Yaz'ın Hikayesi

Hayır

Hayır ya hayır gelmiş olamazdı neden gelmişti acaba of odama çıkmalıydım evet kesinlikle odama çıkmalıydım.
-Ben odama çıkıyorum baba.
"Kızım dur yanlış anladın"
-Neyi yanlış anladım ha neyi ya yıllar önce bizi bırakıp gitmiş sen nasıl affedebiliyorsun baba istemiyorum ben bu kadını istemiyorum.
"Kızım öz annen değil yani bizi bırakıp giden kadın değil dikkatli baksana annene hiç benziyormu?"
-Ama annen dedin kim bu kadın baba?
"Evleneceğim aşık olduğum kadın kızım"
-Evleneceksin öylemi?
Baba kadına yüzük takmışsın ve bana evleneceğini yeni mı söylüyorsun?sana inanmıyorum. Benden bir cevap bekliyorsun ve ben hayır diyorum.
"Kızımm dur"
Babam arkamdan bağırmıştı ama aldırış etmemiştim. Evden çıktığımda biyere gidemeyeceğim için odama girip kapımı kilitledim.
Babam Burçin falan diyordu sesleri geliyordu. Demek ki kadının adı Burçin di. Burçin iyi birine benziyordu ama babamın bu kadar geç söylemesine sinir olmuştum. Kadının parmağında kafam kadar taşı olan bir yüzük vardı.
Kapı çaldı.
-Baba yanlız kalmak istiyorum.
"Canım ben Burçin seninle konuşmak istiyorum açar mısın kapıyı"
-Ben konuşmak istemiyorum
"Lütfen canım rica ediyorum"
Kalktım ve kapının kilidini açtım. ne konuşacağını merak ediyorum. Geldi ve yatağımın kenarına oturdu.
"Canım bak ben babanı çok seviyorum evet sana geç söyledik ben öyle olsun istedim benimde bir oğlum var ve onada buradan sonra gidip soyleyecegiz. Bak benim annenin yerine geçmeye çalıştığım yok. Ya da babanı senden uzaklaştırmaya falan da çalışmıyorum. Yaz ben babana aşığım o da bana aşık. Lütfen bunu göz önünde bulundurarak cevabını söyle olur mu?"
Hiçbirşey demeden kafami olumsuz anlamda salladim. Ben babamın evlenmesini istemiyorum bu seninle ilgili değil kimseyle evlenmesini istemiyorum.
"Peki Yaz'cım anladım"
Kapıyı kapatarak odamdan çıktı. Acaba çok mu abarttim bence Burçin ablayi tanıyabilirdim. İyi birine benziyordu ve en önemlisi babamdan bahsederken gözleri parlıyordu. Tam kapıdan çıkıp aşağıya inecekken
"Dedim sana Murat benim oğlum ya da senin kızın istemezse olmaz dedim. Özür dilerim hoşçakal"
"Burçin dur lütfen benim kızım anlayışlıdır belki ister"
"İstemediğini söyledi Murat olmaz yapamam" seslerini duydum. Sonrada kapı sesini. Hemen babamın yanına gitmeliydim ve ondan özür dilemeliydim. Salona girdiğimde koltukta otururken gördüm elinde de Burçin ablanın yüzüğü vardı. Kafasını bana çevirdiğinde gözlerinin dolmus olduğunu gördüm. Onu öyle görünce kendime lanet ettim hepsi benim yüzümden di. Yaklaşıp;
-Baba şey...
"Yaz lütfen birşey söyleme odama gidip dinlenmek istiyorum"
-Ama baba...
"Yaz dedim kalbini kırmak istemiyorum"
-Peki baba.
Anlaşılan babamı çok kırmıştım. Ama gönlünü almasını bilirim ben onun. Hemen telefonu nerede diye baktım umarım yanında değildir. Salon masasının üzerinde bulmuştum. Burçin ablanın numarasını kendi telefonuma yazip arayacaktım. Arama seysine Burçin yazdım ama çıkmadı. Ne yazmış olabilirdi ki. Mesajlarina baktim hah buldum hayatım diye kaydetmis. Canım babam ya ne kadar üzüldü kim bilir yanında da istemedi beni. Hemen numarayı yazip aradım.
Çalıyor çalıyor....
-Alo Burçin abla ben Yaz şey ben seninle konuşmak istiyorum bizim eve gelebilir misin?
"Canım biz babanla bitirdik. Sen istemedin zaten oglumda istemedi lütfen ısrar etme"
-Ama Burçin abla babam çok kötü
"Nasıl? ne oldu? Yaz ne oldu babana?"
-Hemen gelmelisin. Bekliyorum hadi.
Aman birazcık yalandan bisey olmazdı canım gerçi yalan değildi babam gerçekten de kötüydü.
O sırada kapı çaldı. Ne çabuk geldi ya?
Kapıyı acmamla gördüğüm kişinin kucağına atlamam bir oldu.

Acaba kapıdaki kim?
Umarım keyifle okumuşsunuzdur.
💙