《BÖLÜM 9

10 2 29
                                    

Hastaneye geldiğimizde Mert'in kaşını gören bir hemşire hemen yanımıza geldi.

"Geçmiş olsun neyiniz vardı?" Dediğinde verdiğim tepki şu oldu.

"Sen bunu gerçekten sormadın di mi?"

"Hayır gerçekten sordum."

"Peki o zaman neden koşa koşa yanımıza geldiniz. Öğrenebilir miyim acaba?"

"Buraya geldiğinize göre bi şeyiniz vardır diye düşündüm."

Yok iyi değil bu kız. İşe yeni başlamış heralde. Büyük ihtimal de staj yapıyo. Ondan böyle bu. Aynn. Ondan ondan.!derken Mert birden lafa daldı.

"Benim kaşım patladı."

Kız sessizce 'ayy ama ben sana kıyamammm.' Tabi başka bi amacı olamazdı zaten. Neymiş biz buraya geldik diye hasta olabilirmişiz de bu da ondan gelmiş. Yer miyim ben bunları bee! Ben bunları düşünürken Mert başka bir tarafa odaklanmıştı. Bir süre sonra gerçekten nereye baktığını merak edip onun baktığı yere baktım. Olduğumuz koridorda bir kaç tane oda vardı. Bu odalardan biri de şuanda hemen bizim sağımızdaydı. Mert de o odaya bakıyordu. Odada küçük bir çocuk vardı. Tahminen 5 yaşında falandı en fazla.

"Noldu Mert? Nereye bakıyosun öyle ?"

Tekrar o çocuğa baktım.

"Mert o kim?"

"Kardeşim"

***

"Ne kardeşin mi. Yürüsene Mert o zaman. Ne bekliyoruz."

"Di mi ?"

"Di mert di hadi yürü."

Odaya girdi ve birden kardeşine sarıldı.

"Can noldu sana kardeşim? Bu halin ne böyle? Annemler nerde?"

"Ufak bi kaza geçirdik abi. Ama ben iyiyim merak etme. Annemler de şu yan perdede galiba." Perde derken hastaların gizliliğini sağlamak için kullanılan paravanı gösteriyordu.

"Anne! Noldu size böyle?"

"İyiyiz olum bi şeyimiz yok. Arabayla ufak bi kaza geçirdik sadece."

"Anne ne kadar rahat konuşuyosun ya kaza geçirdik derken! Gerçekten iyisin di mi"

"İyiyim oğlum iyiyim."

"Ee ne dedi doktor ne zaman çıkıcakmışsınız?"

"Bu gece burda kalıcakmışız. Yarın sabah filan çıkarmışız."

"Oh iyi bari!"

"Ee sen anlat bakalım bu yanındaki güzel kız da kim böyle. Hele saçları baksana. Kumral , dalgalı filan. Nasıl tanıştınız bakiyim."

"Anne sen yanlış anladın. Biz sadece arkadaşız."

"Valla oğlum Esraya da böyle demiştin ama sonra noldu bak..."

"Sonra noldu söyliyim anne. O kız beni bi başkasıyla aldattı. O yüzden artık o kızın lafı açilmiycak... anlaştık mı lütfen bak..."

"Tamam oğlum tamam. Doğru bi daha o kızdan laf açilmiycak. Bu yanındaki de senin sadece arkadaşın. Anladım."

"Anne yaa. Ama niye trip atıyosun sen şimdi."

"Tamam tamam. Atmıyom. Trip falan."

Arkamı döndüğümde o kadar güzel sarılıyorlardı ki. Aklıma anneme sarıldığım anlar gelmişti. Biz de o kadar güzel sarılırdık ki... birden çenemi tutamayıp atıldım.

"Ben de sarılabilir miyim?" Naptım ben yaa. Gene pot kırdım resmen. Her zamanki gibi yine...

"Ay tabi kızım gel,gel sarıl." Öyle bir sarılmıştım ki tıpkı anneme sarılır gibi.

"Çok teşekkür ederim. Bana anneme sarıldığım günleri hatırlattınız."

"Bi şey değil kızım. Ee anlat bakalım. Neden anneme sarıldığım günleri hatırlattınız dedin?" Bir anda yüzüm düşmüştü. Mert benim için söze girdi.

"Anne şimdi sırası değil. Ben anlatırım sana sonra. Eslem sen 2 dakika dışarı çıkar mısın. Ben de geliyorum şimdi."

"Tabii. Olur."

***

"Anne. Eslem'in anne ve babası yıllar önce bi kazada ölmüşler. O yüzden öyle dedi."

"Ayy oğluşum yaa. Ben fena pot kırdım o zaman di mi ?"

"Ewt anne. Maalesef. Biraz öyle oldu. Dur ben Eslem 'i çağırıyım da sen de özür dile."

"Tmm git çağır o halde."

"Eslem bi gelir misin?"

"Noldu Mert. Annene mi bi şey oldu yoksa. 😞"

"Yok annem iyi. Sadece senden özür diliycek"

"Gerçekten mi 😮?"

"Ewt Eslem. Gerçekten."

"Tmm . Geliyim o zaman."

"Heh geldin mi Eslem kızım."

"Geldim efendim."

"Eslem ben az önce bi boşboğazlık ettim..."

"Yok..."

"Ettim ettim. Ama bak. Gerçekten bilmiyodum. O yüzden özür dilerim."

"Önemli değil...Mert annenin adı ne?"

"Necla."

"Heh. Önemli değil Necla teyze."

"Kızım gel bakiyim buraya." Gittim. Kulağıma bir şey fısıldamıştı.

"Mert'e iyi bak olur mu?"

"Necla teyze sen yanlış anladın. Bizim aramızda yok öle bi şe..."

"Aranızda yok ama sende var. Mert'e nasıl baktığını gördüm. Onu üzme olur mu?"

"Olur Necla teyze. Peki."

"Afferin benim güzel kızım."

"Eslem annem sana ne dedi? Kötü bi şey demedi di mi?"

"Yok Mert kötü bi şey demedi. Ama sana da ne dediğini söyleyemem. Necla teyzeyle aramızda sır."

"Siz ne ara arkadaş oldunuz da birbirinize sır vermeye başladınız bakiyim. 😀😇"

"Bilmem. 😀"

Mertle güle güle odadan çıktık.

Değişik Bir Aşk SenaryosuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin