The Touch

bring me to life

"How can you see into my eyes like open doors?
Leading you down, into my core
Where I've become so numb, without a soul
My spirit's sleeping somewhere cold
Until you find it there, and lead it, back, home

Wake me up inside
Wake me up inside
Call my name and save me from the dark
Bid my blood to run
Before I come undone
Save me from the nothing I've become

Now that I know what I'm without
You can't just leave me
Breathe into me and make me real
Bring me to life..."

3 μέρες αργότερα

(Gabriel pov short)

με τον καφέ στο χέρι κάθομαι απλά και αγναντεύω αυτή την τόσο γαμημένη υπεροχή θάλασσα, έχω ηρεμήσει αρκετά αλλά δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου αυτό το τόσο ζωντανό όνειρο που είδα ... εκείνη η γυναίκα, εκεινα τα φτερά ... το άγγιγμα και η  ανάσα της να σκαει επάνω μου καθώς την έβαζα στο κρεβάτι ... σίγουρα αρχίζω και τα χάνω...

Ίσως πρέπει να πάω σε ένα ειδικό πριν μου κρεμάσουν τα κουδούνια, εκείνο το πρωί που ξύπνησα όλα ήταν τόσο όμορφα τακτοποιημένα ενώ το κρεβάτι ήταν όπως ακριβώς το είχα αφήσει...

ξαπλώνω προς τα πίσω ενώ η συννεφιά που υπάρχει στον ουρανό σήμερα δημιουργεί εικόνες και παιχνίδια μέσα στο μυαλό μου , τελικά η μανα μου είχε δίκιο που έλεγε πως από μικρός τα έχω κάπως χαμένα ... Μέχρι και οι άντρες μου δεν θυμούνται καμία γυναίκα από το βράδυ στην αποθήκη ...

τριβω τα μάτια μου ενώ προσπαθώ να χαλαρώσω όσο μπορώ τον εαυτό μου ,δεν ξέρω γιατί αλλά νευριάζω τόσο εύκολα τώρα τελευταία που πλέον κάνεις δεν τολμάει να μου πει κουβέντα, η δουλειά με τους πίνακες πήγε τόσο καλά κι εγώ... Εγώ σαν τον ψυχακια αντί να χαίρομαι μαζί τους κλεινομαι στον εαυτό μου ...

με μια μεγάλη ανάσα σηκώνομαι και πιστεύω ήρθε η ώρα να το πάρω απόφαση πως πρέπει να γίνω αυτός που ήμουν ... Πρέπει να βρω τον εαυτό μου και να τελειώνω με όλες αυτές τις μαλακιες που έχω στο κεφάλι μου , βγάζω το κινητό και παίρνω τον κατάλληλο άνθρωπο αφού ο Jake ξέρει πάντα πως να μου φτιάχνει το κέφι...θα βγω ,θα πιω ,θα γουστάρω, θα πηδήξω και καμία γκόμενά και όλα θα πάρουν και πάλι το δρόμο τους ...

κάπου έξω από την Ρωσία 3 μέρες μετά από το συμβάν στο σπίτι του Gabriel

Εξουθενωμένη από το ταξίδι καθώς έπρεπε να πετάξει 3 ολόκληρες μέρες κανωντας διαρκώς στάσεις και με τα φτερά της να πονάνε προσγειώθηκε επιτέλους μπροστά από την μεγάλη και επιβλητική έπαυλη του μοναδικού ανθρώπου που θα μπορούσε να την βοηθήσει Και δεν ήταν άλλος από την Outhouriel  , ενας ακόμα και ίσως ο μοναδικός εν ζωή έκπτωτος εκτός από τον Gabriel ίσως είχε τις απαντήσεις που ζητούσε μέρες τώρα.