Yaz'ın Hikayesi

Gideceğim

Çünkü annemle gideceğim....

"Ne diyorsun Yaz ne demek annemle gideceğim? Delirdin mi sen kızım? O kadın bizi terk etti."

-Evet baba delirdim. Burada mutlu mu olacağım sanıyorsun. Evlenmenizi kabul ettim,ama sadece Buğra'nın iyiği için di. O kadın dediğin benim annem tamam bizi terk etti eminim ki haklı nedenleri vardı. Anneme bir şans verebiliriz baba.

'Canım kızım evet bitanem haklı sebeplerim var yoksa ben sizi hiç terk eder miyim? Yavrumdan, aşkımdan vazgeçer miyim hiç? Hatırlıyorsundur kızım ben buradayken avukattım. Bir davayı kazanamadim adamlar beni sizinle tehdit ettiler gitmek zorundaydım. Başka çarem yoktu. Hayatımın en zor kararıydi ama gitmek zorundayım işte. İçim kan ağlaya ağlaya gittim. Sizi bırakmayı ben istemedim hiç istemedim.

Annem hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı. Bizi isteyerek bırakmamıştı. Bizi hala seviyordu. Daha fazla dayanamadım ağlamaya başladım ve anneme sarıldım.

-Annem iyi ki geldin. Peki artık burada mı kalacaksın yoksa geri gidecek misin? Peki ya o dava noldu? Adamlar hala peşinde mi? Konuşmamız gerekiyor bunları anne anlat lütfen bizde bilelim neler yaşadığını.

'Tabi kızım anlatırım. Öncelikle burada kalmayacağım geri gitmek zorundayım çünkü beni hala arıyor olabilirler. Amerika'da da sormuşlar. Ama adımı değiştirdiğim için bulamadılar. Buraya geldiğimi öğrenirlerse size zarar verebilirler. Dava için başka bir avukat tutmuşlardı en son. Amerika'ya gideceğim ve senide götürmek istiyorum kızım eğitimine orada devam etmeni istiyorum.

-Anneciğim Amerika'ya gitmesek te Türkiye'de başka bir şehire taşınsak olmaz mı?

'Bilmiyorum kızım neyse vaktim var düşünürüz tabii'

-Lütfen anne burada olalım yani Türkiye'de.

'Düşünürüz dedim ya bitanem'

Bu sırada zaten 10 kadar davetli olan düğün bitmişti. Babam ve Burçin abla diğer odaya gidip konuşmak istediklerini söylemişlerdi.
Şimdi ise bağırışma sesleri geliyordu.
Can'da pek birşey anlamamıştı çünkü konuşmanın ortasında gelmişti ve bir anneme bir bana bakıp duruyordu.

-Ben sana sonra anlatırım Can.

"Niyeyse herşeyi en son ben öğreniyorum"

Tam bişey diyecektim ki Burçin abla yan odadan çıktı. Üzerinde günlük kıyafetleri vardı. Ne yani babamla tartışırken gelinliğini mi çıkarmıştı? Neyse konumuz bu değildi..
Çok sinirli görünüyordu ilk defa onu böyle görmüştüm. Kapıdan hızla çıktı tabi babamda onun peşinden.
Annem yanıma gelerek:

'Kızım ben çok yoruldum. Dinlenebileceğim bir yer var mı?'

-Tabi anneciğim gel benim odamda dinlen.

'Tamam kızım sağol'

-Ne demek anneciğim.

Odadan çıktığımda Can karşımdaydı.

"Anlat bakalım filcik bu evde neler dönüyor? Annen niye gelmiş?Ve sen onu nasıl affedersin?Ve ve sen onunla gidecek misin?'

-Sakin ol balinacık. Diyerek koluna girdim.
-Ben sana herşeyi anlatacağım.

"Tamam"

Herşeyi anlattıktan sonra Can:

"Yaz gitme lütfen ya sen gidersen ben ne yapacağım."

-Buradan gitmek bana çok iyi gelecek Can. Hem arada sen gelirsin bende gelirim görüşürüz. Hem daha belli değil. Belki yurtdışına gidebiliriz.

"Nasıl? Ne? Burada olmayabilirsiniz yani oylemi? Sana inanamıyorum Yaz beni bırakıp gideceksin yani. Çok güzel ya git sen git."

Kalktığı gibi hızlı adımlarla kapıya doğru gitti.

-Yaaa Cannn

Arkasından seslenmistim ama duymamıştı. Ya da duymazlıktan gelmişti.

Koltuğa oturup bugün olanları düşünürken. Kapı çaldı. Karşımda Can ve elinde poşetler vardı.

-Filciğine kıyamadın dimi Can?

"Hayır Yaz. Bana aldığın hediyeleri getirdim bunları istemiyorum. Artık seni hatırlatacak hiçbir şeyi istemiyorum."

Arkasını dönüp gitmeye başlamıştı.Biraz sonra ağlayabilirdim.

-Saçmalama Can. Bizim arkadaşlığımız bu kadar basit sebeplerle bitecek bir arkadaşlık mi ya?

"Sorunda o ya ben seni arkadaş olarak görmüyorum."

Sizce Can'dan itiraf mı geliyor?
Umarım beğenmişsinizdir 😊
Seviliyorsunuz 💙