

İçeriden bir doktor çıkınca Evren hemen yanımdan kalkıp yanına gitti. O Denizi getiren çocukta hemen yanına gitmişti . Batu o kadar dalmış ki yere bakıyordu.

Bende hemen Batunun yanına gidip dürtüm.Bana battıktan sonra doktoru farketti hemen o tarafa ilerledi.Ben de arkasından gittim. Batunun sevgilisi ise gidip oturdu. Bu kızı hiç sevmedim.

" Noldu doktor o iyi mi?"dedi Evren.

Doktor bize üzgün bir şekilde bakıp " Kan lazım " dedi. Ben de hemen atlayıp"Ben veririm "dedim. Diğerleri de biz de veririz dedi. Kanı 0 negatif olduğu için benim ki uymadı.

Diğerlerinin ki de uymadı lanet olsun. Ölemez  imkanı yok. Benden habersiz kaçan hıçkırıkları iyice serbest bıraktım. " Ne duruyorsunuz ya gidin kanı uyan birisini bulun.O ölemez..."dedim . Hepsi de hemen oradan ayrılıp birilerini aradılar yada hastanede bulmaya çalıştılar.

Çok az bulunan kanı biz nasıl bulacaz? yasa nolur.Bizi bırakma.

Ben de koşarak birilerine sormaya başladım ama hiçbirinin ki uymuyordu lanet olsun ya şimdi nolacak? Denizi getiren çocuğun yanına gidip sordum"seninki uymuyor mu? "dedim

Bana üzgün bir şekilde bakıp " uymuyor ama bir dakika kimin ki uyacağını iyi biliyorum"dedi.Ve yanımdan ayrılıp telefonla birisini aradı. Umarım kanı uyuyordur. Allahım nolur Deniz ölmesin...

Yanıma çocuk geldiğinde gülümseyip"buldum yolda geliyor " dedi . Allahım teşekkür ederim.O ölmeyecek. " Teşekkür ederim gerçekten çok sağol hem Denizi getirdin hemde kan buldun"dedim.

" Sağol sonuçta benim de arkadaşım"dedi.Ne nasıl? "Kimsin?" dedim. Bana gülümseyip "Efe Ataman beni unuttun mu Ebru? " dedi.Oha ne arıyor burda?

" Ne arıyorsun burada? " dedim ama cevap veremedi. Çünkü yanımıza biri gelmişti. "Merhaba Ebru " dedi. Ee bu kim?

Sen kimsin bakışını atınca"Ben Emre eski sevgilin bebeğim  10 yaşında iyi eğelnmistim seninlen"dedi. O bunu derken kalbime bir acı saplandı.

Doktorlar içeriden çıkıp " Üzgünüm çok geç elimizden geleni yaptık.Başınız sağolsun"dedi.Ve arkadan bembeyaz örtüyle kapalı Deniz çıktı.

Ben hala onun öldüğüne inanamadım. Ama hıçkırarak ağlıyordum.Düsen elini tutup"Neden ha? bırakma bizi nolur. Deniz..."diye bağırdım. Evrenle Batu da yanıma geldiler. Doktorların Denizi morga götürmemeleri için önlerine geçtiler. Artık Evren de ağlıyordu.Batu da benim gibi hıçkırıkları ile ağlıyordu.Denizin babası da bir kenarda oturuyordu.

Emre ve Efe de şok geçiyorlardı

Emre tepki vermesede Efe ağlıyordu.Deniz için ağlıyordu. Onu

seviyordu.Deniz ölemezsin O seni seviyor.Biz seni seviyoruz.

Doktorlar güvenlik çağırıp bizi Denizden ayırdılar. Onu Morga götürüyorlardı.Artık o yoktu

♥SENİ ÇOK SEVİYORUM DENİZ.♥

BU BÖLÜM SİZE KÖTÜ SÜPRIZ YAPTIM.BILIYORUM ÇOK KÖTÜ BİR BÖLÜM OLDU. ÜZGÜNÜM :((