"Çok korktum, Zayn." dedim okul yolunda el ele ilerlerken. Güldü. "Benimle dalga geçme."
"Yanında olmadığım anlarda bile korkma," dedi bana eğilip. "çünkü seni her zaman, her şeyden korurum."
*gece*
Ayağa kalkıp sessizce kapıya ilerledim. Kim gelmiş olabilirdi ki?
Dürbünden dışarıyı gözetledim ama karanlıktan hiçbir şey seçilmiyordu. Sonra kapıya sert bir yumruk indi. Kapının hemen yanında asılı duran şemsiyeyi elime aldım, bir-iki adım geriledim ve uzanıp kapıyı açtıktan sonra şemsiyeyi karşımda duran Zayn'e uzattım. "Tanrım!" diye bağırdım korkum yerini rahatlığa bırakırken. "Ne oldu?"
"Fikrimi değiştirdim." dedi kapıyı ayağıyla ittirip yanıma gelmeden hemen önce.
*günümüz*
Yanağıma kondurduğu küçük öpücükle kocaman bir tebessüm tüm yüzümü kapladı. İşte bu yüzden, dedim içimden. Hiç böyle hissetmediğim için kapılıyorum onun dalgalarına.
"Biliyor musun Zayn," dedim koluna girerken. "eğer bugün okula gelmemiş olsaydın ben de geri dönerdim."
"Okuldan bu kadar nefret etmenin sebebi ne?"
"Sadece okula özel bir şey değil bu." dedim omuz silkip. "Senin olmadığın her yerden nefret ediyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dusk Till Dawn • Zaylena
Short Story"... çünkü ben, günbatımından şafağa kadar seninle olacağım ve seni kollayacağım."
