BOSS -chanbaek-

reality or lies

#bbh

Tanıdık sokağa girdiğimde yüzümdeki geniş gülümsemeyi silemiyordum.

İçimdeki kötü hissi boşverip evime doğru yürüdüm. Amcam Chanyeol'un beni serbest bıraktığını duyduğunda çok sevinecekti. Biliyordum, beni o adama istemeyerek vermişti. Bana değer veriyordu. Chanyeol onu tehdit etmeseydi beni asla bırakmazdı. Onu affedecektim, zaten ondan başka kimsemde yoktu.

Evimin verandasına çıkıp kapıyı çaldım. Tanrım, zil sesini bile özlemiştim.

Dakikalar sonra kapı açıldı ve amcamın yorgun yüzü kapıda belirdi.

Saat daha sabahın altısı olduğundan uykulu görünüyordu. Beni görünce gözleri genişçe açıldı.

"Baekhyun?"

Şaşkınca sorduğunda gülümsedim.

"Kurtuldum amca."

Elimdeki küçük çantayı alıp beni içeri sürükledi. Küçük salona geldiğimizde bana sıkı sıkı sarıldı.

"Üzgünüm evlat. Özür dilerim gerçekten çok üzgünüm. Anla beni evlat. Seni çok özledim çok özür d-"

Amcam bir yandan omzuma ağlayıp bir yandan özür dilerken ondan ayrıldım.

"Amca, yeter artık. Ağlamana gerek yok. Chanyeol bana gitmemi söyledi, beni serbest bıraktı anlayacağın."

Büyük bir sevinçle amcama olayları anlattığımda amcam derince iç çekti. İçimdeki kötü his kendini belli ederken kaşlarımı çattım. Amcam hiçte sevinmiş gibi durmuyordu.

"Otur evlat."

Omuzlarımı bırakıp koltuğa oturduğunda bende tam karşısına oturdum.

"Ne oldu amca?"

Amcam derin bir iç çekip anlatmaya başladı.

"Olaylar senin bildiğinden çok farklı, oğlum. Park Chanyeol sana ne kadar anlattı bilmiyorum ama bugün ben sana her şeyi anlatacağım."

Merakla amcamı dinlerken tırnak etlerimi soymaya başlamıştım. Yine gergindim anlaşılan.

"Annenle babandan bana kalan tek şey sensin, oğlum. Bugüne kadar sana sıkı sıkı tutundum ve hiçbir şeyini eksik etmemeye çalıştım..."

Amcam söyleyeceklerini toparlayamıyormuş gibi kucağındaki ellere baktı. İçimdeki kötü his kalbimi sıkıştırırken hızla soludum ve dikkatimi amcama verdim.

"Ama..."

Amcam tekrar söze başladığında duraksadı.

"Ama?"

Amcamı tekrar ettiğimde gözlerini gözlerime kenetledi.

"Ama bir şey öğrendim oğlum. Beni derinden yaralayan bir şey. Sanırım artık bilmen gerekli."

Merakım iyice artarken sabırsızlıkla yerimde kıpırdandım. Neydi acaba bu kadar önemli olan?

"Annenle baban gerçek ebeveynlerin değilmiş, evlat."

Amcamın sözleri bir şok etkisi yarattığında gözlerimi fal taşı gibi açmıştım çoktan.

Yalan söylüyordu, onlar benim gerçek ailemdi. Annem beni çok severdi ve sürekli ben olmazsam yaşayamayacağını dile getirirdi. Babam ise her hafta sonu benimle futbol oynar, ödevlerimde bana yardımcı olurdu.

Onlar, hiç gerçek ailem değilmiş gibi davranmamışlardı.

Eğer onlar ailem değilse, gerçek ailem kimdi? Byun Baekhyun, aslında kimdi?