Bugün hayatımın en güzel günüydü. Nedenmi? Çünkü bugün ait olduğum ülkeye geri dönüyodum. Uzun bir zamandır geri dönmek istiyodum. Ama amerika da eğitim alıyodum ve okulu bırakıp gidemezdim. Ama 2 ay önce ailemden son kalan erkek kişi yani abim ölmüştü. Tabiki çok üzülmüştüm ama onu hayatımda 2-3 kere görmüş olmamdan dolayı o kadarda hayattan soğumamıştım. Onu sadece 2-3 kere görme sebebim ise üvey kardeşim olmasıydı. Babam annem öldükten sonra 2 defa daha evlenmişti ve son karısından 1 çocuğu vardı ama karısından boşanmıştı. Babamda boşandıktan 2 sene sonra ölmüştü. Yani anlayacağınız şirketimizin son erkek hissedarı üvey abimdi ama o da ölmüştü. Araba kazasında. Annem gibi. Araba süremezdim bu yüzden. Annemin öldüğü kaza gününde bende arabadaydım ve o günden sonra kendime asla araba sürmiyeceğime söz vermiştim.
Bu arada benim adım kylie jenner . 22 yaşındayım. Babamdan abime ondanda bana daha doğru ben ve kardeşlerime kalan WW adlı şirketimizin tek varisiyim çünkü ablamların hepsi başka meslekler yapıyodu. Gerçi artık varisi değil sahibi sayılırım. Abim öldükten 1 hafta sonra onun avukatlarından biri gelip bana bi dosya dolusu belge imzalatmışlardı. Ve artık koreye dönme vaktim gelmişti.
En iyi arkadaşım eun ji ile birlikte bugün eşyalarımızı hazırlıyoduk ve ben şimdiden inanılmaz heyecanlanmıştım. Bavullarımızıda hallettiğimize göre artık gitme vaktiydi.
"eun ji taksi çağırabilirmisin benim canım arkadaşım." Dedim tatlış bi şekilde. Ona istediklerimi böyle yaptırıyodum.
"Tabiki benim canım kardeşim sen istersinde ben yapmazmıyım." Dedi o da. Sonra yanıma gelip masadaki telefonu alıp bi taksi çağırdı. Çok güzel kızdı eun ji. Biraz saf ve tatlıydı aynı zmanda. Bu arada heyecanlandığım bir diğer şeyse korede en sevdiğim çocukluk arkadaşımı görücek olmamdı. O da benim gibi deli bi kızdı ve yine benim gibi heyecanlandımı yerinde duramazdı. Onu gerçekten çok özlemiştim.
Taksimiz hızlı bir şekilde gelmişti ve bavullarımızı alıp bagaja koymuşduk bile. Bizim gibi süslü bıdıklar zor sığmıştık ama iki bavuluda arka koltuğa koyarak yerleşmiştik sonunda. Hava alanına gidiceğimizi söyleyip yola çıkmıştık. Hayatımın tamamında burada olduğumu ve annemin amerikalı olduğunu düşünücek olursak bende bir amerikalıya benziyodum. Hatta beni gören kore ile bağım olduğunu anlayamazdı bile.:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Sonunda havaalanına kıl payı gelmiş ve hemen koşarak uçağa yetişmiştik. Oturup iyi bi soluk aldıktan sonra ben direk eun ji yi suçlamaya başlamıştım bile.
"Senin yüzünden geciktik süslü." Diyip dil çıkardığımda o da bana dil çıkarmıştı. Önümüzde çok uzun bi yolculuk olduğundan en iyisinin uyumak olduğuna karar vermiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RANGE ROVER'S BACK SEAT
FanfictionSonunda ayrıldığımızda beni duvara sıkıştırmıştı ve ben onunun herşeyini alt tarafımda hissediyodum. Kesik nefeslerinin arasında. "Arabanda devam edelim." Diyip beni sürüklemeye başlamıştı.