CHAPTER 33
(Allie's POV)
Lumabas ako ng airport ng umiiyak. Ayoko ko na talagang umiyak. Langya kasi yung Dana na yun! Nagpakita pa sa akin. Ang sarap sabunutan! Well, indi naman ako nananabunot. Pero, kay Dana.. INDI KO SYA UURUNGAN! >:)
Lumabas ako.. Umiiyak pa din ako..
Pagkalabas ko..
“Ohh?? Besh?? Ano nangyari sayo?” -- Si Tammy. >:(
“Wa-*huk*-la.”
Kasama nya si Kurt. Siguro, ihahatid nila sila Kuya.
“ANONG WALA? MAY PROBLEMA KA EEE??? ANO YUN???!!” -- sabi ni Kurt. Halatang galit sya, kasi indi ko sinasabi.
Niyakap ko sya.. SOBRAAANG HIGPIT. Binalikan nya naman ako ng yakap.
“BAKIIT BA KASSEE???!! ANO BA KASING PROBLEMA?!! >:(“
“Eee kasi..*huk* yung ex ni Ivan, dumating kanina. Eh dahil dun sa Ex nyang yun.. KAYA KAMI NAGKAHIWALAY NOON! >:(“
“ANOO?? NAGING KAYO NI IVAANN???”
“Oo.*huk* Bakit??? indi mo ba alam???”
”Indi ba obvious???”
Sinuntok ko sya sa likod nya. Kainis kasi! Muntimang! Seryoso ako e. Namimilosopo pa! Tsk!
”Pabayaan mo na yun! Indi sya marunong mag-treasure ng mga taong dapat pahalagahan.” -- pagpatuloy nya.
”*huk*
”Stop Crying na. Tama na yan ahh. Indi worth it ang pag-iyak sa taong indi ka kayang pahalagahan. Don't waste your tears. Hes not worth it!”
Indi nga ba Worth it?!
I don't think so.
Sabay kaming umalis sa yakap. Tapos nagkatitigan. Then, he kissed me sa cheeks. For now, i need those kisses. | need someone na pedeng mag-treasure sa akin. >:( I don”t want to be a loner. I want to be HAPPY! I need someone who can make me smile.
So, from now on.. Kakalimutan ko munang may Ivan na dumating sa buhay ko.. PAPATAYIN ko muna mga ala-ala namin. Ghad! -.- Kelangan ko ding mag-move on. Indi naman pedeng araw-araw ako umiyak dahil kay Ivan. Kakalimutan ko munang may Ivanpot sa buhay ko.. AND THAT IS MY FINAL DESISION! No need na bawiin ko pa yun.. Basta yan ang Desisyon ko.
*Sa Isang Sulyap Mo*
Kanino yun??
Ahh. Kay Besh pala! >:)
“Ohh? Cedrick? Bakit? Ahh. Ok. Sige sige. Papunta na ako dyan. Sige Sige.”
Ano ba yun? -.- Indi ko naintindihan yun ahh.
“Hooyy! Mauna na ako, kelangan ako nila Cedrick e. May project pa kaming gagawin. Sige. HOOY! Kurt.. Ingatan mo yang bestfriend ko ahh. Pag may nangyari dyan.. HUMANDA KA SA AKIN! *grin*”
“AHAHA! Oo na. Aalagaan ko 'to. Mahal ko ata to!”
Wait. Wait. Anong sabi ni Kurt? Mahal? Sino? Ako? IT'S A BIG NO NO! Tsk.
“Hooy, Kurt.. Paki-ulit nga sabi mo??! Anong sabi mo? Mahal mo Bestfriend ko??!”
“Wala. -.- Sabi ko.. Alis ka na.. May gagawin ka pa! Kakausapin ko lang 'tong babaitang ito! Sige na. Alis ka na. Ingat ka ahh.”
“Asuuus! Sige na nga. Bye na Besh! (Sabay Beso) Tska bye na din Kurt! (sabay batok).” Tapos umalis na sya.
“ARAY AAH! Loko yung bestfriend mo ahh!!”
“AHAHA! Mas loko ka pa nga dun e! :)”
“AHAHA! Yun ohh! Ngumiti na sya. Smile ka palagi ahh! Parang lalo kang gumanda!”
“Anong sabi mo? Ako? Maganda?”
“Ayy indi. Baka yung eroplano.” (sabay turo dun sa eroplano) ayun na ata yung eroplanong sinakyan nila kuya e. :(
“Oohh? Bakit?” -- pagpatuloy nya.
“Wala. -.-”
“Ahh. K. :) Smile ka na ahh. :))”
Tapos ngumiti sya ng sobrang ngiti. Yung prang bata na ewan! XD
May narinig kaming footsteps. Lumingon kami..
Pagkatingin ko.. Si Dana lang pala. Sya na naman? Pedeng ibang mukha naman! Ghad. -.-
“Hey! Allie. Sorry huh?!. Pinapasabi nga pala ni Ivan. Mag-ingat ka daw dito. Tska lagi mo daw tatandaan.. MAHAL NA MAHAL KA NYA.” tapos, nagsimula na syang umiyak. Ewaan! -.-
“Tska, pinabibigay nya to.” sabay abot sa akin. Box sya na kulay pink. Parang Kwintas ata.
“Lagi mo daw isusuot yan. Para indi mo daw sya mamiss. Ang swerte mo kay Ivan noohh?!! ..(sabay kuha ng kamay ko) Pang-ilang kwintas na yang bigay nya ngayon. Parang Kada birthday mo ata binibigyan ka nya e. Simula nung 8 years old tayo. Alam mo naman na.. Dati ko pa gusto si Ivan.. Simula nung bata pa tayo. Kaya sana.. Maintindihan mo, kung bakit ganun ang asal ko sa kanya. Kasi.. Mahal ko na yun. Higit pa sa buhay ko. >:( Kaya sana, intindihin mo nalang feelings ko. Sorry kung napaiyak kita ahh. Can we be friends ulit? >:|”
“Hmm, Friends? K. I can forgive. But never forget. Wag kang umasa na lagi maganda ang maging asal ko sayo ahh. Pagbibigyan lang kita. Second Chance.”
“Talaga? Salamat!”
“Oopss! Ooopss!” sabi ni Kurt. Yayakap sana sa akin si Dana. Pinigilan ni Kurt.
“Hep! Hep! Hep! Indi pede. Indi pa kayo close. :P Bawal.” -- pang-asar na sabi ni Kurt. Loko talaga to kahit kelan! Ka-seryoso ng usapan e. Lagi nalang nagjo-joke! Tss. -.-
“Tara na Allie. Kelangan mo pang maglabas ng sama ng loob. Kaya pede, Dana.. Right? Umalis ka na sa harap namin ahh., Baka kung ano pa magawa ko sayo.”-- panakot na sabi ni Kurt kay Dana.. Si Dana naman.. Halatang natakot.. Kaya.. Tumakbo na sya. Buti nalang nandyan si Kurt..
“Hooy. -.- Babaita! Saan na tayo pupunta?”
“Sa Bhay mo nalang!! Pede ba?” (sabay beautiful eyes)
“Huh? Sa Bahay? Ahh. Sige. :) Si Mom lang naman tao dun e.”
“Ahh. Ganun? Sige Sige. Tara na nga! :) Hanggat nasa mood ako. :D”
“Yun oohh! Laki ng ngiti ahh. XD”
“Oo na. :) Alam ko ng maganda ako. Kaya wag mo akong titigan. Tara na nga!” sabay hila sa kanya.
Sumakay na kami sa sasakyan nya.
May natutunan na naman ako sa mga nangyari..
“Wag mong iiyakan ang taong indi worth it ang luha mo.. Anu ka ba? !Shunga ka ba? Indi mo ba alam?! Nagsasayang ka lang ng Luha mo. Umiiyak sa walang kwentang bagay.. -.- Iniiyakan ang taong indi worth it ang luha mo.”
BINABASA MO ANG
When My Heart Beats
Teen FictionMasarap nga bang magmahal? E bakit madaming nasasaktan? Mas marami pa ata ang nasasaktan e. Lahat nalang kasi ng pinapangarap mong tao na mahal mo. May mahal na iba. So what's the matter kung mahalin mo yung nagmamahal sayo? O sadyang ayaw mo lang...
